ตอนที่3 คิดถึงคุณพ่อ
#พ่อสร้างให้เรามีวินัย ตั้งแต่เด็ก#
น่าจะเป็นปรัชญาชีวิตอีกสิ่งหนึ่งที่พ่อให้ คือ พ่อจะเกลียดมากที่สุดคือคนที่ชอบเหยียบส้นรองเท้า ส่วนมากก็จะเป็นรองเท้าผู้ชายเสียมากกว่ารองเท้าผู้หญิง มันคงใส่ง่ายขึ้นหรือไม่ ผมไม่รู้ เพราะพ่อห้ามเด็ดขาดผมไม่กล้าทำเลยกลัวถูกไม่เคาะตาตุ่ม555 พ่อบอกถ้าจะใส่แบบนั้นก็เอามีดตัดส้นออกเลยห้ามเหยียบให้ส้นแบนลง หรือซื้อรองเท้าแบบที่ไม่มีส้นด้านหลังก็มีขายอยุ่มาใส่เลย หลายอย่าง พ่อไม่ชอบให้ทำในสิ่งที่ฝืนระเบียบ ฝืนธรรมชาติที่เป็นไป ถึงตรงนี้ในใจยังคิดถึงคำสอนของพ่อที่ฝึกวินัยให้เราตั้งแต่เด็ก ให้เราได้อยู่ในสังคมได้ด้วยความมั่นใจและมั่นคง ไม่ต้องฝืนใจตัวเองที่จะทำตามระเบียบและ ธรรมชาติของสังคมที่ถูกต้อง
บ้านเมืองเรามักถูกติงเรื่องความมีวินัยของสังคมบ่อยๆจะไปสร้างกันที่โรงเรียนอย่างเดียวคงจะยาก ต้องเริ่มจากที่บ้านสำคัญที่สุด ผมชอบคำที่นักการศึกษาชอบพูดเสมอ คือ "บวร" บ้าน วัด โรงเรียน ถูกต้องชัดเจนพ่อทำหน้าที่ของท่านปลูกฝังวินัยให้ผมอย่างมาก พ่อเข้าใจเพราะพ่อเคยเป็นครูมาก่อนคงเข้าใจในสิ่งนี้เป็นอย่างดี
ที่มาของภาพ
ปรัชญาที่สอบตก
•
20 พ.ค. เวลา 00:15 • ปรัชญา
ตอนที่2 คิดถึงคุณพ่อ
#พ่อจะให้ความสำคัญกับรองเท้ามากถึงดูจะเป็นส่วนทีต่ำสุด#
ก๋งเกิดที่เมืองจีนพ่อเล่าให้ฟังว่าเรามีเชื้อสายจีนแต้จิ๋ว ย่าเป็นชาวมอญราชบุรี อาจารย์ท่านหนึ่งเป็นชาวมอญเหมือนกันเล่าให้ฟังว่า ชาวมอญเข้ามาอยู่ในประเทศไทยก็ช่วยไทยรบ และปั้นหม้อข้าวหมอแกง เป็นอุปกรณ์ในการหุงหาอาหารเป็นเสบียงให้ทหารไทย โดยเฉพาะมอญราชบุรีเป็นมอญนักรบโดยตรง ผมคงมีเชื้ออยู่บ้างเหมือนกัน มีแม่เป็นชาวสวนนนทบุรี ก็เป็นคนสามเชื้อชาติ จีน มอญ ไทย ความคิดคงจะแปลกๆอยู่บ้าง555
ด้วยเป็นลูกผู้ชาย พ่อก็จะสอนสิ่งต่างๆที่ลูกผู้ชายควรจะรู้และระมัดระวังตัวเยอะหน่อย เริ่มตั้งแต่การแต่งตัวครอบครัวเราไม่ได้มีเงินมากมาย เรารู้ว่าสิ่งสำคัญที่สุดคือมีเงินเรียนหนังสือ พ่อเน้นย้ำให้ฟังบ่อยๆว่า วิชาความรู้สำคัญที่สุดมากกว่าทรัพย์สมบัติใดๆตั้งใจเรียน พ่อไม่มีทรัพย์ให้แต่พ่อจะให้ความรู้แก่ลูกๆติดตัวไว้ พ่อบอกทรัพย์สมบัติอาจหมดไปได้ แต่ความรู้จะอยู่ติดตัวกับลูกตลอดไปเพื่อใช้ในการทำมาหากินประกอบอาชีพเลี้ยงชีวิตต่อไป
จริงอย่างพ่อบอกทุกวันนี้ก็ได้วิชาความรู้นี่แหละเลี้ยงชีพ ก็อยุ้ได้แบบพอเพียง การแต่งตัวพ่อสอนและทำให้ดู พ่อบอกเสื้อผ้าถึงราคาจะไม่แพงแต่ต้องซักสะอาดรีดเรียบร้อย ไม่พับแขนเสื้อ เสื้อเชิตที่มีเอวเว้าต้องใส่ในกางเกง ชายเสื้อที่อยู่นอกกางเกงต้องเป็นเสื้อชายตรง พ่อให้ความสำคัญที่รองเท้ามากที่่สุดพ่อเปรียบให้ดูว่า ถึงเราจะแต่งตัวดีอย่างไรก็ตาม ถ้าไส่รองเท้าแตะฟองน้ำก็มองไม่ดี อีกมุมหนึ่ง ใส่เสื้อยืดธรรมดา กางเกงธรรมดา แต่ใส่รองเท้าหนังสะอาดขัดเป็นม้นก็มองดูดีกว่าเยอะ พ่อไม่ยอมให้ใส่รองเท้าแตะออกจากบ้านเด็ดขาดพ่อบอกรองเท้าแตะเอาไว้ใส่เดินรอบบ้านและใส่เข้าห้องน้ำเท่านั้น ก็เป็นปรัชญาได้นะ รองเท้าอยู่ต่ำที่สุดดูเป็นของต่ำสุดแต่พ่อให้ความสำคัญมากๆ
