มังกรหยก ภาค ๑...ตอนที่ ๖๗
พวกกระยาจกไปรอก้วยเจ๋ง เพื่อจะแนะนำว่า...จะปีนขึ้นภูเขาสูงชันปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง ได้ยังไง...
ถ้าเป็นบ้านเรา เวลาปีนที่สูงชันแบบนี้เค้าใช้วิธี “ตอกทอย” ฮะ...คือเอาไม้แข็งๆ ตอกเข้าไปที่รอยแตกหน้าผา หรือตอกลงไปบนต้นไม้ที่อยากจะปีน...
พวกกระยาจกก็ใช้วิธีคล้ายๆกัน แต่ลูกทอยของเค้าออกจะโหดกว่าเราเยอะ...ไม่รู้จะหาไม้ที่ไหน ใช้ขาแกะฮะ...ขาแกะตัดออกมาจากตัวแกะสดๆ เลือดหยดติ๋งๆ...ก็จิ้มแช่ไว้กับผนังภูเขาที่เป็นน้ำแข็ง แป๊บเดียวเลือดแกะก็กลายเป็นน้ำแข็ง ติดแน่นเลยฮะ...
แกะตัวนึงมีสี่ขา...ก็ไม่รู้ใช้ลูกทอยกี่ขั้น แกะตายไปกี่ตัว...แต่ในที่สุดก้วยเจ๋งก็ขึ้นไปยอดเขาได้...
ขึ้นไปก็เจออึ้งย้งฮะ...ตอนแรกก้วยเจ๋งก็เงอะงะ ไม่รู้จะพูดยังไง เพราะดันเกรี้ยวกราดด่านางไว้เยอะด้วยความหน้ามืด...แต่แปลกแฮะ อึ้งย้งไม่ยักกะงอน...โดดเข้ากอดกันด้วยความคิดถึง...
คุยถามทุกข์สุขกันแล้ว ก็วกมาคุยเรื่องคัมภีร์เก้าอิม...อึ้งย้งโม้ว่าให้พ่อช่วยแปลความหมายที่ไม่เข้าใจให้แล้ว จะค่อยๆถ่ายทอดให้ฟัง...
ระหว่างนั้นก็บีบไม้บีบมือเหมือนส่งสัญญาณบางอย่างให้ก้วยเจ๋ง...ก้วยเจ๋งถึงแม้จะงงๆ แต่ก็เออออไปเรื่อย...แล้วก็นัดกันว่า พรุ่งนี้จะขึ้นมาบนเขานี้ เพื่อคุยเรื่องคัมภีร์กันอีก...
พอทั้งสองคนลงมาข้างล่างแล้ว อึ้งย้งจึงกระซิบว่า...เมื่อกี๊ไอ้เฒ่าอาวเอี๊ยงมันแอบฟังเราอยู่ ข้าเห็นเงามันหลบอยู่หลังน้ำแข็ง...พรุ่งนี้ข้าจะหลอกให้มันขึ้นไปติดค้างอยู่บนนั้น...
คืนรุ่งขึ้น สองคนก็ปีนลูกทอยขึ้นมาคุยกันบนยอดเขา...แล้วก็สังเกตว่ามีอาวเอี๊ยงฮงลอบขึ้นมาแอบฟังเหมือนเดิม...
คุยไปซักพัก ก้วยเจ๋งก็ขอตัวลงไปข้างล่าง เดี๋ยวขึ้นมา...รอนานเข้า อึ้งย้งก็ทำเป็นบ่นๆๆๆ แล้วก็ลงไปตาม...
พอลงถึงพื้นก็สั่งลูกน้อง เอาไฟลนถอนขาแกะออกมาให้หมด ก็เลยเหลือคนที่ค้างตากลมตากหิมะอยู่บนนั้นคนเดียว...อาวเอี๊ยงฮง...
แต่ก้วยเจ๋งบอกว่า ยังเหลือสัญญาปล่อยตัวอีกครั้งนึง...ก็เลยคุยกันว่า อย่างพิษปัจฉิมแม่งจะทนอดข้าวได้ซักกี่วันวะ...ประมาณกันว่าเจ็ดวัน...
ก็ตกลงว่าซักหกวันค่อยขึ้นไปช่วย...
แต่ยังไม่ทันถึงหกวัน...ก็มีคนเอะอะ ชี้ให้ดูที่ยอดเขาน้ำแข็ง...อึ้งย้งก็หันไปดู แล้วก็รีบปิดตาหัวเราะก๊ากๆๆๆๆ
ภาพที่เห็นคือ ร่างคนเปลือยเปล่าดิ่งพสุธาลงมาจากยอดเขา มือเท้าพยายามกางผ้าที่คาดว่าคงดัดแปลงมาจากเสื้อกางเกงให้รับลมเต็มที่...ร่อนหายเข้าไปในเมืองคามาซาน...
อึ้งย้งหัวเราะไปบ่นไป...อุจาดชิบเป๋ง แก่หกสิบเจ็ดสิบ แม่งมาแก้ผ้าลอยอยู่กลางฟ้าให้คนดู...แต่ไอ้เฒ่าพิษแม่งคงจนแต้มแล้วล่ะมั้ง ถึงต้องยอมเป็นชีเปลือยให้คนดูเป็นหมื่น”...
