“ ครั้งที่แล้วอาจเป็น ครั้งสุดท้ายที่ได้พบกัน”
📱 “ คิดถึงน๊าาาาาาา...อาม่า~
. คิดถึงๆๆๆๆๆ อยากกอดละเนี่ยยย 💕”
.
📞 “ อื้อออ...รู้แล้วน่าาา ”
เคยไหม?
พูดว่า “คิดถึง” กับใครบางคนหลายสิบรอบ
ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะหายคิดถึงใครคนนั้นได้เลย
คำว่าคิดถึงที่ออกจากปากไป
ชั่ววินาทีก็พลันเงียบหายไปในอากาศ
แต่ไม่รู้ทำไม?
เสียงนั้นกลับดังก้องอยู่ในหัวใจ ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
ดังเสียยิ่งกว่าเสียงเต้นของหัวใจตัวเองเสียอีก
ฉันเคยคุยเล่น ๆ กับเพื่อนว่า
ถ้าชาตินี้แก่ตาย คิดว่าตัวเองจะอายุสักเท่าไหร่กัน?
“ ร้อยปีไปเลยมั้ยล่ะแก ฮ่าๆๆๆ ”
“ โหหห แค่ 75 ปี ก็ยากแล้วป๊ะว๊าาา ”
👵🏻 สำหรับฉัน อายุ 75 ปี ก็ถือว่าเยอะมาก ๆ แล้ว
แต่หญิงชราคนหนึ่งที่ฉันเรียกว่า “อาม่า”
คุณย่าของฉัน ตอนนี้ท่านอายุ 82 ปีแล้ว
อีกเพียง 18 ปี ท่านก็อายุ 100 ปีพอดี
แล้วจะมีสักกี่คนล่ะ?
ที่จะมีอายุยืนยาวไปจนถึง 100 ปี!
⏳ คนทุกคนเกิดมาใช้ชีวิตและตาย ไม่วันใดก็วันหนึ่ง
ไม่มีนาฬิกาเรือนไหนบอกเวลาที่เหลืออยู่
ไม่มีใครสามารถล่วงรู้ได้เลยว่า
ชีวิตนี้ยังมีเวลาเหลืออีกเท่าไหร่
⌛️ ฉันไม่มีทางรู้เลยว่า ระหว่างฉันกับคุณย่า
ใครจะตายก่อนกัน โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน
“สิ่งที่แน่นอนเพียงสิ่งเดียว คือ ความไม่แน่นอน”
ฉันไม่ได้อยากกังวลเรื่องความตาย
เพราะรู้ดีว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่ใครก็หนีไม่พ้น
และไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองว่า ฉันจะตายทีหลัง
แต่อายุของคุณย่า อายุที่ถูกระบุเป็นตัวเลขว่า 82 ปีนี้
มันเปรียบเสมือนเสียงระฆังที่คอยย้ำเตือนอยู่เสมอว่า
เลขนี้มันมาก...มากจนตัวฉันเอง ยังไม่กล้าคิดเลยนะ
“ เขาอาจจะอยู่กับเรา ได้อีกไม่นานแล้วนะ ”
ที่ผ่านมา ฉันทำดีที่สุดเท่าที่ฉันจะสามารถทำได้แล้ว
ระหว่างฉันกับย่าในอดีตเคยมีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์
(ตั้งแต่สมัยเป็นเด็กมัธยม) ทะเลาะกันตามประสาย่าที่เลี้ยงหลานดื้อ ๆ คนนี้มาจนเติบโตเป็นผู้ใหญ่ในวันนี้ได้
แต่ตอนนี้เราสองคนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน
มีความสุขเสมอ ในทุกครั้งที่ได้เจอ ได้ใช้เวลาร่วมกัน
ไม่หลงเหลืออะไรให้ค้างคาใจกันอีกต่อไปแล้ว
