13 เม.ย. 2020 เวลา 23:11 • ปรัชญา
เมื่อวานมีน้องคนหนึ่งพูดถึงคำว่าอิสระ
น้องรำพึงคำว่า
อิสระของน้องท่านนั้นน่าจะอีกยาวนาน
น้องท่านนั้นทำให้ กระผมนึกถึงเมื่อก่อนก็เคยโหยหาแบบนี้ เคยคิดจะเกษียณก่อนอายุ35ปี เพียงเพื่อต้องการบวช เพราะบวชน่าจะเป็นคำตอบให้เราสัมผัสคำว่าอิสระในนิยามของกระผม
กระผมจึงเม้นท์ตอบน้องไปว่า
"เคยมากและทุกข์กับมันมากเพียงเพื่อสัมผัสคำว่าอิสระ
เคยทำทุกอย่างเพียงเพื่อจะสัมผัสกับคำว่าอิสระ
ทุกข์จนถึงขีดสุดกับคำๆเดียว
สุดท้ายเมื่อถึงขีดสุด
ย้อนกลับมามองสิ่งที่เหลืออยู่
กลับได้คำตอบ ที่เราหามานาน
.
กระผมไม่ได้พูดให้สวยงามแต่พูดเพราะเราเห็นคุณค่า ความเป็นอิสระบนสิ่งที่จับต้องได้
ไม่ใช่อิสระในความฝัน ที่ตื่นมาพบว่าไม่เป็นจริง
.
มันบอกกันไม่ได้นะเรื่องนี้ เพราะคำนิยามคำว่าอิสระในแต่ละคนต่างกัน จนกว่าเราจะต้องการมันจนถึงขีดสุดพร้อมกับทุกข์โหยหามันมากที่สุด
.
มันไม่มีคำบรรยายบอกกันได้
เราถึงไม่สามารถแนะนำทางออกได้เพราะมันเป็นเรื่องของใจล้วนๆ มันแนะนำกันไม่ได้ มันต้องหาทางด้วยตัวเอง ต้องอดทนที่จะเรียนรู้ความรู้สึกนั้น
.
กาลเวลาจะบอกว่าเราว่าเราพร้อมที่จะได้รับความรู้สึกของอิสระหรือยัง ทุกอย่างต้องมีค่าของมัน ขึ้นชื่อว่าฝี หนองมันต้องหาทางออก มันต้องเจ็บ มันต้องเหนื่อยมันต้องล้า มันต้องอดทน
เมื่อไรฝีแตกเราก็สบาย ฝีก็ยุบหาย
.
ถ้าเราค้นพบกับความเป็นอิสระภายในได้ เรื่องภายนอกขี้ประติ๋ว ก็ขอให้อดทนที่จะเรียนรู้ ถ้าเราปรารถนาที่จะได้อิสระจริงๆ
.
อิสระมีเอาไว้พุ่งชน ไม่ได้มีเอาไว้ชมเชยหรือเอาไว้โก้หรูนะ และมันก็มีค่าที่เราจะต้องจ่ายตามคำนิยามของเราด้วย... "
ผมเมนท์ยาวอีกแล้ว..เมนท์กระผมสองหน้ากระดาษA4เหมือนเดิม555
นิยามคำว่าอิสระของผม คือ "ความหลุดพ้น" ในครั้งนั้นมีวิธีเดียวที่เราคิดคือการบวช กระผมจะทำอย่างไรเพื่อไปถึงสิ่ง นั้น
กระผมได้คำตอบว่า ทางบ้านจะต้องไม่เดือดร้อนเมื่อไม่มีกระผม ฉะนั้นกระผมต้องเตรียมให้10กว่าชีวิตครอบครัวกระผมอยู่ในโลกได้อย่างไม่เดือดร้อนนัก กระผมจึงต้องทำงานหนัก และเริ่มหางานใหม่ๆมาเพิ่ม เพื่อใช้เงินเป็นสะพานไปสู่ขั้นตอนความเป็นอิสระ
และช่วงนั้นจะมีอะไรที่หอมหวานเท่ากับการขายตรงโดยการป้ายยาเรื่องความเป็นอิสระเป็นคำตอบ ไม่มีการลังเล เราจึงปลั๊กอินอย่างเต็มที่2ปีให้หลัง เราจึงพบว่ามันไม่ใช่ ไม่ใช่ว่าเครื่องมือไม่ดี แต่มันไม่เหมาะกับเรา เราใช้เงินที่เก็บมา หายไปในระยะสองปี ทุกอย่างหายไปหมด แต่คำว่าน.สพ. (นายสัตวแพทย์)ไม่มีใครแย่งไปได้มันยังอยู่หน้าชื่อ ของเราจนตาย
เราจึงย้อนกลับมาดูและใส่ใจกับสิ่งที่เหลืออยู่ พร้อมกับฟื้นฟูการปฏิบัติธรรม มีการบ้านคือทำอย่างไรให้เราทำงานพร้อมกับการปฏิบัติธรรมไปด้วย อย่างไม่ขัดกัน
ครูบาร์อาจารย์หลายองค์กล่าวว่า " พระที่อยู่ป่าได้ก็ถือว่าดี แต่ถ้าจะให้ดีต้องอยู่ในป่าได้ในบ้านก็ได้
หมายถึงอยู่ที่สงบก็ได้ที่วุ่นวายก็ได้"
"การปฏิบัติธรรมมันต้องง่ายนะ มันต้องเห็นผลทันทีนะ ถ้ายากแสดงว่าเรามาผิดทาง"
กระผมจำได้ กระผมกำลังเบียดเบียนตัวเองทั้งทางกายคือทำงานหนักในสิ่งที่ไม่ใช่และทางใจคือมีความคิดผิดที่ตั้งความเป็นอิสระไว้กับการบวช
หากเรามองสิ่งที่เหลืออยู่ และพอใจในสิ่งที่เหลืออยู่และทำมันให้ดี กระผมพบว่างานการมันไม่ได้ดีกว่าเดิมแต่เงินกลับเหลือมากกว่าเดิมเพราะเราอยู่กับมันด้วยความเข้าใจ
ในขณะเดียวกัน เราได้ปฏิบัติธรรมควบคู่กัน มันก็ลุ่มๆดอนๆเป๋ไปเป๋มา แต่อาศัยความอดทน จนกระทั่งวันหนึ่งเราวางใจได้
ทางที่จะเข้าถึงความเป็นอิสระ มันทอแสงออกมา มันเปล่งออกมาให้เรามั่นใจว่ามาถูกทาง เราไม่จำเป็นต้องบวชหรือไม่บวช เราไม่จำเป็นหนีโลก ในขณะเดียวกันก็ไม่จำเป็นต้องได้ในทุกอย่างในโลก
เราก็จะอยู่กับโลกอยู่กับสิ่งที่มันเป็นอย่างคนที่เข้าใจโลก..กระผมไม่อาจกล่าวว่ากระผมเป็นอิสระ
แค่อยู่ในทาง..
แต่มันก็ควรจะภูมิใจและมั่นใจมิใช่หรือ..
ต้องขอบคุณน้องท่านนั้นที่ได้ย้ำเตือนกระผมอีกครั้ง และหวังว่าน้องท่านนั้นจะค้นพบความเป็นอิสระในนิยามของน้องในเร็ววัน
ป๋อเสก ขบถ~ ยาตรา
photograph by little walk_.
โฆษณา