11 มิ.ย. 2020 เวลา 06:24 • ปรัชญา
"รถคันหน้าทำไมมันไม่ยอมไปเสียทีวะ"
เสียงแตรดังลั่นแบบยาวๆ เพื่อเตือนให้รถคันหน้าออกตัวไปได้แล้ว พร้อมกับเสียงกร่นด่าของคนขับ "ขับรถอะไรของมันวะ นี่คงมัวแต่เล่นโทรศัพท์อยู่ล่ะสิ" ว่าแล้วก็ถอนหายใจด้วยความหงุดหงิดอารมณ์เสีย
ทันใดนั้น สายตาก็ได้เหลือบไปเห็น คนแก่กำลังเดินข้ามถนนด้วยความเชื่องช้า งุ่นง่าน
บัดนี้กำลังรู้สึกว่า อ๋อ เพราะอย่างนี้นี่เอง แต่เราด่าคนขับรถคันหน้าไปแล้ว โดยที่ยังไม่รู้สาเหตุว่าทำไมเขาจึงไม่ยอมออกรถไปเสียที ก็แล้วไงล่ะ คำด่านั้นคุณก็ได้ยินอยู่คนเดียว หรือไม่ก็คนที่นั่งมากับคุณ มันเหมือนกับคำกร่นด่านั้นสะท้อนมาหาตัวคุณเองแท้ๆ
"รถคันหลัง ถ้า...จะรีบขนาดนี้ ทำไมไม่มาตั้งแต่เมื่อวานฟระ" อารมณ์ขุ่นมัวก่อเกิดขึ้นในขณะที่คุณกำลังขับรถชิวๆ ในเลนขวาสุด
แต่หารู้ไม่ คุณพ่อกำลังรีบพาลูกสาวที่กำลังป่วยมีไข้สูง ทั้งยังท้องเสีย อาการไม่สู้ดี ไปส่งโรงพยาบาล
แน่นอนถ้าคุณรู้เหตุผลของรถคันหลัง คุณก็คงจะไม่อารมณ์แบบนี้
จะอย่างไรก็แล้วแต่ ทุกคนทุกท่าน อย่าเพิ่งตัดสินใดๆเลยหากเรายังไม่ทราบเหตุผลที่แท้จริงของคนอื่น โดยเฉพาะเวลาขับรถบนท้องถนนนี้ ขอให้ทุกคนโปรดใจเย็นๆ การแสดงความโมโหหงุดหงิด อารมณ์ร้อน มีแต่จะสร้างความเสียหายให้แก่ตัวเราเองและคนอื่น
อย่างไม่เลวร้าย ก็เกิดกับจิตใจของเราและคนข้างๆ แต่ถ้าเลวร้ายไปกว่านั้น ก็คงจะเหมือนๆกับคลิปวิดีโอมากมายที่ได้เห็นกันมาแล้ว เมื่อต่างคนต่างอารมณ์ร้อนความหายนะก็บังเกิด
"ผู้มีปัญญาพึงรักษาจิต"
โฆษณา