21 มิ.ย. 2020 เวลา 02:28 • ปรัชญา
• ในระลอกคลื่น กับ “คนเรือ” ที่ลืมการอัปปาง 🚢 •
🚢 ภายนอก/ ดาดฟ้าเรือไททานิค/ กลางคืน •
.
“ผมไม่ต้องใช้เสื้อชูชีพหรอก!”
“ระยะทางแค่นี้เอง สบาย สบาย!”
นักว่ายน้ำแชมเปี้ยนแปดสิบห้าสมัย หันไปบอก ชายคนหนึ่งที่ทั้งชีวิตยังไม่เคยว่ายน้ำได้ไกลเกิน
สิบกิโลเมตร
❤️ ภายใน/ หัวใจ/ ที่ไร้วันเวลา •
.
คุณ เขา เรา ผม
เคยเป็นดั่งนักว่ายน้ำผู้ไม่แคร์ “เสื้อชูชีพ” คนนี้ไหม?
คนที่พอได้รางวัล หรือประสบความสำเร็จมามากมาย
แล้วมั่นใจว่าทุกอย่างล้วน “อยู่ภายใต้การควบคุม”
ของเราเองทั้งสิ้น
🚢 ภายนอก/ ดาดฟ้าเรือไททานิค/ กลางคืน •
.
“คุณจะว่ายจากเรือนี่ ไปถึงแผ่นน้ำแข็งไกลลิบนั่น โดยไม่ใช้เสื้อชูชีพ หรืออุปกรณ์ช่วยเหลือใดใดเลยเนี่ยนะ!”
.
“ใช่ผมทำได้! ผมแข็งแกร่งพอ!”
พอพูดจบนักว่ายน้ำก็กระโดตุ๊บลงไปในมหาสมุทรแอตแลนติกที่เย็นเยือบทันที ขณะที่ชาย “ด้อยประสบการณ์” ค่อยๆหย่อนตัวจากซากเรือยักษ์ที่ใกล้จม ลงไปในน้ำพร้อมกับ “แผ่นไม้และเสื้อชูชีพ”
❤️ ภายใน/ หัวใจ/ ที่ไร้วันเวลา •
.
ไม่ต้องสืบ คุณ เขา เรา ผม ก็คาดเดากันได้ใช่ไหม ว่า ผู้โดยสารคนใดมีโอกาสรอดชีวิตมากกว่ากัน?
.
นักว่ายน้ำผู้ประมาทอย่างมั่นใจ หรือ ชายอีกคนที่ไร้ประสบการณ์ ผู้ประเมินแนวทางตามสภาพความเป็นจริง
.
หากทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตเปรียบได้ดั่ง “ทิวทัศน์ระหว่างการสัญจรทางน้ำ” ที่มีลำเรือขนาดต่างๆ กำลังล่องผ่านมหาสมุทรแห่งความสุขและปัญหา
.
ขอโปรดอย่าลืมว่า...
คลื่นทุกลูกที่ซัดเข้ามานั้น มันมี “ความหมาย”
.
คลื่นลูกเล็ก หากประมาท
ก็สร้างความโครงเครง ให้คลื่นเหียนได้
.
คลื่นขนาดยักษ์ ยิ่งแล้วใหญ่
มันสามารถซัดจน “อัปปาง” ได้โดยไม่ตั้งตัว
🌊 ภายนอก/ กลางมหาสมุทรแอตแลนติก/ กลางคืน •
.
“อืมม แต่ถ้าเรามัวแต่กลัว ก็อดสนุกกับบรรยากาศที่งดงามกันพอดี” ชายผู้เคยว่ายน้ำมาไม่ถึงสิบกิโลคิด ขณะเงยหน้ามองเพื่อนนักว่ายน้ำที่ใกล้จะแข็งตาย เพราะความหนาวเย็น ซึ่งอยู่ไม่ไกลกันนัก
.
“คุณณณ ! ผมมาช่วยแล้ว!
เดี๋ยวรอเกาะแผ่นไม้ แล้วว่ายไปด้วยกันนะ!”
#เมื่อจังหวะชีวิตมีทั้งขึ้นทั้งลง
#โปรดทำใจให้มั่นคงในทุกทุกเหตุการณ์
#หาแผ่นไม้ทางความคิดเพื่อเกาะกุมและก้าวผ่าน
#แล้วจะพบว่าทุกการเดินทางนั้น
#ช่างน่าตระการใจ
#อรุณสวัสดิ์เช้าวันอาทิตย์ครับ^^
#Psalm91(2)
#aDailyBread
#ขนมปังยามเช้า 🍞😊 ... 🚢❤️
โฆษณา