สุดท้ายเมื่อถึงขีดสุด
ย้อนกลับมามองสิ่งที่เหลืออยู่
กลับได้คำตอบ ที่เราหามานาน
.
กระผมไม่ได้พูดให้สวยงามแต่พูดเพราะเราเห็นคุณค่า ความเป็นอิสระบนสิ่งที่จับต้องได้
ไม่ใช่อิสระในความฝัน ที่ตื่นมาพบว่าไม่เป็นจริง
.
มันบอกกันไม่ได้นะเรื่องนี้ เพราะคำนิยามคำว่าอิสระในแต่ละคนต่างกัน จนกว่าเราจะต้องการมันจนถึงขีดสุดพร้อมกับทุกข์โหยหามันมากที่สุด
.
มันไม่มีคำบรรยายบอกกันได้
เราถึงไม่สามารถแนะนำทางออกได้เพราะมันเป็นเรื่องของใจล้วนๆ มันแนะนำกันไม่ได้ มันต้องหาทางด้วยตัวเอง ต้องอดทนที่จะเรียนรู้ความรู้สึกนั้น
.
กาลเวลาจะบอกว่าเราว่าเราพร้อมที่จะได้รับความรู้สึกของอิสระหรือยัง ทุกอย่างต้องมีค่าของมัน ขึ้นชื่อว่าฝี หนองมันต้องหาทางออก มันต้องเจ็บ มันต้องเหนื่อยมันต้องล้า มันต้องอดทน
เมื่อไรฝีแตกเราก็สบาย ฝีก็ยุบหาย
.
ถ้าเราค้นพบกับความเป็นอิสระภายในได้ เรื่องภายนอกขี้ประติ๋ว ก็ขอให้อดทนที่จะเรียนรู้ ถ้าเราปรารถนาที่จะได้อิสระจริงๆ
.
อิสระมีเอาไว้พุ่งชน ไม่ได้มีเอาไว้ชมเชยหรือเอาไว้โก้หรูนะ และมันก็มีค่าที่เราจะต้องจ่ายตามคำนิยามของเราด้วย... "