ปรัชญาที่สอบตก
•
19 พ.ค. เวลา 23:16 • ปรัชญา
ตอนที่1 คำนำ
อยากจะแนะนำตัวเองก่อนเหมือนเราเจอเพื่อนใหม่เรามีความรู้สึกอยากจะเล่าให้เพือนได้ฟังถึงตัวตนเราแท้จริงก่อน หรือก็อยากจะทราบตัวตนของเพื่อนใหม่ของเราเหมือนกันคือการแนะนำตัวนั่นเองครับ ่เคยฝันมานานแล้วอยากมีช่องทางและโอกาสที่จะเขียนบทความของตัวเอง เคยเขียนลงในวารสารของคณะวิชาที่ตัวเองเคยสอนอยู่บ้าง พอดีมีข้อความจาก blockdit ส่งมาในline ศึกษาดูแล้วก็น่าสนใจ ที่จะได้สานฝันของตัวเองได้
ก็ออกจะเสี่ยงอยู่ที่เลือกหมวดหมู่ ปรัชญา ไม่ได้เรียนมาทางนี้เลยแต่ชอบมานานมาก ชอบอ่านหนังสือปรัชญา ตอนเรียนป.ตรีก็มีวิชาปรัชญาอยู่ด้วย ชอบมากเวลาเรียนจะนั่งอยู่ข้างหน้าชั้นตลอดไม่เคยเบื่อหรือหลับเลย
เวลาอาจารย์สอนคิดว่าเข้าใจหมดได้ดี แต่ตอนสอบคะแนนออกมาก็ตก555 เราน่าจะคิดมากเกิน ที่จำโจย์ได้ก็ เขียนว่า สมชาย ผมเปียกเพราะ ฝนตก วันไหนฝนตก ผมสมชายก็เปียก เราก็คิดไปว่าเขาอาจจะพึ่งอาบน้ำมาก็ได้ ก็แบบนี้ก็สอบตก
แต่ถึงจะสอบวิชาปัญญาตกก็ยังชอบอยู่ดี เพราะนึกเอาเองว่า ปรัชญาไม่น่าจะมีข้อจำกัดในความคิดไม่น่าจะตีวงไว้ว่าถูกหรือผิด เสมอไป ถึงอย่างไรก็ตามคงต้องกราบขออภัยนักปรัชญามืออาชีพไว้ตรงนี้เลยครับมีอะไรที่ท่านผุ้รู้ขอแนะนำได้เลยนะครับจะเป็นพระคุณยิ่งผมจะได้มีโอกาสเรียนรู้เพิ่มเติม
ที่จะเขียนทั้งหมดก็ไม่ใช่บทความปรัชญาเต็มที่เลยนะครับเพราะ ฐานความรู้ผมมาจากเด็กช่างสมัยโบราณ อยู่กับเหล็ก มือเปื่อนน้ำมัน ใส่ชุดหมีสีน้ำเงินเหม็นมากๆเพราะไม่เคยซัก เวลาขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนเวลารถแน่นๆก็สงสารคนที่ยืนอยู่ใกล้ชุดหมีบนไหล่ผมจัง ก็เป็นเด็กช่างลุยๆ ครบเครื่องของเด็กช่างสมัยก่อน เป็นฟันเฟืองเคลื่อนที่เร็วสมัย14ตุลา กับพี่นศ. ตอนนั้นผมอยู่ช่างกลปีที่หนึ่ง ไม่ได้กลับบ้านเป็นอาทิตย์กินนอนอยู่ในธรรมศาสตร์เสื้อผ้าชุดเดียว กระโจนอาบน้ำท่าน้ำแม่น้ำเจ้าพระยา
ด้วยเป็นลูกชายคนเดียว คุณพ่อ คุณแม่ และพี่ๆก็ห่วงใยในตัวผมพอสมควรคิดว่า คำสอนคำเตือนต่างๆก็ได้รับอยู่ตลอด จำได้ว่าผมจะไม่ค่อยเถียง วิธีก็คือเดินออกจากบ้านทันทีไม่อยู่ฟัง คงบาปมากนะครับ ผมคิดเอาเองว่าดีกว่าเถียงเพราะรู้ว่าท่านทั้งหลายห่วงใยเรา แล้วจะเป็นปรัชญาตรงไหนนี่?
ตำสอนตางๆที่ได้รับจากผู้มีพระคุณทั้งหลายที่ได้รับก็คงเป็นปรัชญาชีวิตเล็กๆที่คงจะบันทึกเอาไว้ให้น้องๆลูกๆได้รับทราบได้บ้างอาจจะมีประโยชน์ที่เอาไปประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันได้นะครับเพราะทุกคำมาจากสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ ในชีวิต ปรัชญาชีวิตก็อาจจะเป็นได้ที่เขาชอบพูดกันบ่อยๆ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
