26 พ.ค. 2020 เวลา 07:00 • การศึกษา
ตอนที่10 #วิถีนักเลงรุ่นเก่า# (ภาคที่3)
#ปรัชญาอยู่ที่ อย่าประมาท อย่าข่มเหง รังแกคนอ่อนแอ คนไม่มีทางสู้ เพราะอาจจะเจ็บปวด รวดร้าว ที่สุดในชีวิตได้ในวันหนึ่ง สาธุ#
ลุงเล่าให้ฟัง การทีจะฝึกนักต่อสู้กลุ่มนี้ให้เก่งจะต้องให้ออกกำลังทุกวัน ไก่ชนก็ต้องเอาไก่ชนอีกตัวล่อให้เขาวิ่งไล่ไปมาก็เป็นการออกกำลังได้ เอาอาบน้ำ แล้วตากแดด หรือภาษานักเลี้ยงไก่ชน แถวบ้านเรียกกาดน้ำ ไก่ก็จะรู้สึกคึก ตัวเบา บินตีปีกขันท้าทาย และ จับคู่ตีกันพอประมาณไม่ให้เจ็บมาก เรียกว่าปล้ำ
สำหรับปลาเข็มและปลากัด มีพิเศษหน่อย คือ ในโหลใบใหญ่ ที่ใส่ปลาเก่งที่เลี้ยงอยู่ ก็จะไส่ปลาไมเก่งลงไปด้วย สอง สามตัว เพื่อให้ปลาเก่งไล่กัดตลอดทั้งวัน เรียกว่า ลูกไล่ ลูกไล่ก็ต้องว่ายน้ำหนีและถูกปลาเก่งไล่กัดทั้งวัน แผลเต็มตัว ทำให้ปลาคัวเก่งได้ว่ายน้ำออกกำลังทั้งวัน ก็จะแข็งแรง และได้ฝึกวิธีการกัดจากของจริง เหมือนนักมวยที่ต้องซ้อมชกออกหมัด เตะศอกเข่าให้ชำนาญ
แต่ประเด็นอยุ่ตรงที่ว่า ลุงบอกวันใดที่ลูกไล่บางตัวเจ็บมากๆเข้าทนไม่ไหวแล้วหันมาสู้ขึ้นมาละเกอ ปลาตัวเก่งมักจะสู้ไม่ได้และแพ้ เสียปลาไปเลย และปลาลูกไล่ก็เอาไปกัดไม่ได้ด้วยเพราะมันไม่ใช่ปลาเก่ง มันสู้สุดตัว เต็มแรง ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะว่า มันเจ็บจนทนไม่ไหวอีกแล้ว เหมือน คำโบราณเรียกสู้แบบหมาจนตรอก เวลาเราวิ่งไล่หมาแล้วมันวิ่งหนีไปเจอทางตันมันจะหันมาสู้อย่างสุดชีวิตห้ามเข้าไปเด็ดขาด ปลาลูกไล่ก็เหมือนกัน อีกอย่างลุงบอกมันถูกกัดจนชินกับความเจ็บปวด ซึ่งอาจจะทนกว่าปลาตัวเก่งเสียอีก มันกัดมันสู้แบบไม่กลัวเจ็บอีกต่อไป ปลาเก่งอาจจะไม่ได้ระวังตัว ไม่นึกว่าปลาลูกไล่จะหันมาสู้ ในชีวิตจริงก็มีอยุ่ในข่าวเป็นระยะๆครับ
ปรัชญาอยู่ที่ อย่าประมาท อย่าข่มเหง รังแกคนอ่อนแอ คนไม่มีทางสู้ เพราะอาจจะเจ็บปวด รวดร้าว ที่สุดในชีวิตได้ในวันหนึ่ง สาธุ
ที่มาของภาพhttps://www.kaidee.com/product-347707316
1
โฆษณา