แล้วนางก็ลืมตากลมแป๋วจ้องก้วยเจ๋ง...”เออ พี่เจ๋ง...ข้ามีวิธียึดเมืองซามาคานให้กับท่านแล้วล่ะ”...แล้วนางก็กระซิบแผนการณ์ให้ เพื่อให้ก้วยเจ๋งไปออกคำสั่งในนามตนเอง...
แผนการณ์นี้ไม่ถามแกะซักคำ เพราะต้องฆ่าแกะเป็นร้อยเป็นพันตัว เอาขาทำบันไดหลายเส้นทาง...แล้วก็ให้ทหารเป็นหมื่นปีนขึ้นไปยอดเขาน้ำแข็งที่หลังเมือง...
...เมื่อมืดค่ำแล้ว ก็ใช้วิธีเหมือนอาวเอี๊ยงฮง คือร่อนลงมาจากยอดเขา...แต่ที่ไม่เหมือนคือไม่ต้องแก้ผ้า แต่เตรียมผ้ามาพร้อม แล้วผ้าเอามาจากไหน...ก็กระโจมไงฮะ รื้อมาตัดเป็นร่มให้หมด คือถ้ายึดเมืองไม่ได้ก็หนาวตายกันทั้งกองทัพ
พอได้เวลา ก้วยเจ๋งก็นำร่อนลงก่อนเลย แล้วฝูงทหารก็กางผ้าร่อนลงมาจากยอดเขา...คงเหมือนแบ๊ทแมนล่ะมั้ง แต่เป็นแบ๊ทแมนที่มาเป็นหมื่น...
...ที่สุดเมืองซามาคานก็แตกด้วยแผนแบ๊ทแมนแบบนี้ และแถมยังจับตัวงั้งเลี๊ยกได้อีก...แต่ความจริงคนจับงั้งเลี๊ยกได้คืออึ้งย้ง แต่ก็เอามามอบให้เป็นคุณงามความดีของก้วยเจ๋ง ให้เพิ่มขึ้นไปอีก
เจงกิสข่านดีใจมากที่ยึดเมืองนี้ได้ ก็เรียกประชุมแม่ทัพนายกอง...ก่อนเข้าประชุมกับเจงกิสข่าน อึ้งย้งก็สะกิดถามก้วยเจ๋ง...เอาไงดีเฮีย เรื่องตีเมืองสำคัญสำเร็จแล้วนี่ คราวนี้สงสัยท่านคาฆานจะจับท่านแต่งงานกับเจนนี่แล้วล่ะ...
ตกลงพี่จะเลือกใคร เลือกหนูหรือเลือกองค์หญิงเจนนี่...
ก้วยเจ๋งก็บอกเลือกหนูย้งแน่นอน...แล้วจะอาศัยจังหวะที่ตนเองมีความดีความชอบตีเมืองได้คราวนี้ ขอยกเลิกการแต่งงานกับเจนนี่ จะแต่งกับอึ้งย้ง...แล้วเราอพยพไปอยู่แผ่นดินของเราทางใต้ด้วยกัน...
ก้วยเจ๋งเข้าไปพบเจงกิสข่าน ในช่วงที่ท่านคาฆานกำลังอารมณ์พีคสุดๆ...สุดทั้งดีใจที่ได้เมือง และสุดที่สมแค้น เนื่องจากตอนทำศึกกับเมืองนี้ หลานชายสุดที่รักของเจงกิสข่านถูกธนูตายในสนามรบ...
เจงกิสข่านเลยสั่งทหาร...ฆ่าผู้ชายให้หมดเมือง เด็กเอามาเป็นทาส ผู้หญิงจับข่มขืน แล้วเอามาเป็นทาส...ทหารมงโกลได้ชื่อว่ากระหายเลือดอยู่แล้ว พอนายใหญ่เปิดทาง...ซามาคานก็กลายเป็นนรกไปทันที...
คนจิตใจดีอย่างก้วยเจ๋ง พอเจอคำสั่งโหดร้ายต่อหน้าต่อตา ก็ลืมหมดเลยว่าจะเข้ามาขอท่านคาฆานเรื่องอะไร...คุกเข่าลงหน้าเจงกิสข่าน...
“ท่านคาฆาน ท่านเคยประกาศว่าใครยึดเมืองนี้ได้ จะยกทุกอย่างของเมืองให้เป็นสมบัติ”...
“ใช่ ข้าเคยพูดไว้ยังงั้น...และตอนนี้เจ้าก็นำทหารยึดเมืองได้ ทั้งหมดนี้ก็เป็นของเจ้าสินะ”...
“ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าขอประทานอนุญาตให้ท่านคาฆานสั่งทหาร...หยุดทำร้ายชาวซามาคานเดี๋ยวนี้”...
คำขอของก้วยเจ๋ง ทำให้เจงกิสข่านโกรธหน้าแดง...เพราะไม่เคยมีแม่ทัพคนไหนกล้าวีโต้คำสั่งคาฆานมาก่อนเลย...
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
