ฉันกลับมาในฤดูฝน ทุกทีเลย😁
เหงาแหล่ะเลยกลับมาดูออก
ในช่วงกักตัวที่ผ่านมาถ้าเล่าไปจะมีคนว่ามั๊ยนะ
พี่ไม่ค่อยกักตัวเลย แถมออกจากบ้านเกือบทุกวัน
ไม่ใช่ว่าไม่ให้ความร่วมมือนะ
มันก็หลายเหตุผลที่จะแก้ตัว
แต่ก็ดูแลตัวเองอย่างดีและปลอดภัย
ส่วนใหญ่คือไปทำงานทั้ง ๆ ที่บริษัทไม่จ่ายเงินเดือนแล้ว
ช่วงนี้เองที่ได้พสูจน์คำพูดที่คนบอกไว้ว่า
"ถ้าเป็นงานที่เรารักต่อให้ทำแล้วไม่ได้เงินเราก็ยังอยากทำ"
ด้วยความจุกจิกของเจ้านายแล้วการหารายได้อีกทางของเรามันก็เหมือนทำงานให้บริษัทเพียง 70% แต่เราก็ทำจนเสร็จสมบูรณ์ในแต่ละงาน
จากนั้นพี่ถามตัวเองว่าเอาไงต่อไปดี
จะทำงานประจำนี้ต่อไปไหมในเมื่อมันน่าจะเป็นงานที่เรารักแล้วแหล่ะ เพราะขนาดทำฟรี ๆ เรายังทำเลยแถมจ่ายค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวกับงานก็ยังจ่าย
น่าจะรักงานแหล่ะดูออก
แต่คนอย่างพี่ก็หยิบโหย่งจนเกินจะบอกว่านี่คืองานที่รัก เพราะพี่ก็ได้ลองทำอีกหลายอย่างในชีวิต เช่นเลี้ยงเบบี๋
ทั้งที่คิดแล้วว่าชีวิตนี้คงไม่ได้เป็นแม่คนแน่นอน
และชั้นก็เลี้ยงเด็กไม่เป็น
สรุปคือ ก็เลี้ยงไม่เป็นจริงแหล่ะ
แค่ล้างก้นกะเปลี่ยนแพมเพิร์สก็ทำไม่เป็น
หลานชายก็อยากจะให้ป้าทำให้
มาจูงป้าเจี๊ยบไปเปลี่ยนให้ทู้กที😑
ถึงตอนนี้ก็ยังทำไม่เป็น
ตัดไป 1 อาชีพ'แม่'ที่ชีวิตนี้คงเป็นไม่ได้
มันวุ่นวายมากแม่😑
ก็ลองไปเป็นเนทไอดอลดู
เออ😍 ก็เข้าท่าดีนะ
ช่วงกักตัวมีคนส่งของมาให้มากมาย
ด้วยความรักความเป็นห่วง
รวมทั้งทุเรียนจากสวนเป็นลูก สตอก็มี กะปิก็ส่งมา
หรือจะเอาดีทางวิถีเนทไอดอลรุ่นป้า
อุดมสมบูรณ์มาก ไม่อด ไม่ขาดในช่วงกักตัว
ว่าแล้วก็ลองขายของออนไลน์ดูด้วยการขาย
product ที่ทำเองในห้องนอนแบบวิถีสตีฟเจี๊ยบ
ด้วยฝันใหญ่ว่าสักวันมันจะกลายเป็นอาณาจักรแบบสตีฟจ๊อบที่เกิดจากโรงรถ
อ้าวฟลุ๊คลูก ๆ ทั้ง 2 ได้รับการตอบรับดีขายได้
จากทำใช้เองและแบ่งปันขายให้คนที่อยากใช้
ต้องปรับเปลี่ยนไปจ้างโรงงานผลิต มี อย.รับรอง
เพราะคนเรียกร้องอยากเป็นตัวแทนขาย
วิถีแม่ค้าออนไลน์ก็เริ่มขายอย่างอื่นอีกมากมาย
กำไรก็ไม่มากมายอะไรเพราะเป็นมือใหม่แถมไม่เต็มเวลาเพราะต้องแบ่งเล่นกับหลานและทำงานประจำที่รัก (หรือเปล่า)
ตอนนี้ก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะทำอะไรดี
ชีวิตจะเป็นยังไง
รัฐบาลเริ่มคลายล็อค
ก็เริ่มกลับมาทำงานประจำพร้อมถามตัวเองว่าเอาไงดี เพราะหลายอย่างเปลี่ยนไป
ลดพนักงาน ลดเงินเดือน ปรับเปลี่ยนบทบาท
รวมทั้งความคาดหวังใหม่ ๆ
จากเจ้านายคนปัจจุบัน
ในชีวิตการทำงานพี่พยายามพัฒนาตัวเองให้ถูกใจนายจ้างเสมอ ๆ
ได้ทำงานหลายอย่างที่ไม่เคยซ้ำกัน
เปลี่ยนงานหลายบริษัท หลายตำแหน่งงาน
แต่ละที่ก็หลายปีนะอย่าตกใจพี่แก่แล้ว😂😂
จนวันนี้อยากยุติบทบาทการเป็นลูกจ้าง
เพราะรู้สึกเกลียดตัวเอง
การที่เราพยายามจะเป็นคนที่ถูกใจนายจ้าง
เมื่อมีคำติจากเจ้านายว่าเราไม่ดีในส่วนไหน
พี่จะทบทวนและหาวิธีแก้ไข
จ่ายเงินเรียนเอง ซื้อหนังสือมาอ่าน
แบ่งเวลาเรียนรู้ เพื่อให้ทำงานได้ถูกใจนายจ้าง
เหตุใดเติมใจเธอไม่เคยเต็ม
เปรียบเหมือนเราพยายามลบ ฝ้า กระ จุดด่างดำของตัวเอง เพียงเพราะคนอื่นไม่ชอบเรา
สุดท้ายเรานั่นแหล่ะที่ไม่ชอบตัวเอง
เพราะเราไม่ใช่คนที่เราอยากเป็น
วันที่เราเป็นกรรไกรตัดผ้าที่คมมาก
แล้วนายจ้างบอกเธอต้องสับหมูให้ได้ถึงจะดี
พอสับหมูได้เจ้านายอยากให้ตัดต้นไม้ด้วย
เราเฝ้าลับคมตัวเองเพื่อคนที่เห็นเราเป็นอุปกรณ์การทำงานที่เขาทิ้งได้เมื่อไม่ต้องการ
เศร้าเน๊อะ😢
อ่านต่อมั๊ยหรือพักก่อน???
รอความคิดเห็นแล้วจะมาเขียนเล่าใหม่นะ
นักเขียนสายย่อ
เขียนยาวมันจิเป็นตัวปลอม💋
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
