13 มิ.ย. 2020 เวลา 14:42 • นิยาย เรื่องสั้น
# รักเธอ..บีทีเอส # 💘💌
Cr:Pinterest
##### 💝💘💌😞😊
...ผมเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งชื่อ "ผา" หลังจากเรียนจบในชั้น ป.6 ก็ตั้งใจช่วยพ่อกับแม่ทำนาที่บ้านเกิด อันแสนจะแห้งแล้งกันดารจังหวัดหนึ่งในภาคอีสาน...
...จากการลงมือทำนาปีแล้วปีเล่า นับวันผลผลิตกลับไม่ดีขึ้น ซ้ำยังมีหนี้สินที่เกิดจากการหยิบยืมเงินมาใช้ลงทุนในการหว่านดำข้าวที่ครอบครัวเคยใช้ทำมาหากิน..มาแต่เริ่มก่อร่างสร้างตัว
" วันนี้ .."ผา" โตเป็นหนุ่มแล้วครับแม่.. ผาขอเดินทางเข้ากรุงเทพ ฯ หางานทำช่วยครอบครัวนะครับ "
...นี่เป็นคำขอของผมที่ได้พูดกับแม่และครอบครัว ซึ่งก็ได้รับอนุญาต เพราะไม่รู้จะขัดลูกชายอย่างไร..
เมื่อเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว.. วันรุ่งขึ้น ผมจึงออกเดินทางมุ่งหางานทำดังที่ผมวาดฝันไว้ ตามคำแนะนำของเพื่อนๆในหมู่บ้าน
###
และแล้วชีวิตของผมก็สมหวังเป็นครั้งแรกในเมืองใหญ่ ด้วยการถูกเรียกตัวเข้าทำงาน มีเครื่องแบบโก้หรูในตำแหน่ง รปภ. ที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง...
ด้วยความดีใจ + กับความคิดถึงแม่และพ่อ... วันนั้น ผมจึงตัดสินใจเด็ดเดี่ยวอย่างลูกผู้ชาย..
...เดินไปยังร้านขายโทรศัพท์และสอบถามพี่ผู้หญิงที่ขายว่า..
" พี่ครับๆ มีโทรศัพท์มือถือมั้ยครับ ผมขอเลือกเป็นแบบ "ที่ถ่ายรูปได้นะครับ " พี่เขาก็หันมาบอกว่า..มีสิน้องสุดหล่อ... แล้วเขาก็อมยิ้มนิดๆ.. ผมก็ไม่รู้เพราะอะไรนะ 😒
👮👮👮
ทำงานส่งเงินกลับบ้านได้ประมาณสี่เดือนเศษ...
🚶🚶🚶
เช้าวันหนึ่ง..ผมเดินทางไปทำงานโดยขึ้นรถที่สถานีรถไฟฟ้า บีทีเอส เป็นประจำดังเช่นทุกๆวัน
..พลันสายตาของผมก็หันไปพบกับสายตาของหญิงสาวคนหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ..เธอเป็นคนที่น่ารักในแนวของสาวต่างจังหวัด.. จากการแต่งตัวของเธอน่าจะเป็นสาวโรงงาน...
..เธอส่งยิ้มหวานให้ ทำให้หัวใจหนุ่มบ้านนอกคนนี้...เต้นระรัว 😊💓💖
1
นับจากวันนั้นเป็นต้นมา ผมก็ได้สานสัมพันธ์และคบหากับเธอ...
" ปราง"...ชื่อนี้จึงเป็นชื่อของผู้หญิงที่ทำให้ผมได้รู้จักคำว่า "รัก" เป็นครั้งแรก...
ผมจึงดูแลเธอ..ด้วยความรักอย่างทนุถนอมและให้เกียรติ..ตามที่เคยได้รับการปลูกฝังมาจากครอบครัวของผมตั้งแต่สมัยเด็กๆ
ว่างๆ...ปราง ก็จะชวนผมไปเที่ยวบ้านพบกับครอบครัวของเธอแถวชานเมือง และผมเองก็จะชวนเธอไปเยี่ยมบ้านของผมเป็นประจำในวันหยุดที่ต่างจังหวัด...
