คนบ้า ???
วันวานที่ยังเยาว์กว่าจะบ่าย
สายลมหอบเอาความร้อนแล้งพัดโชยมา
ณ ร้านสะดวกซื้อ ปั้ม ปตท.ทุ่งน้าว อ.สอง จ.แพร่
ขณะที่ผมนั่งรอน้องพาราเข้าห้องน้ำ
ได้พบกับชายคนนี้ที่ปั้ม ปตท.
เขาสวมเสื้อทหารลายพรางแขนยาว
ไม่ติดเครื่องหมายยศ ไม่บอกสังกัดเหล่าทัพใด
ผูกผ้าพันคอสีดำเคลือบด้วยคราบเหงื่อไคลจนมันวาวรับกับใบหน้าที่ทาสีดำจากถ่าน
ทรงผมเดทร็อค ดูออกว่าคงไม่ได้เจอแชมพูมานานโข
แต่งแต้มปักปิ่นด้วยไม้เสียบลูกชิ้นประดับดอกไม้แห้งจากพวงมาลัยห้อยหน้ารถ
เด็กหญิงวัยไม่เกิน 4 ขวบ เดินผ่านมา
รีบวิ่งไปเกาะมือ เบียดหน้าแนบซบขาแม่
แต่ยังแอบหันมามองด้วยแววตาตื่นกลัว
ผมเฝ้าดูเขาคุ้ยเขี่ยหาของในถังขยะ
ลุ้นอยู่ในใจว่าจะได้อะไรในนั้น
ไม่นานพี่ก็เลือกหยิบถุงแตงกวาหลายชิ้นกับกะหล่ำปลี
แต่ไม่มีไส้กรอกอีสาน
ซดน้ำสีขุ่น เคี้ยวก้อนน้ำแข็งในแก้วพลาสติกใส
เข้าใจว่าก่อนหน้าคงเคยเป็นโกโก้เย็นอย่างอร่อย
ค้นได้กาแฟกระป๋องยกดูดเสียงดังฟูดดดด..
ทำให้รู้ว่าด้านในมีแต่ความว่างเปล่า
เขาหันมาส่งยิ้มหวานแถมสายตาที่เป็นมิตรให้ผมพร้อมกับเริ่มบทต้นสนทนา
“เคยนะ อาทิตย์ก่อน ในกระป๋องอย่างนี้เลย ดูดขึ้นมาเต็ม ๆ รู้สึกว่ากลืนอะไรเหนียวๆ
คายออกมาดูจึงได้รู้ว่ามันคือ เสลดกับ น้ำลาย 555 ”
เขาพูดพลางหัวเราะดูเป็นเรื่องตลก
ผมฝืนหัวเราะแห้ง ๆ ตาม จินตนาการเห็นภาพชัดเจน
คิดในใจว่าต่อไปควรพักการกินขนมเต้าส่วนสักระยะ
น้องพาราเดินมาพอดี ชวนผมไปหาของกินในร้านสะดวกซื้อ
“พี่เอาอะไรหน่อยไหมครับ ผมขอเลี้ยง”
เขามีสีหน้าฉงน นิ่งคิดนิดหนึ่งก่อนตอบว่า
“เอาอะไรก้อได้ ของที่ให้น้องให้พี่เป็นทานชาตินี้ ชาติหน้าน้องก็จะได้กินอันนั้น”
“อุว่ะ !!! ไม่ทำธรรมดาชายคนนี้” ผมคิดในใจ
เมื่อออกจากร้านน้องพารายื่นถุงหิ้วให้ ข้างในมีกาแฟ ขนมและน้ำดื่ม
คิดว่าจะได้ยินคำว่าขอบคุณจากพี่เขาแต่พี่เรากับบอก “สาธุ”
“เราขอถ่ายรูปกับพี่หน่อยนะครับ”
“ถ่ายไปทำไมครับ”
“ผมจะขอเอาไปลงเฟสบุ๊ค” ตอบพลางล้วงมือถือเปิดโหมดถ่ายรูปส่งให้พารา
“แล้วเฟสบุ๊คคืออะไร”
เราทั้งสองอึ้งไปหน่อยกับคำถามก่อนที่พาราจะช่วยตอบไปว่า
“ก้อเอาไว้ถ่ายรูปอวดกัน ไว้ระบายความรู้สึก เขียนความคิด ขายของ คุยกับเพื่อน ไว้แชร์อะไรดีๆ นะพี่”
เขาทำหน้าเหมือนจะงงก่อนพูดออกมาคล้ายบ่นว่า “ พวกคุณบ้าดีเน๊าะ”
อย่างไม่ยอมเสียเวลาน้องพารากดถ่ายรูปแบบรัวๆ
“อย่าเข้าใกล้ผมมากนะ ผมเหม็น” พี่เขาพูดพร้อมขยับถอยห่างเรา
“พี่มีชื่อไหม “ พาราถาม
“มีสิ ผมชื่อบุญลือ”
“แล้วบ้านพี่อยู่ไหน”พารายิงคำถามใส่อีก
“บ้านผมอยู่ข้างในนี้(ชี้นิ้วไปทางบ้านทุ่งน้าว) แต่ผมเกิดที่สระบุรีนะ มีพ่อคนเดียว”
“พี่บุญลือนอนที่ไหนครับ”
บางคืนก้อนอนในป่าแถวนี้ ถ้าฝนตกก็นอนข้างๆ นี้ (ข้างตู้ เอทีเอ็ม)
“ยุงไม่กัดหรือพี่”ผมถามต่อ
“ก้อมีบ้าง แต่ผมหลับสบายดีนะ เพราะไม่มีเรื่องให้คิดมาก
ไม่ต้องกลัวอะไร ไม่มีหนี้ ไม่มีห่วง ไม่อิจฉาริษยาใคร ผมฝันเห็นนางฟ้าทุกคืน 5555”
อุ๊บะ!!! คำตอบของพี่ท่านเล่นเอาผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
ว่าจะออกจากปากของชายที่ใคร ๆ ที่พบเจอคงตัดสินว่าเป็นคนบ้า
“แล้วทำไมต้องถือถุงถ่านไว้ตลอดด้วยละพี่” น้องพารายังไม่สิ้นสงสัย
“เอาไว้กินท้องจะได้ไม่เสีย และตอนเด็ก ๆ ครูมักด่าว่าผมไม่เอาถ่าน 5555” เขาตอบพร้อมยิ้มอวดฟันดำ
ผมขับรถที่ยังผ่อนไม่หมดออกจากปั้ม
ด้วยความรู้สึกเหมือนโดนหมัดซ้ายสวนเข้าปลายคาง
พารากดปุ่มลดกระจกลง ยกมือตะโกนบอกบ้าย บาย ๆ
นึกขอบคุณพี่บุญลือ ที่ทำให้ผมรู้ว่าใครกันแน่ที่บ้า
25 เม.ย 63
- 21
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
