อเทตยาใบหน้าซีดเซียวหันมอง แววตาดีใจเพียงแว๊บเดียวก็สลดลง จะเด็ดมาลงนั่งใกล้ๆ นางนอนน้ำตาคลอ
"ข้าพเจ้าเพิ่งแจ้งว่าท่านสุขภาพ ... เจ็บป่วย"
"เป็นน้ำใจอันประเสริฐแห่งแม่ทัพตองอูที่มาเยี่ยม ข้าพเจ้าจะขอจดจำ"
"ท่านต้องรักษาร่างกายให้แข็งแรง ต้องดื่มยาแก้โรคตามหมอหลวงกำหนด"
จะเด็ดให้บ่าวรินยามาให้ใหม่ จะป้อนอเทตยาเอง
"ข้าพเจ้าจะป้อนท่านเอง ข้าพเจ้าเป็นห่วงสุขภาพท่านมาก"
"แต่ข้าพเจ้าจะตายเพราะคารมคนลวง"
"ถ้าข้าพเจ้าทำการใดผิดไป ขอน้องท่านอภัยเรื่องแต่หนหลังเถิด"
"ข้าพเจ้าคนซื่อ ผู้ใดกล่าววาจาใดก็ยังคงยึดมั่น แม้จะตายก็จะขอยึดมั่น"
"ข้าพเจ้าบูชาน้ำใจน้องท่านนัก หากจะให้ข้าพเจ้าทดแทนสิ่งใดจงแจ้งข้าพเจ้ามาเถิด"
"ความรักแจ้งขอกันได้หรือ ข้าพเจ้าให้อดสูใจตัวเองเหลือเกิน...ที่ต้องมาคอยรอเมตตาให้ผู้อื่นมาหยิบยื่นของเหลือเศษให้ บัดนี้ข้าพเจ้าแจ้งแก่ใจตัวเองแล้วว่า ท่านนั้นมั่นคงต่อตะละแม่เมืองแปรยิ่งหญิงใดในแผ่นดิน ปล่อยข้าพเจ้าตายเสียเพื่อจะได้พ้นทุกข์"