13 พ.ค. 2020 เวลา 02:39 • ไลฟ์สไตล์
เล่าเรื่องสู่กันฟัง
วันก่อนได้กล่าวถึงงานกลางคืนในวัยเรียนไว้ วันนี้ยังคงนึกสนุกอยู่ เพราะยังมีเรื่องเล่าอยู่เล็กน้อย ในสมัยที่ทำงาน “ดีสโก้เทค” นั้น ในที่ที่ผมทำงาน จัดได้ว่า เป็นเทคไฮโซ ก็ว่าได้ เพราะเป็นเทค ที่อยู่ในชั้นใต้ดิน ของโรงแรมระดับ 5 ดาว ในจังหวัดหัวเมืองใหญ่ของภาคอีสาน
แต่ละวันผมไปถึงโรงแรมราวๆ เวลา 20.00น. (เลิกเรียน19.50 น.) ที่ทำงาน กับ ที่เรียนไม่ไกลกันนัก พอมาถึง สิ่งที่ต้องทำก่อน คือ “กิน” บนชั้น 5 เค้าจะมีกับข้าว ที่เหลือจากบุฟเฟ่ พร้อมกับอาหารไทย ที่ทำเพิ่ม ไว้ให้พนักงานกะกลางคืนกินก่อนเริ่มงาน ตักกินได้แบบไม่อั้น เพื่อเป็นการเตรียมความพร้อม
หลังจากนั้นก็จะต้องไปอาบน้ำ ใส่ชุดที่เค้าเตรียมไว้เพื่อลงมาทำงานด้านล่าง หลังจากประชุมสั้นๆ เสร็จ ก็กระจายตามโซนที่ได้รับมอบหมาย สำหรับผมสบายหน่อย ได้โซนด้านหลัง แขกไม่เมามาก มักมานั่งโยก เบาๆ ชิวๆ โซนด้านหน้าก็จะหนักหน่อย เพราะตรงกลางจะเป็น
“ฟลอร์เต้นรํา” แขกตรงจุดนั้น ก็จะเมามากหน่อยนั่นเอง
แรกๆ ในวันทำงาน เด็กบ้านนอกอย่างผม ตื่นตาตื่นใจกับการขายโซดาแบบ Carafe หรือ โถทรงสูง ที่เป็นแก้วใสๆ เหมือนกับแจกันดอกไม้ประมาณนั้น ราคาก็แพงไม่เบาด้วย ราวๆ 90 บ.ต่อ Carafe รินได้ 3-4 แก้วเอง มิน่า แขกถึงสั่งแต่เบียร์สด หรือ ไม่ก็กินเพียวๆ เลย ฮาฮาฮา
ทำงานไปก็แอบดื่มไปบ้าง บางครั้งแขกก็คะยั้นคะยอให้ดื่ม ผมก็ต้องแอบๆ ดื่มเอาเพราะแกรงใจแขก ฮาฮาฮา
ยิ่งวันไหน เพื่อนๆ มาเที่ยวล่ะก็เละ!! วนเวียนอยู่แถวนั้นล่ะ การมาเสริฟเหล้าเพื่อนก็สนุกไปอีกแบบนะ
บางครั้งก่อนเริ่มงาน พวกผมมักจะไปวนๆ เวียนๆ แถวบาร์น้ำ บาร์น้ำ คือ จุดที่เราจะไปเบิกเครื่องดื่มตามบิลของลูกค้า ทั้งเบียร์ เหล้า และ โซดา เมื่อเราตีซี้ กับคนที่อยู่จุดนี้ได้แล้ว ก็สบาย
เพราะเบียร์สดนั้น ก่อนขายเค้าจะมีการไล่ฟองออกก่อน เมื่อมีฟองน้ำก็มา พี่เค้าก็จะแอบส่งให้เราก่อนเริ่มงาน คนละสองสามถังน้ำแข็งแหม่!! ได้แบบนี้ก่อนเริ่มงานก็แปรมสิครับ แต่ต้องบอกว่า มันผิดระเบียบนะครับ!!
ราวๆ ตี 2 กว่า แขกเริ่มเมาและทยอยกลับ พร้อมกับพวกผมที่เมาได้ที่เช่นกัน หลังจากเก็บถ้วยจานเคลียโต๊ะ ในโซนที่ได้รับมอบหมายแล้ว ก็ขึ้นไปชั้น 5 ที่เดิม เพื่ออาบน้ำ เปลี่ยนชุดก่อนเลิกงาน
 
สำหรับชุดก็จะมีคนซักให้ทุกวัน พี่สมัย ผู้จัดการก็จะเอาค่าแรกมาแจก พร้อม “ทิปรวม” สิริรวมแล้วก็ราวๆ 450 บ.เลยทีเดียว
อ่อ ลืมเรื่องเพลงไปเลย “ดีสโก้เทค” ที่ผมทำงานนั้น เพลงก็จะเป็นแนวทันสมัย (ในยุคนั้น) หน่อย ที่สำคัญจะมี “ซาวด์เอ็นจิเนียร์” มาควบคุมเสียงทุกวัน สมัยนั้นมันเท่มาก มาถึงเปิดเพลงทดสอบ มือขวามุนๆ ที่แป้น มือซ้ายก็เอาหูฟังแบบครอบหู แนบหูแล้วก็โยกเบาๆ โอ้วมันเท่จริงๆ ผมเคยคุยกับเพื่อนไว้นะว่า จะต้องทำตำแหน่งนี้ให้ได้ ฮาฮาฮา แต่สุดท้ายก็ไปไม่ถึงฝัน
เพลงแดนซ์ มันๆ สมัยนั้น หากจะไม่กล่าวถึงคนคนนี้เลยก็คงไม่ได้ “ทัช ณ ตะกั่วทุ่ง” ตำนานนักร้องเท้าไฟอีกคนในยุค 90 วันนี้ ผมไม่กล้าเอาเพลงแดนซ์ มันๆ มาร้องหรอกครับ
เพลงนี้มาจากอัลบั้ม “ด้วยรักและจริงใจ”วางแผงในปี 2535 กับเพลงนี้ครับ “อยากรู้ความจริง” สวัสดีครับ
พิลา

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา