"🐲 ไม่ใช่ทุกสิ่งที่จะต่อรองราคาได้ "🐲
ช่วงชีวิตหนึ่งของคนเรานั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่จะได้มีโอกาสได้ไปรู้จักใกล้ชิดกับศิลปินที่มีชื่อเสียงต่างๆได้
บังเอิญผมเป็นหนึ่งในผู้โชคดีเช่นนั้น
จึงได้มีโอกาสพบเห็นและรับฟังแนวความคิดที่ดีๆมีประโยชน์อย่างมากมาย ซึ่งถือเป็นประสบการณ์ตรงที่ไม่ได้อยู่ในตำราใดๆเขียนเล่าไว้
ผมเชื่อได้เลยว่า หากมีผู้ใดได้รู้จักจะสัมผัสเห็นว่า ทุกท่านล้วนมีจินตนาการ มีสไตล์ในรูปแบบอัตตลักษณ์ของตนเอง อยู่อย่างมีความเป็นอิสระที่เฉพาะตน
และทุกคนต่างมีความภาคภูมิใจในการรังสรรค์ผลงานขึ้นมาไม่ใช่แค่เพื่อตนเอง แต่มองไปไกลเกินกว่านั้นมากมายยิ่งนัก
ครั้งหนึ่งผมได้ร่วมในงานการจัดแสดงผลงานศิลปะอันล้ำเลิศของท่านอาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ศิลปินแห่งชาติ
ท่านได้เปิดโอกาสให้สิทธิ์ผู้สนใจภาพของท่านซื้อได้ในราคาพาร์
แต่มีผู้บริหารท่านหนึ่งเข้าไปขอต่อรองราคาเพื่อหวังว่าจะได้ซื้อเพิ่มอีกหลายภาพ โดยบอกว่า
" ผมว่าภาพเขียนของท่านอาจารย์ดูจะมีราคาสูงเกินไปสักหน่อยนะครับ ขอลดราคาลงสักหน่อยได้ไหมครับ"
ท่านอาจารย์ว่า
"ผลงานของผมนั้น มีราคามากกว่าราคาพาร์มากกว่าหนึ่งเท่านะครับ และไม่ใช่ของที่จะมาต่อรองกันได้ ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็เอาภาพที่คุณเพิ่งซื้อมาในมือนั้นมาให้ผม เดี๋ยวผมจะเปิดประมูลราคากันเดี๋ยวนี้เลย"
ผู้บริหารท่านนั้นก็มีความรู้สึกว่า ไม่น่าจะมีความเป็นจริงตามที่อาจารย์พูดท้าทายเช่นนั้น จึงรีบส่งภาพให้ท่านอาจารย์
แล้วท่านอาจารย์ก็เปิดประมูลภาพทันที ในงานวันนั้น มีบรรดานักสะสมผลงานของอาจารย์มาร่วมงานมากมาย ต่างรีบแย่งกันเสนอราคา ช่วงเวลาเพียงแค่นาทีเดียว ราคาก็มากกว่าหนึ่งเท่าของราคาพาร์ที่กำหนดไว้
อาจารย์จึงประกาศหยุดการประมูล บอกว่าเอาแค่นี้พอ ไม่ต้องไปไกลกว่านั้น
แล้วผู้ประมูลได้รายนั้นก็ควักเงินสดๆมาให้เลย หนึ่งแสนบาทเพื่อแลกกับภาพที่ผู้บริหารท่านนั้นได้รับในราคาพาร์
ผมเข้าใจว่าผู้บริหารท่านนั้น คงตั้งใจจะมาหาภาพวาดฝีมืออาจารย์เพิ่มอีก เพื่อที่จะได้นำไปให้กับผู้หลักผู้ใหญ่ โดยคิดว่าจะประหยัดการใช้เงินในการซื้อ
แต่แทนที่จะได้ภาพเพิ่มขึ้น กลายเป็นไม่เหลือแม้สักภาพเดียว จึงพยายามไปบอกอาจารย์อีกครั้งว่าจะขอซื้อภาพใหม่ได้ไหมในราคาพาร์เช่นเดิม
ผมได้ยินท่านอาจารย์ตอบดังชัดเจน เช่นเดียวกับทุกคนที่อยู่ตรงนั้นว่า
"ผมให้คุณไปแล้ว คุณอยากได้เงินนี่ คุณก็ได้เงินไปแล้ว สมใจของคุณไปแล้วนี่นาคุณจะมาเอาภาพผมไปอีกทำไมกัน"
สิ่งที่ผมได้แง่คิดเป็นบทเรียนก็คือ
"เมื่อใดที่เรายังไม่รู้คุณค่าของสิ่งต่างๆ ไม่ว่าภาพหรือแม้แต่คน ก็จงระมัดระวังอย่าไปตีค่าตีราคาให้สิ่งนั้นด้อยคุณค่าลงโดยเด็ดขาด"
จากวันนั้น..จนวันนี้ ผมยังจำได้เลยว่าภาพชุดนั้น...มีหมายเลขประจำภาพคือ..หมายเลข92..นั่นเอง...."
"LL&L4/7/63
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