...จนทำให้ผมคิดไปไกลถึงขั้นที่จะสร้างชิวิตกับผู้หญิงที่ชื่อว่า "ปราง" 💑 😊🤰🥰
..แล้ววันที่ผมไม่อยากคิดและไม่อยากจดจำ..ก็มาถึง
วันนั้น..ที่ "บีทีเอส" ปราง.. คนที่ผมรัก..กำลังยืนกุมมืออยู่กับผู้ชายหน้าตาดีอยู่ตรงหน้า...
ความรู้สึกของผม..นะตอนนั้น มันสับสน..รู้สึกอ่อนล้าในชีวิตมากมายจนไม่มีใจที่จะทำงาน...
ผมตัดสินใจที่จะไม่เข้าไปขัดจังหวะหรือสอบถามใดๆ...จากผู้หญิงที่ผมรัก พร้อมกับรีบหันหลังขึ้นรถไปทำงานด้วยหัวใจอันห่อเหี่ยว...
วันต่อมา..มันเป็นวันที่ผมสุดที่จะทนความกดดันของหัวใจต่อไปไม่ไหว...
... ผมจึงตัดสินใจโทรหาเธอ...แต่สิ่งที่ผมต้องปวดใจอีกครั้ง ก็ดังร อดมาจากโทรศัพท์นั่นก็คือ....
..."ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกในขณะนี้" 😢😓😓
ผมนอนคิดซ้ำๆ อยู่หลายวัน ด้วยอาการเครียด และสับสน ไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษาใคร...
...นั่งถามตัวเองว่า..ทำไมเราต้องมาพบกับเหตุการณ์เช่นนี้ด้วยนะ..
###
สุดท้าย..ผมจึงตัดสินใจที่จะลาออกจากงานที่ผมรักและคิดว่า.. ผมขอกลับไปอยู่กับความรัก ความอบอุ่น ตามวิถีแบบบ้านๆที่ผมเคยได้รับจากแม่และครอบครัว... กลับไปทำนาเหมือนเดิม...
...แต่ก่อนจะขึ้นรถกลับต่างจังหวัด..
^^^ ผมอดไม่ได้..ที่จะมายืนรำลึกถึงความรักครั้งแรกที่ "บีทีเอส" แห่งนี้...
Cr:Pinterest
#💔# แม้ว่า..รักของผมมันจะจบลงก็ตาม....
... แต่ผมก็ยังอยากให้ "ปราง" รู้ว่า..
ผู้ชายที่ชื่อ "ผา" คนนี้ พร้อมให้อภัย ไม่เคยลืมเลือน..หากเธอยังมีใจที่จะหวนคืนกลับมาเสมอ...
😴😇 😔 บางครั้ง..ผมยังอดที่จะคิดฝันไกลไปว่า....
# ขณะที่ผมกำลังทำนา..อยู่ใกล้ๆกับถนนที่มองเห็นรถวิ่งผ่านไปผ่านมานั้น...
# # วันหนึ่ง..อาจมีผู้โดยสารที่ก้าวลงจากรถ...
...เป็นผู้หญิงที่มีชื่อว่า... "ปราง"..
👮 ... และไม่ว่าการรอคอยของผมจะเป็นจริงหรือไม่ก็ตาม.....
### แต่ภาพความทรงจำ...อันเต็มไปด้วยความสุข ความสวยงาม ทุกๆภาพ...ระหว่างเราสองคนในช่วงเวลาที่ผ่านมานั้น..
...จะยังคงบันทึกไว้ในหัวใจของผู้ชายที่ชื่อ "ผา" คนนี้ตลอดไปครับ....
 
ด้วยความขอบคุณ : ทุกท่านที่แวะมาอ่านบทความ ให้คำแนะนำ และ เป็นกำลังใจให้กับผู้เขียนในการสร้างสรรค์ผลงานนะครับ
บทความจาก : ไอ้ม่อย
:::::::::::
โฆษณา