“เด็กเลี้ยงควาย…กับชายขี่ม้า”
คุณคิดว่าความสุขอย่างแท้จริงนั้นมันคืออะไร การตะเกียกตะกายป่ายปีนขึ้นไปอยู่บนจุดสูงสุด หรือเพียงแค่การอยู่อย่างเรียบง่ายบนความธรรมดา..??
……
……
เมื่อนานมาแล้ว… ที่กลางทุ่งนาอันแสนสงบ มีชายผู้หนึ่งกำลังนั่งถอนหายใจอยู่บนหลังม้าขาว ตัวที่มันเพิ่งจะช่วยชีวิตของเขาเอาไว้เมื่อซักครู่นี้ ด้วยการพาเขากระโจนขึ้นจากแม่น้ำที่กว้างถึงเก้าวา เอาชีวิตรอดมาได้จากการตามไล่ล่าของคู่กรณี
ทั้งคนทั้งม้าต่างก็อยู่ในสภาพอิดโรยอ่อนล้า ก่อนที่ชายคนนั้นจะคิดย้อนไปถึงโชคชะตาของตน…
เมื่อสมัยเด็กนั้นเขายากจนมากต้องสานรองเท้าขาย พออายุ 15 ปี ก็เข้าเรียนหนังสือศึกษาหาความรู้ จากนั้นเขาดิ้นรนจนสามารถหางานทำเองได้ เขาเริ่มทำงานอย่างจริงจังเมื่อตอนอายุได้ 23 ปี ด้วยจิตใจอันเต็มเปี่ยมไปด้วยเป้าหมาย
จนบัดนี้อายุของเขาล่วงเลยมาถึง 47 ปีแล้ว นับเป็นเวลา 24 ปีที่เขาลงทุนลงแรงอย่างหนัก แต่เหมือนกับว่าเขายังหาความสุขในชีวิตไม่เจอ…
เขาเริ่มจะไม่แน่ใจแล้วว่าไอ้การทำงานหนักเจียนตาย จนแทบเอาชีวิตไม่รอดแบบนี้มันใช่ความสุขจริงไหม และที่กำลังดิ้นรนทำอยู่ทุกวันนี้มันคือความสุขจริงหรือ
ในจังหวะที่อารมณ์ของเขากำลังอาวรณ์จนถึงที่สุด ก็ได้ยินเสียงขลุ่ยอันไพเราะลอยแว่วมาจากทุ่งนา เมื่อหันไปตามเสียงนั้นจึงพบกับเด็กชายคนหนึ่ง
เด็กน้อยที่ไม่มีเงินทองยศฐาบรรดาศักดิ์อะไรเลย นั่งเป่าขลุ่ยอารมณ์ดีอยู่บนหลังเจ้าควายเพื่อนยาก มันทำให้เขาตระหนักคิดอะไรขึ้นได้บางอย่าง ก่อนที่จะรำพันอยู่ในใจเพียงลำพังว่า…
“เล่าปี่เอ้ย มึงต่อสู้ดิ้นรนมาเกือบทั้งชีวิต
ที่ทำงานหนักนั้นก็เพราะว่ามีเป้าหมาย
เด็กน้อยผู้นี้ไม่เห็นต้องดิ้นรนหนักเท่ามึง
ก็ยังรู้สึกว่ามีความสุขแท้จริงยิ่งกว่ามึงอีก”
……
……
มีหลายคนดิ้นรนเดินทางออกจากพื้นที่ความสงบ มาต่อสู้แย่งชิงแข่งขันกันในเมืองใหญ่ที่วุ่นวาย พยายามดิ้นรนขวนขวายสะสมปัจจัยภายนอก เพียงเพื่อสุดท้ายแล้วจะได้กลับไปอยู่ในที่สงบ
อันนี้ไม่ว่ากันเพราะต่างคนก็ต่างมีเหตุผล แต่ที่มันเหมือนกันก็คือทุกคนนั้นมี “เป้าหมาย” แล้วความหมายที่แท้จริงของเป้าหมายนั้น คุณทราบหรือไม่ว่ามันคืออะไร..??
เป้าหมายไม่ใช่เครื่องมือในการดำเนินชีวิต
แต่เป้าหมายคือ… “สิ่งที่ตอนนี้เรายังไม่มี”
หรือสิ่งที่ตอนนี้เรามีมันแล้ว…”แต่ยังไม่พอ”
คนส่วนมากเมื่อรู้ตัวว่าขาดอะไรก็จะบอกตนเองว่า จะต้องเอามาให้ได้เพราะถือว่ามันคือเป้าหมาย จนลืมคิดไปว่าแท้จริงแล้วมันไม่เคยมีอยู่ก่อนเลย เราใช้ชีวิตแบบไม่มีมันมาได้ตั้งนมตั้งนานแล้ว
ดังเช่นที่แท้จริงแล้วเล่าปี่ก็ไม่เคยมีเมืองใดๆมาก่อนเลย และแท้จริงแล้วเด็กเลี้ยงควายก็ไม่เคยมีเมืองเช่นกัน
แต่เล่าปี่เลือกที่จะทำเพื่อเติมเต็มในสิ่งที่เขาไม่มี โดยมองว่าการกระทำนั้นคือ “เป้าหมายชีวิต”
ส่วนเด็กน้อยเลือกพอใจกับสิ่งที่ตนไม่เคยมีมาก่อน และมองว่าทุกอย่างที่ตนมีนั้น “สมบูรณ์แล้ว”
สุดท้ายแล้ว… ในความเป็นจริงนั้น คุณจะสุขอย่างไรก็ได้ มันสำคัญแค่ว่าคุณรู้ตัวไหม ว่าความสุขที่แท้จริงของคุณนั้นมันเป็นอย่างไร
เป็นแบบ “เด็กเลี้ยงควาย” หรือ “ผู้ชายขี่ม้า”
ด้วยความปรารถนาดี
สามก๊กตั้งวงเล่า ✍🏻📖
“เข้าใจแก่น ประยุกต์ใช้จริง”
เล่าปี่กับเด็กเลี้ยงควาย : สามก๊ก 1994
- 17
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
