วินาทีชีวิต/พระเอกในชีวิตจริง
ภาพถ่ายโดย Andreas Wohlfahrt จาก Pexels
วันนี้ขอแชร์ ประสบการณ์โดยตรง ... วินาทีที่ฉันเจอซุปเปอร์แมนตัวจริง
รวมถึงเจ้าวายร้ายตัวฉกาจที่เกือบจะพลากชีวิตบริสุทธิๆไป
เรื่องมีอยู่ว่า วันหนึ่ง ที่ฉันน่าจะอายุราวๆ 14-15 ปี พ่อกับแม่ ชวนไปเที่ยวที่บ้านเพื่อนของเขา เพื่อไปทานข้าวด้วยกัน เนื่องจากว่า ได้ข่าวว่าน้าผู้หญิงที่เป็นเพื่อนของพ่อกับแม่ คลอดลูกมาเป็น ปีสองปี กว่าแล้ว แต่เรายังเคยได้ไปหากัน ความตั้งใจวันนั้น ก็จะไปหาหลาน ภาษาบ้านๆก็เรียกได้ว่า ผูกข้อมื้อ
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น สามีของน้าสาว หรือพ่อของเด็ก อยู่ๆ ก็เกิดอาการคลุ้มคลั่งและอาราวาด ฉันกับแม่ ที่กำลังซื้อของร้านโชห่วยยังไม่ทั้งได้เดินเข้าไปในซอย พ่อที่เดินไปก่อน ก็ตะโกนออกมา “หนูบอกแม่ อย่าพึ่งเข้ามา” ฉันที่ได้ยินแบบนั้น ก็รู้สึกใจไม่ดี เพราะเสียงของพ่อดังและดูเย็นๆแข็งๆ อย่างที่ไม่เคยเป็น สักพักที่ฉันยังคงพยายามมองอยู่ว่า มันเกิดอะไรขึ้น พ่อก็ดูรีบๆล้นๆ ตะโกนเสียงดัง พูดจาหยาบ เหมือนกำลังทะเลาะและขู่ใครอยู่ จนฉันและแม่ที่ได้ยิน ก็รู้สึกกลัวตามๆไป (พ่อฉันมีนิสัยโหดๆหน่อย เพราะเป็นนักมวยและนักเลงเก่า) สักพักน้าสาวที่เป็นเพื่อนของแม่ ก็วิ่งอุ้มลูกออกมา น่าตาตื่นกลัว แม่รีบรับหลานมาอุ้ม แล้วพากันเดินออกจากซอย ให้ได้ระยะที่คิดว่าปลอดภัย เราจึงรู้ได้จากปากของน้าสาวว่า สามีของน้าแอบเล่นยา และวันนี้ยาหมด บวกกับไม่เงินไปซื้อ จึงเป็นเหตุให้มีปากเสียง จนกระทั้งคลุ้มคลั่งจากการขาดยา
เอารูปมาจากกูเกิ้ลนะค่ะ จาหละครช่องเจ็ดเรื่องหนึ่ง(ภาพประกอบเฉยๆ)
พ่อของฉัน พยายามพูดคุย รวมถึงขังน้าชายคนนั้นให้อยู่ในบ้าน แต่ด้วยความคลั่งยา น้าชายคนนั้น ก็เอามีดด้ามยาว ประมาณหนึ่งศอกมาและจะทำร้ายพ่อ จนเป็นเหตุให้ พ่อต้องถอยออกมา เพื่อความปลอดภัย เป็นอีกครั้งที่พ่อตะโกนบอกฉัน “หนูโทรแจ้งตำรวจ” ฉันที่ตกใจและยังไม่มีสติ ก็ล้นจนทำอะไร มกระทั้งเบอร์ที่จะโทร หันไปอีกครั้ง ก็เห็นพ่อลากขอนไม้เก่าๆผุๆ ลากเดินเข้าหาคนที่ติดยา ถือมีด (ย้อนมาคิดภาพ ตอนนี้รู้พ่อดูเท่มาก แถมยังกล้ามาก เอาไม้ผุเก่าๆ สู้กับคนถือมีด )
แต่ยังไม่ทันที่จะรู้ตัว คนที่เข้ามาสมทบ เพื่อนของแม่อีกคนที่นัดมา ก็มาช่วยอุ้มหลาน ขณะที่แม่ฉันปลอบใจน้าสาว และฉันที่กำลังนึกหาเบอร์ตำรวจ ระหว่าง 191 กับ 199 ก็มีเสียงกรี้ดดังลั่น บวกกับเสียง้องไห้ของเด็กน้อย จนใจของฉันมาสั้นกลัวอย่างไม่ถูก หันไปอีกที น้าคนที่อุ้มหลาน แขนอาบเลือด น้าชาย(ที่ติดยา)เอามีดพกขนาดเล็ก
