หลากความคิดที่ต่างคนต่างสร้างสรรค์ขึ้นมาเพื่อเป็นกำลังใจให้กับตนเอง
แต่ยังคงมีใครบ้างคนอยากย้อนเวลากลับไปอีกสักครั้ง
เพื่อบอกความทรงจำนั้นกับใครบางคนที่ยังฝังใจอยู่ในห้วงลึก
ก็คงเป็นไปไม่ได้ เฝ้าแต่หวังว่าจะมีสักวันที่จะบอกเธอ
อาจเป็นเพราะในช่วงเวลานั้นเป็นดังสายลมที่พัดผ่านมาผ่านไป
สิ่งนั้นก็ยังคงอยู่ตลอดไป....
จนมาวันหนึ่งโอกาสมาถึง แม้จะสายไปแล้ว
ก็ไม่เป็นไร.......และได้บอกความรู้สึก ณ ช่วงเวลานั้น กับเธอ
เธอจะได้ยินหรือไม่ จะรับรู้หรือไม่ จะตอบหรือไม่
คงไม่สำคัญแล้ว ณ เวลานี้ ขอแค่ได้บอกความรู้สึกนั้น กับเธอก็พอ....
(เขียนตามอารมณ์ ส.สีหะวงษ์) ฝากติดตามด้วยครับ