23 มิ.ย. 2020 เวลา 23:54 • ปรัชญา
เสียงของเมื่อวาน ที่ยังดังถึงวันนี้
คือเสียงที่หัวใจเลือกเก็บมาตอกย้ำซ้ำเติมตนเอง
คำก่นด่าในบางบทสนทนา
ไม่ได้ลอยหายไปตามลม
แต่กลับสลักลึกในจิตใจ
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เสียงดังฟังชัด
ราวกับเกิดขึ้นจริงอีกครั้ง
เมื่อจิตปรุงแต่ง
บทสนทนาที่ควรจะเลือนหาย
ก็กลับแจ่มชัด และซัดหมัดใส่เราไม่ยั้ง
เร็วและมากครั้งตามกำลังของจิตเราเอง
.
ขอให้เรารู้ทัน นึกได้เมื่อใด ให้หยุดเมื่อนั้น
ให้รู้ว่าที่ได้ยินนี้ไม่จริง เป็นจิตลวงให้จิตหลง
.
คำก่นด่าที่ทยอยแทรกเข้ามาในหัวเสมอ
แต่ถ้าเรารู้ทัน ก็หยุดได้
เมื่อหยุดได้ ก็เลิกทำร้ายตัวเอง
.
ให้เสียงของเมื่อวาน
เป็นเพียงเรื่องของเมื่อวานเถิด
เพื่อจะได้ฟังเสียงของวันนี้
ให้เข้าใจได้ชัดเจน
ธรรมทันธีร์🍂
Photo by Blaz Photo on Unsplash
โฆษณา