เนงบาหันไปเห็นกันทิมาพอดี
"นั่นไง แม่กันทิมามานั่นแล้ว แม่กันทิมามานี่เถิด"
กันทิมากับสีอ่องละล้าละลัง
"ข้าไปแล้ว ข้าไม่ยุ่งดีกว่า" กันทิมาบอก
"เจ้าจะให้ข้าถูกลงโทษผู้เดียวหรือ" สีอ่องว่า
"เจ้าจะกลัวทำไมสีอ่อง เราผูกหน้าผูกตากันปานนั้น ใครจะจำได้"
"แล้วเจ้าจะหนีทำไม"
"ไม่...ข้าอาย"
"อายเรื่องอันใด"
กันทิมาทำท่ายึกยัก พูดไม่ออก เสียงตะคะญีเรียกลูกสาว
"ขึ้นมานี่ก่อนกันทิมา เรามีผู้มาเยือนจากเมืองตองอูทีเดียว"
กันทิมากับสีอ่องต่างจำต้องขึ้นเรือน พากันนั่งห่างๆ แต่ไม่สบตามังฉงาย
"นี่ละ กันทิมาลูกสาวข้าที่พูดถึง ส่วนเจ้านั่นสีอ่องคู่เกลอฝีมือดาบมันดี แต่ชอบอู้"
มังฉงายยกมือไหว้กันทิมากับสีอ่อง
"ข้าขอนับถือท่านทั้งสองเป็นศิษย์พี่"
กันทิมากับสีอ่องรีบรับไหว้
"ข้าไม่ผิด...เอ้ย ข้าไม่รับ แม่กันทิมาชวน โอ้ย" สีอ่องบอก
กันทิมาแอบหนีบต้นขาสีอ่องอย่างแรง สีอ่องพยายามทำหน้าไม่เจ็บ
"ขอเจ้าพักผ่อนก่อนเถอะ...ให้ถือว่านี้ก็เป็นบ้านของเจ้าเหมือนกัน" ตะคะญีบอก
"ข้าขอขอบคุณท่านครู"