22 พ.ค. 2020 เวลา 11:38 • การศึกษา
ตอนที่5 ปรัชญาชาวสวน
#ปัชญาแห่งการให้และการแบ่งปัน# (1 )
เมื่อมียายและแม่เป็นชาวสวนโดยกำเหนิดลูกชาวสวนอย่างผมก็ได้รับคำสอนต่างๆจากต้นฉบับชาวสวนมาหลายอย่าง ที่สำคัญมากที่แม่สั่งไว้คือการแบ่งปัน ไมใช่แต่เฉพาะคนให้รวมถึงสัตว์ต่างๆด้วย แม่มีความเชื่อตั้งแต่สมัยปู่ย่าตายายว่า ต้นไม้ทุกต้นมีเทวดาคุ้มครองดูแลอยุ่ ให้สังเกตดู ผลไม้ต้นไหนที่เราแจกให้ชาวบ้านกินกัน ต้นนั้นก็จะงามและออกลูกดกมาก ก็เป็นความเชื่อมาอย่างนั้นให้สังเกต เพราะเขาจะออกมาเพื่อเป็นทาน เป็นบุญ
ตัวผมพักอยู่บ้านพักของราชการ เมื่อมาอยู่ใหม่ๆไม่มีต้นไม้เลยเพราะที่ทำงานเพิ่งย้ายออกมาจากกรุงเทพ มาสร้างใหม่ที่ชานเมืองซึ่งแต่ก่อนเป็นทุ่งนามาก่อนกลางวันแดดร้อนมากๆ ความที่ตัวเองเป็นลูกชาวสวนก็คิดว่าเอามะม่วงมาปลุกดีกว่าได้ร่มเงานั่งเล่นได้จอดรถก็ได้ ตอนออกลูกก็ได้กินอีก มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งก็บอกว่า ในที่ราชการมีระเบียบห้ามปลูกไม้ผล ปลูกพืชผักสวนครัวได้ ท่านเล่าให้ฟังว่าสิ่งที่ผมคิดนั้นถูกแต่จากเหตุการณ์ที่มักจะเกิดขึ้นผ่านมาคือเป็นสาเหตุให้คนขัดแย้งกัน เพราะผลไม้ที่ออกมาคนปลูกถือเป็นเจ้าของใครมาเก็บไม่ได้ คนเก็บก็บอกไม่ใช่ที่ดินของใครเขาก็เก็บกินได้
ทางการจึงห้ามปลูกเลย ขจัดปัญหาที่จะตามมา ผมฟังแล้วก็ถอนหายใจ แต่ใจก็จะปลูกอยู่ดีใครจะมาโค่นทิ้ง ใครจะมาเก็บกินลูกก็ปล่อยเป็นทาน เมื่อคนปลูกไม่หวงเรื่องก็คงจบ
ผมปลูกหลายต้น ก็จริงเหมือนแม่ว่าไว้ ต้นริมถนนเป็นต้นที่คนเก็บกินมากที่สุดและออกลูกเยอะที่สุดด้วย ออกทั้งปี ปีละหลายร้อยลูก ก็เก็บกินกันตั้งแต่ลูกเท่าหัวแม่มือ ยันสุกงอมเลยไล่ตั้งแต่มือเอื่อมถึงยันยอด
โดยสรุป เวลาจะปลูกไม้ผลในที่ส่วนรวมแบบนี้คงต้องปลูกใจให้ได้ก่อน แล้วจึงค่อยปลูกต้นไม้ได้
โฆษณา