บ้านของนิรามีใต้ถุนสูง
บ้านย่าก็เช่นกัน
สองหลัง สร้างอยู่ใกล้ๆ กัน
มีลานบ้านให้เด็กๆ อย่างเราได้วิ่งเล่น
นิราไม่เคยได้ไปเล่นที่บ้านเพื่อนคนไหนเลย
มีแต่เพื่อนๆ ที่มาเล่นที่บ้านของนิรา
วันนี้เป็นวันหยุด
เราก็วิ่งไล่จับกันตามประสาเด็กๆ ที่ลานบ้านย่า
ใกล้เที่ยงแล้ว ย่าเข้าครัว
ครัวของย่าใช้เตาประดิษฐ์เอง
ใช้ไม้ฟืนก่อไฟ
ย่ากำลังจะทอดปลา แต่ย่าไม่มีน้ำมัน
สมัยนั้นร้านค้าจะมีน้ำมันเป็นปี๊บ แล้วตักแบ่งขาย
ถุงละ 5บาท 10บาท แล้วแต่ใครจะซื้อเท่าไหร่
ย่าเรียกให้นิราไปซื้อน้ำมันให้หน่อย
นิรากำลังเล่นอย่างสนุกสนาน
แต่ต้องไปซื้อให้ย่าอย่างเสียไม่ได้
นิรารับเงินจากย่า แล้วรีบวิ่งไปร้านค้าอย่างไว
ด้วยความที่กำลังสนุกกับการเล่นอยู่
นิราโกรธที่ย่าเรียกใช้งาน
พอนิราซื้อน้ำมันมาแล้ว
จึงเอาถุงน้ำมันไปวางไว้บนนอกชาน
โดยที่ไม่ได้เรียกบอกย่า
ย่าก็ถือตะหลิว นั่งรออยู่หน้าเตาที่มีกระทะวางอยู่
เอาไม้ฟืนออกจากเตาให้เหลือไว้นิดหน่อยพอเป็นเชื้อ
นิราโผล่ไปดูนิดนึง แล้วไปเล่นต่อ
ย่าคงจะเห็นว่านิราไปนานเกินกว่าที่น่าจะเป็นแล้ว
เลยออกมานอกชาน
เห็นถุงน้ำมันที่ยู่ไปเพราะแดดเผา ดีที่ถุงไม่ละลาย
ย่าหยิบไปแกะถุงเทใส่กระทะและทอดปลา
นิรานั้นเห็นย่าออกมาเอาถุงน้ำมันแล้ว
นิรารู้สึกเสียใจ
เพราะย่าไม่ได้ดุนิราเลยแม้แต่คำเดียว
เป็นเรื่องที่ติดค้างในใจของนิรามาก
เพราะหลังจากย่าได้น้ำมันไป
เพื่อนๆ ต่างก็แยกย้ายกลับบ้านเนื่องจากเที่ยงแล้ว
นิราไม่ควรห่วงเล่นมากเกินไปเช่นนี้
แม่รู้เข้า ก็ถามย่าว่าไม่ดุนิราเหรอ
ย่าบอกว่าไม่เป็นไรหรอก
ย่าก็ใจดีที่สุด ไม่โกรธ ไม่ดุนิราเลย
มันทำให้นิรายิ่งรู้สึกแย่ไปมากกว่าเดิมอีก
แม่ก็ได้แต่บอกกับนิราว่า ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ
มันไม่ดี
มันไม่ดีจริงค่ะแม่
ความติดค้างในใจ ผ่านไปกี่ปีก็ยังไม่หมด
เราไม่สามารถย้อนกลับไปได้อีกแล้ว
อยากจะขอโทษย่าสักร้อยครั้งพันครั้ง
แต่มันก็สายไปแล้ว
ทำไมนิราคิดไม่ได้ตั้งแต่ตอนนั้นล่ะ
ความผิดนั้นมันไม่สามารถลบล้างออกจากใจของนิราได้เลย
🙏หนูขอโทษค่ะย่า😭
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
