"ขอบคุณค่ะ"
มีสถานที่แห่งหนึ่ง บางคนยกให้เป็นห้องสมุด
บางคนยกให้เป็นห้องเรียน บางคนยกให้เป็น
ห้องคาราโอเกะ บางคนยกให้เป็นสโมสรเพื่อพบปะเพื่อนเก่าและใหม่ บางคนยกให้เป็น
"ทุกข้อ"ที่กล่าวมา
แต่สถานที่แห่งนี้มีกฎสำคัญอยู่ข้อหนึ่ง
คือทุกคนที่เข้ามาเป็นสมาชิกต้องค่อยๆ
เดินเข้าสู่เส้นชัยที่วางไว้ จึงจะได้รับรางวัลตอบแทน
เส้นชัยนั้นจึงคล้ายกับเป้าหมายอย่างเป็น
รูปธรรมที่เจ้าของเพจแต่ละเพจควรต้องไปให้ถึง แม้วัตถุประสงค์ของการทำเพจอาจแตกต่างกัน
หลายคนใช้เวลาไม่นาน หลายคนเกือบถึง
เส้นชัยแล้วแต่กลับหยุดเดินไปเฉยๆ หลายคน
ในขณะที่กำลังเดินไป เริ่มท้อใจว่าเมื่อไหร่
จะเดินไปถึงได้เหมือนคนอื่นเสียที
ผู้เขียนเป็นหนึ่งในจำนวนอย่างหลังนี้
เมื่อเดินมาจนถึงกลางทาง เกิดคำถาม
กับตัวเองว่า "ควรไปต่อหรือพอแค่นี้"
แต่ในวันที่คิดว่า"ควรพอ" สุดท้ายเมื่อ
ได้รับข้อคิดและกำลังใจดีๆจากที่
หลายๆท่านมอบให้...
.
.
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงจนได้
เพราะด้วยกำลังใจดีๆมากมายในวันนั้น
ทำให้ผู้เขียนได้คำตอบกับตัวเองว่า
ในวันแรกที่เริ่มต้นลงมือเปิดเพจนี้
เพียงต้องการเขียนเรื่องราวในบันทึก
เล่มหนึ่งที่อาจเป็นประโยชน์กับผู้อื่นบ้าง
ก็พอใจแล้ว...ไม่ว่าจะมีผู้ติดตามกี่คน
ในเมื่อระหว่างทางที่ค่อยๆเดินไป นอกจาก
การได้เขียนตามความตั้งใจ แต่สิ่งที่ได้รับ
กลับมีค่ามากมายยิ่งกว่านั้น คือ มิตรภาพ
และกำลังใจที่ได้รับจากหลากหลายท่าน
อย่างสม่ำเสมอ
หลังจากวันนั้น นอกจากการพยายามรักษามิตรภาพดีๆที่มีอยู่เดิม อันมีค่ามากมาย
เหลือเกินแล้ว
ผู้เขียนก็พยายามออกเดินทางไปพบปะ
คนใหม่ๆ และส่งต่อกำลังใจที่ได้รับมา
อย่างเต็มเปี่ยมให้แก่เพจที่กำลังเริ่มออก
เดินทาง หรือกำลังเดินสลับวิ่งบนเส้นทาง
เดียวกันนี้ด้วย
.
.
"ขอให้มีกำลังใจดีๆในการทำเพจ
และการเขียนบทความดีๆต่อไปเรื่อยๆ"
ผู้เขียนมักลงท้ายด้วยประโยคนี้
เพราะผู้เขียนคือคนหนึ่งที่เข้าใจอย่าง
ลึกซึ้งแล้วว่า "กำลังใจดีๆ" มีค่ามาก
แค่ไหนในการทำเพจและการเขียน
บทความแต่ละบท
ขอได้โปรดอย่าเพิ่งท้อแท้ ขอได้โปรด
อย่าเพิ่งหมดกำลังใจดีๆไปเสียก่อน
ในการค่อยๆเดินไปบนทางเข้าสู่เส้นชัยนี้
และขอให้ได้รับกำลังใจนี้อย่างที่ผู้เขียนเคย
ได้รับมาแล้ว
.
.
ผู้เขียน คือคนหนึ่งที่เคยมียอดผู้ติดตาม
1 คน นั่นคือตัวผู้เขียนเอง
.
.
ผู้เขียน คือคนหนึ่งที่เมื่อมียอดผู้ติดตาม
เกิน 500 คน กลับอยากทิ้งไปกลางคัน
ซึ่งผู้เขียนคงจะเสียใจมากหากไม่ฮึดสู้
และเดินทางต่อมาจนถึงวันนี้
ผู้เขียนเคยเป็นคนหนึ่งที่แอบมองดูมิตรภาพ
ของเพื่อนๆกลุ่มใหญ่ในเพจที่มีผู้ติดตาม
หลักพันถึงหมื่น และได้แต่คอยตามอ่าน
อย่างเงียบๆ คิดเกรงว่า เราจะไม่เป็นที่ต้อนรับ
ซึ่งไม่นานผู้เขียนก็เรียนรู้ว่าตัวเองคิดผิด
เพราะทุกคนพร้อมต้อนรับผู้ติดตามที่
พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็น หรือ
ทักทายกันอย่างสุภาพและเป็นมิตรเสมอ
1 ผู้ใช้งาน สามารถเป็นจำนวนผู้ติดตาม
ได้เพียง 1 หน่วยเท่านั้น ไม่ว่าจะมีกี่เพจ
ทุกคนจึงทราบดีว่า การที่ 1 ผู้ใช้งานนั้น
มอบการติดตามให้กัน เขาคือหนึ่งใน
ผู้มอบ"ความสำเร็จ"ให้แก่เพจนั้นๆ
"อย่างแท้จริง"
และในบทความนี้ คงจะมีคำอื่นไปไม่ได้เลยนอกจาก "ขอบคุณค่ะ"
ขอบคุณทุกๆกำลังใจดีๆจากหลายท่านที่
มอบให้กันอย่างสม่ำเสมอ
ขอบคุณทุกกำลังใจในการกดไลค์ กดแชร์
หรือทักทายเป็นกำลังใจให้กัน ไม่ว่ากี่ครั้งก็ตาม
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ยอมเป็นหนึ่งในผู้ติดตามเพจนี้ แม้สุดท้ายอาจแค่ตามอ่านอย่างเงียบๆ
ไม่เคยได้ทักทายกันหรือแสดงตัว
เพราะทุกอย่างที่กล่าวมาทั้งหมดข้างต้นนั้น
ดีต่อใจผู้เขียนเหลือเกิน และมีคุณค่าเมื่อ
ได้นึกถึงเสมอค่ะ
อย่างเดียวที่ต้องขออภัยทุกท่านคือ
ผู้เขียนไม่สามารถระบุถึง 710 ท่านแรก
และ 290++ ท่านต่อๆมา ได้อย่างครบถ้วน
ทุกท่าน แม้จะจดจำได้ดีเพียงใด
หวังไว้เหลือเกินว่า ทุกท่านที่เอ่ยถึงข้างต้น
ทั้งหมดนี้จะ "เข้าใจ" และ"ได้ยิน" ค่า
ขอบคุณเหลือเกินค่า❤️🥰😍🙏🙏🙏
อยากให้เธอได้ยิน
- 12
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
