29 มิ.ย. 2020 เวลา 05:10 • ความคิดเห็น
บทเรียนที่ดีที่สุด เกิดขึ้นเมื่อเราได้เจ็บปวด และเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้ว
"มนุษย์เราไม่อาจฉลาดแซงหน้าตัวเอง เพราะเราจะได้คำตอบตามหลังเสมอ"
อย่างเช่น "เราจะไม่มีทางเข้าใจ ว่า ความเป็นพ่อ คน เป็นยังไง จนกว่าเราจะได้เป็น พ่อคนจริงๆ นั่นเอง
"เราไม่มีวันเข้าใจหน้าที่นั้น จนกว่าจะได้ไปทำเสียเอง" และ ที่สำคัญ คือ "เรามักลืมเลือนสิ่งที่สำคัญไป จนเมื่อเรากำลังเจ็บปวดหรือสูญเสียสิ่งนั้นไป จึงรู้ว่ามันสำคัญ"
"นิ้วก้อยเท้าที่มีเราอาจจะไม่เคยรู้สึกเลยว่าเรามีมัน จนวันที่เราเดินไปเตะอะไรสักอย่าง และสร้างบาดแผลรวมถึงความเจ็บปวดให้กับมัน"
หนึ่งในประโยคสนทนาระหว่าง น้าเน็ค กับ คุณเอ๋ นิ้วกลม
ที่ทำให้ผมรู้สึก ฉุดคิด และนำมาต่อยอดเป็นบทความในวันนี้
"บทเรียนที่ดีที่สุด เกิดขึ้นเมื่อเราได้เจ็บปวด และเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้ว"
คำว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา เป็นอีกหนึ่งคำที่มักเกิดขึ้นจริง กับชีวิตพวกเราทุกคน
เราเห็นเรื่องราวของความเจ็บปวดมานักต่อนัก กับการที่ต้องสูญเสียคนสำคัญในชีวิตเพราะความ "ไม่ใส่ใจ" น่าแปลกที่ เราทุกคนต่างรับรู้เรื่องนี้กันเป็นอย่างดี แต่กลับ มีคนมากมายที่ยังคงปล่อยให้เกิดเหตุการณ์ แบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา
คงไม่ใช่เพราะว่า เขาไม่รู้ แต่เป็นเพราะว่า เขายังคงไม่เข้าใจ ว่า ความเจ็บปวด จากการที่ได้สูญเสียไปแล้วนั้นเป็นอย่างไร และกว่าที่จะรับรู้ และเข้าใจได้เป็นอย่างดี ก็ต่อเมื่อ ได้สูญเสียสิ่งนั้นไปซะแล้ว
การที่จะได้บทเรียนที่ดี คงไม่เกิดจากการแค่รับรู้ว่า สิ่งนั้นดีหรือไม่ไดี หรือสิ่งนั้นเป็นอย่างไร แต่มันอาจจะเกิดจากการที่ได้เข้าไปสัมผัส ว่าความรู้สึกที่แท้จริงนั้นเป็นอย่างไร มากกว่า
เพราะเมื่อได้สัมผัส จะทำให้รับรู้ และสุดท้ายก็จะเข้าใจ ถึงในจุดที่ การก้าวเดินของประสบการณ์ ที่เกิดจากการบอกเล่านั้นไม่มีวันไปถึง
ดังนั้นมันจึงไม่แปลก ที่เรายังเห็นคนบางคน ไม่ฟังแม้แต่คำเตือน เลือกที่จะทำใน สิ่งที่รู้ดีว่า ตอนจบจะเป็นเช่นไร นั่นเพราะ เขาแค่ยังไม่เข้าใจในความเจ็บปวดนั้นดีมากพอ
บางครั้งสิ่งที่ต้องทำ ก็คือการ "ปล่อย"
ปล่อยให้เขาได้เจอกับความเจ็บปวด และเรียนรู้เป็นบทเรียน
ปล่อยให้เขาได้เจอกับความผิดพลาด ที่เป็นคนก่อขึ้นเอง
ปล่อยให้เขาได้จดจำ กับสิ่งที่ทำ และก้าวเดิน เป็นคนใหม่ที่ดีกว่าเดิม
เพราะ การที่จะเข้าใจ ถึงความรู้สึกที่แท้จริง ก็เกิดเมื่อ ได้รู้สึกแบบนั้นไปแล้ว
ไม่มีใคร อยากเจ็บปวด หรอก แต่ก็ไม่มีใครอีกเหมือนกัน ที่ไม่เติบโตจากการเรียนรู้
เพราะ ถ้าไม่เจ็บ ก็ไม่จำ ถ้าไม่ทำ ก็ไม่มีวันเข้าใจ
ขอให้บทความนี้ "ฉุดคิด" คนอ่านได้บ้างนะครับ
โฆษณา