ฉันมั่นใจเต็มร้อยว่า ไม่มีเรื่องใดที่ทำให้
ฉันต้องเสียใจภายหลังแน่นอน
ลองคิดดูสิว่า
ถ้าคุณมีเรื่องค้างคาใจกับคนที่คุณรัก
แล้วปล่อยให้เรื่องนั้นค้างคาใจต่อไปแบบนั้น
...💔
ถ้าคุณอยากทำบางสิ่งบางอย่างกับคนที่คุณรัก
แต่คุณยังคงรอต่อไปจนไม่ได้ทำเสียที
...💔
ถ้าคุณมีคำพูดบางคำที่คุณอยากบอกกับคนที่คุณรัก
แต่คุณได้แต่เก็บไว้ในใจแล้วไม่เคยได้บอกไป
จนวันหนึ่ง
เมื่อคุณบอกว่า “คิดถึง” เขาคงไม่ได้ยินอีกต่อไป
เมื่อคุณบอกว่า “รัก” เขายังคงไม่ได้ยินอีกเช่นกัน
ไม่ว่าจะบอกคำไหน เขาก็ “ไม่มีวันได้ยิน” อีกแล้ว
...💔
อยาก “กอด” เขา ก็กอดไม่ได้ ทำได้เพียงกอดตัวเอง
อยาก “ทำอะไรๆ” ให้เขา ก็คงทำได้เพียงแค่คิดในใจ
...💔
ไม่มีใครอยู่กับเราไปชั่วกัลป์ เมื่อถึงวันที่เขาต้องจากไปในที่ไกลแสนไกลอย่างไม่มีวันหวนคืนกลับมาได้อีก
ในเมื่อคุณไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้
คุณพร้อมจะยอมรับความจริงเรื่องนี้มากแค่ไหน?
ฉันได้เรียนรู้ธรรมะมาบ้างและฝึกเตรียมตัวเตรียมใจ
มาโดยตลอด แต่เมื่อเกิดสถานการณ์ Covid-19 ระบาด ทำให้ฉันไม่สามารถกลับไปเจอหน้ากับคนที่ฉันโทรไปบอกว่าคิดถึงได้ดังเช่นที่เคยผ่านมา
ฉันไหวนะ ฉันไม่เป็นไร ...
ฉันเตรียมตัว เตรียมใจ ...
มาโดยตลอดแล้วนะ ...
เป็นคำพูด ที่ไว้ใช้ได้แค่ปลอบใจตัวเอง
ในบางครั้งบางคราว ที่ร้องไห้อย่างไร้สติ
ทั้งๆ ที่เข้าใจดี แต่มันก็แสนจะเจ็บปวดเหลือเกิน
เจ็บปวดจนไม่รู้จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้อย่างไร
ฉันจินตนาการไม่ออกเลยว่า
ถ้าฉันไม่เคยเตรียมตัวเตรียมใจมาก่อน
ยังคงประมาทในชีวิต ไม่รีบทำในสิ่งที่อยากทำ
ปล่อยให้มีเรื่องอะไรค้างคาใจกับคนที่รักอยู่แบบนั้น มันจะทรมานใจมากมายสักแค่ไหนกัน
เพราะขนาดตอนนี้ มันยังทรมานใจเหลือเกิน💔
ถ้าคุณมีคนที่คุณ “รัก”
วันนี้คุณอยากพูดอะไร อยากบอกอะไร
อยากทำอะไรให้เขา อย่ารออีกต่อไปเลยค่ะ
การพรัดพรากมันเจ็บปวดจริงๆ
ครั้งที่แล้วอาจเป็น ”ครั้งสุดท้าย “ ที่เราได้พบกัน
ถ้าฉันตาย หรือ ถ้าเขาตาย
คงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว
อยากทำอะ ไรรีบทำเถอะค่ะ
อย่ารออีกต่อไปเลย
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ❤️💚
#กระเรียนน้อย
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
