24 มี.ค. 2020 เวลา 12:02
"สักวัน แล้วมันก็ผ่านไป"
เดิมที ผมจะนำบทเพลงนี้มาร้อง เพื่อเป็นกำลังใจทุกคนที่ยังต้อวต่อสู้กับวิกฤตโรคระบาด COVID-19 อยู่ในขณะนี้ ไม่ว่า
1. บุคลากรทางการแพทย์ ทุกท่าน ที่เหน็ดเหนื่อยตรากตรำกับการเป็นด่านแรกในการรับมือในสงครามโรคครั้งนี้
2. คณะทำงานของรัฐทุกภาคส่วน
3. คณะผู้บริหารประเทศ
4. ผู้ป่วย และ ผู้ติดเชื้อทุกคน
5. สื่อมวลชนทุกแขนง
และ พวกเราทุกคน ไม่ว่าจะเป็นคนไทย หรือคนต่างชาติ (ถ้าฟังภาษาไทยออก)
แต่...
เมื่อผมเริ่มอัดเสียง
แทนที่ผมจะได้ยินเสียงร้องตัวเอง
แต่กลับได้ยินเสียงสะอื้น (ยังไม่เริ่มหอน ก็เริ่มหลอนซะแล้ว)
และหยดน้ำตาของตัวเอง😢
บอกตรง ๆ ร้องไม่ออกครับ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร(สงสัยเจ็บคอ ช่วงนี้ใช้งานเสียงบ่อยเกิน)
เลยขอทำเป็น Link ไปฟังกันเองใน youtube ก็แล้วกันนะครับ
ศิลปิน: ศักดิ์สิทธิ์ เวชสุภาพร
อัลบั้ม: อยู่ที่ไหน
พ.ศ. 2554
"หากวันนี้ เธอเหนื่อยจนลุกไม่ไหว
กับชีวิตที่เปลี่ยนเกินจะรับได้
เกินที่จะยืนหยัด เกินที่จะเข้าใจได้ไหว
ว่าเหตุใดจึงถึงเกิดขึ้นกับเธอ
หากวันนี้ความฝันได้เปลี่ยนไป
เปลี่ยนจากวันที่เคยดูเหมือนยิ่งใหญ่
เป็นวันที่ไม่รู้จัก วันที่ไม่เคยคาดฝันไว้
ว่าชีวิตนี้จะต้องเผชิญ
สักวัน แล้วมันก็ผ่านไป
ไม่มีเรื่องอะไรใหม่ เกิดขึ้นแล้วก็จากไป
สักวัน น้ำตาจะหยุดไหล
สุขทุกข์ร้ายดีเท่าไหร่ สุดท้ายก็ผ่านไป
ดั่งต้นไม้ถูกลิดเพื่อผลิใบ ดั่งชีวิตที่พ่ายแพ้เพื่อเริ่มใหม่
คนที่ไม่เคยเจ็บ คือคนที่ไม่เคยทำสิ่งไหน บอกใจเอาไว้เมื่อต้องเผชิญ
บนเส้นทางในชีวิตของเธอจะมีคำตอบรอคอยอยู่เสมอ
หากเธอนั้นยอมเดิน
สักวัน แล้วมันก็ผ่านไป
ไม่มีเรื่องอะไรใหม่ เกิดขึ้นแล้วก็จากไป
สักวันน้ำตาจะหยุดไหล
สุขทุกข์ร้ายดีเท่าไหร่ สุดท้ายก็ผ่านไป
สักวัน แล้วเราจะเข้าใจ
สุดท้ายร้ายดีเท่าไหร่ แค่ไหนก็ผ่านไป"
แล้วสักวัน เรื่องร้าย ๆ นี้ก็จะผ่านพ้นไป
เหมือนเรื่องร้าย ๆ ที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วในโลกที่ไม่มีอะไรแน่นอนใบนี้
ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับ
ปล. ถ้าผมควบคุมตัวเองไหว อาจจะมาหอน เฮ้ย มาร้องเพลงนี้อีกทีนะครับ
นายเฉื่อย
ชาย ส.ว. จิตใจอ่อนไหวอะไรขนาดนั้น
24/03/2563
โฆษณา