มังตรากับทหารหยุดทันที เมื่อได้ยินเสียงนันทวดี
"เจ้ามีกิจอันใดจึงเข้ามาในเขตบ้านข้า"
"ข้าจะมาพบจะเด็ด"
นันทวดีเกิดอคติขึ้นมาทันที
"เป็นเพื่อนกันรึ มิน่า ถึงได้สามหาว มาชวนกันออกไปเยี่ยงนี้ คงจะพากันไปเมาเตร่ที่ท่าเรือละซิ"
"ข้าจะมาพบจะเด็ดด้วยเหตุใดมันก็เรื่องของข้า ไปตามเขามาก็แล้วกัน"(เนื่องด้วยมังตราแต่งตัวธรรมดาทำให้ไม่มีใครรู้ว่าแท้จริงมังตราคือใคร)
"ข้าเป็นเจ้าของเรือนนี้ ข้าไม่ให้คนในบังคับออกจากเรือนข้า เจ้ากลับไปได้แล้ว"
"ข้าไม่อยากโต้คารมกับเจ้า ไปตามจะเด็ดมาเร็วๆ ข้าจะรีบกลับ"
พูดเสร็จมังตราก็เดินไปนั่งตั่งของทะกยอดินเพื่อปัดฝุ่นผงต่างๆออก นันทวดีร้องดังขึ้น
"บังอาจ...เจ้าบังอาจขึ้นไปนั่งทับที่ของขุนวังได้ยังไง ลงมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นจะโบยให้หลังลาย"
"ถ้าขุนวังเป็นเจ้าของที่ในบริเวณนี้ ตัวข้านั้นถือว่าที่ประทับข้าคือ ผืนแผ่นดินในเมืองตองอูทั้งหมด"
นันทวดีโกรธ ชี้หน้า
"ล่วงล้ำขึ้นมาในเรือนขุนนางผู้ใหญ่ แล้วยังมาหยามเจ้าของเรือน โทษโบยคงน้อยไปแล้วกระมัง ทหารจับตัวมันไว้ข้าจะให้ท่านพ่อตัดสินความ"