30 มิ.ย. 2020 เวลา 10:51 • ความคิดเห็น
การเขียนบ่งบอกนิสัย ผลงานบ่งบอกตัวตน
ท่ามกลาง content ที่ผุดขึ้นตามกระแสของตลาดเศรษฐกิจ หลายคนระดมความรู้แปรเปลี่ยนความคิดให้อยู่ในรูปสื่อการอ่าน การฟัง หรือกระทั่งการมอง
แต่เมื่อได้สัมผัสกับประสบการณ์จริง การดึงดูดให้คนติดตามต้องใช้มากกว่าเนื้อหาของสารที่จะสื่อ
ซึ่งองค์ประกอบสำคัญอันดับหนึ่งของการทำ content ให้คนยอมรับคือ การใช้ภาษาที่ถูกต้อง
ในด้านการเขียนปัจจัยสำคัญที่จะทำให้งานมีคุณภาพเป็นที่จับตาคือการตรวจทานคำผิด
แน่นอนว่าเมื่อเป็นงานเขียนโอกาสในการสะกดคำผิดย่อมเกิดขึ้นได้เสมอแม้แต่นักเขียนที่เป็นมืออาชีพ
หากแต่ความผิดพลาดนั้นก็สามารถแก้ไขได้ถ้าผู้เขียนใส่ใจงานของตัวเอง ซึ่งการกลับไปอ่านตรวจสอบหาจุดผิดพลาดเป็นสิ่งที่คนขึ้นชื่อว่านักเขียนเลือกปฏิบัติอยู่เสมอ
ทว่าในปัจจุบันงานเขียนนับล้าน ๆ ชิ้นกลับมีผลงานที่ไม่ได้มาตรฐานจัดอยู่ในกลุ่มสักแต่ว่าเขียนไปยังงั้น
แม้แต่เรื่องสามัญที่ต้องทำให้ได้ 100% อย่างการสะกดคำที่ถูกต้องก็ยังเลือกไม่ใส่ใจปล่อยให้ผู้อ่านรู้สึกตะขิดตะขวงอารมณ์ทุกครั้งเมื่อมองเห็นจุดผิดที่ไม่ได้รับการแก้ไข
นอกจากความผิดฐานละเลยผลงานของตัวเองแล้ว การขโมยข้อความหรือประโยคต่าง ๆ มาปรับแต่งหรือลอกมาทั้งดุ้นยังบ่งบอกว่าคนเขียน(คนเผยแพร่)เป็นคนนิสัยเช่นไร
การคัดลอกเนื้อหาโดยไม่ได้รับอนุญาตและปราศจากการอ้างอิงต่อให้มีคนอ่านมากแค่ไหนผลงานนั้นก็เป็นได้แค่ฉากบังหน้าของคนขี้ขโมย
สุดท้ายต่อให้เนื้อหาสาระมีดีเป็นประโยชน์ขนาดไหนแต่ถ้าสะกดคำผิดผลงานนั้นคงเรียกว่าอาจมีคุณค่าแต่ไม่เรียกว่ามีคุณภาพอย่างแน่นอน ถ้าใครเจอบทความที่ใช้ภาษาผิด ๆ ให้สันนิษฐานไว้ก่อนเลยว่าคนเขียนไม่มีความตั้งใจจะสร้างสรรค์ผลงานอย่างแท้จริงเพราะด้วยเรื่องเล็ก ๆ ก็บอกได้แล้วว่าเป็นคนนิสัยยังไง
โฆษณา