กูเกิ้ลเจ้าเก่า
(ไม่รู้เปลี่ยนมีดเมือไหร่) แทงเข้าที่ต้นแขน และแย่งเด็กวิ่งไปในป่า พ่อของฉันก็วิ่งตามเข้าไป บวกกับ ผู้ชายอีกสองสามคน ที่อยู่ระแวงนั้น เข้ามาช่วย พ่อยังคงถือบทพระเอก ตะโกนมาหาฉันเหมือนเดิม “หนูโทรแจ้งตำรวจรึยัง โทรเรียกรถ1669 (สายด่วนอุบัติเหตุ) มาด้วย” ฉันที่สติหลุดไปแล้ว ก็มีแม่ที่เข้ามาช่วยดึงสติ และจัดการโทรทุกเบอร์ที่คิดได้ เวลาผ่านไปเกือบๆ ยี่สิบนาที กับรถสายด่วนมาพอดี พ่ออุ้มเด็กมา ขาอาบเลือด (พ่อถูกแทงที่ขา)
ฉันไม่รู้ต้องพูดยังไง “ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณพ่อ ขอบคุณทุกอย่าง ที่สุดแล้ว เด็กปลอดภัย แต่ก็ร้องไห้จนเสียงหาย พ่อและน้า ถูกพาไปโรงพยาบาล พ่อที่แข็งแรงและเป็นพระเอกในงานนี้ แค่ทำแผลก็กลับบ้านได้ แต่น้าสาว เสียเลือดมากจึงต้องโรงพยาบาลหนึ่งวัน ฉันจำไว้ว่า เหตุการณ์หลังจากนั้นเป็นยังไง น้าชายคนนั้นที่วิ่งหนีไป ไม่รู้ถูกจำได้หรือเปล่า หลังจากนั้น น้าสาวที่เราตั้งใจไปเยี่ยมตัดสินใจยังไงต่อ พ่อและแม่ ในวันต่อมา ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย แม้ฉันจะพยายามถาม แต่ท่านทั้งสองก็บอกว่า เราทำหน้าที่ของเราแล้ว ที่เหลือไม่ต้องไปสนใจ และก็จบการสนทนา
กูเกิ้ลเหมือนเดิม
หลายต่อหลายครั้ง ที่ฉันเรียน ที่ไปกิจกรรม ไปอบรมต่างๆนาๆเกี่ยวกับโทษของยาเสพติด หลายครั้งที่เห็นในข่าว คนติดยาคลุ้มคลั่ง จะกระโดนตึก ทำร้ายร่างกาย จับตัวประกัน ฉันไม่เคยรู้สึกหรือตระหนักมันจริงๆ มันดูเป็นเรื่องไกลตัว ที่ฉันคิดมาตลอดว่า คงจะไม่เกิดขึ้นกับฉัน แต่เหตุการณ์วันนั้น มันเปลี่ยนความคิดฉันทุกอย่าง
มันทำให้ฉันคิดมากขึ้น ถ้าวันนั้น เด็กคนนั้นเป็นอันตรายขึ้นมา หรือใครสักคนต้องสละชีวิต มันเกิดขึ้นได้ ไม่มีอะไรไกลตัวอีก ทุกอย่างกลายเป็นเรื่องใกล้ตัวมากขึ้น เรารู้หน้าไม่รู้ใจ คนที่เดินสวนกันไปดันมา เราไม่สามารถรู้ได้เลย
สิ่งที่ฉันรับรู้ และได้บทเรียน จากเหตุการณ์นี้
- ทุกอย่างเป็นเรื่องใกล้ตัว อย่าประมาณ
- ยาเสพติดมันน่ากลัวจริงๆ และมันฆ่าคนได้
- สำคัญที่สุด ยามมีปัญหาหรืออุบัติเหตุที่เกิดขึ้น สติ!
- พ่อฉันเป็นพระเอก หล่อและเท่มาก (ตบมื้อ)
ถ้าเป็นประโยชน์และชอบบทความของ เพจ#พร้อมบวก ฝากกดไลค์ กดแชร์ และเม้นมาเป้นกำลังใจให้กันด้วยนะค่ะ ขอบคุณคะ
หากมีคำที่สะกดผิด แจ้งมาได้นะคะ ไม่เก่งภาษา แต่อยากเขียน (ยิ้มอ่อน)
#พร้อมบวกจร้า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
