2 ก.ค. 2020 เวลา 10:17 • บันเทิง
มังกรหยก ภาค ๑...ตอนที่ ๗๐
ก้วยเจ๋งเห็นแม่ฆ่าตัวตายต่อหน้า ก็กลายเป็นคลุ้มคลั่ง...อุ้มศพแม่ตีฝ่าออกมา...แน่นอนว่าต้องพกความแค้นที่มีต่อเจงกิสข่านไว้แน่นอก...ด้วยเป็นคนบีบบังคับจนแม่ฆ่าตัวตาย...
ในมุมของเจงกิสข่าน...ก้วยเจ๋งนับเป็นนักโทษหลบหนีหมายเลขหนึ่ง เพราะเคยเห็นวิชาฝีมือประจำตัวมาแล้วว่า อยู่ในระดับยอดเยี่ยมหาคนเทียบยาก...แถมในเรื่องรบทัพจับศึก ก็ยังเป็นระดับแม่ทัพแนวหน้า...ฝากฝีมือนำทัพมงโกลตีเมืองสำคัญๆได้ซะด้วย...
...คนแบบนี้ปล่อยให้กลับไปเป็นกำลังของราชวงศ์ซ้องเมื่อไหร่...มงโกลมีเหนื่อย...
ก้วยเจ๋งขโมยม้ามาได้ตัวนึง อุ้มศพแม่ควบหนี...มีทหารมงโกลไล่ล่ามาหลายกลุ่ม จนในที่สุดก็มาจนมุมด้วยทหารมงโกลกลุ่มนึง...
ทหารกลุ่มนี้หยุดอยู่ไกลๆ ไม่โถมเข้าจับกุม...นายทหารของกลุ่มนั้นควบม้าเข้ามาหาก้วยเจ๋งแต่ลำพัง...เขาคือ เจอเป
ต้องฟื้นความจำหน่อย...เจอเปคนนี้ เดิมไม่ได้เป็นทหารของเจงกิสข่าน แต่เป็นคนยิงธนูแม่นเหลือร้าย...ตอนที่ถูกพวกเตมูจินไล่ล่ามา ก็มาจนมุมหลบซ่อนอยู่แถวกระโจมของก้วยเจ๋ง...
ก้วยเจ๋งตอนนั้นถึงยังเป็นเด็กน้อย แต่ก็ปกป้องเขาสุดชีวิต ยอมตายไม่ยอมบอกที่ซ่อนของเจอเป...สุดท้ายเจอเปก็ยอมสวามิภักดิ์กับเตมูจิน และเป็นอาจารย์สอนยิงธนูให้กับก้วยเจ๋ง...
“อาจารย์มาจับข้าเหรอ”...ก้วยเจ๋งถาม...
เจอเปส่ายหน้า...”เมื่อสิบกว่าปีก่อน เด็กน้อยคนนึงยอมสละชีวิตเค้าเพื่อปกป้องข้า...ถึงตอนนี้ ข้าก็แมนพอที่จะสละชีวิตออกตอบแทนเค้าเช่นกัน”...
...แล้วเจอเปก็พูดต่อ...”แต่ว่า ข้าเองก็ทำคุณงามความดีให้กับท่านคาฆานมาไม่น้อย...โทษครั้งนี้คงไม่ถึงตายหรอก อยากมากก็เฆี่ยนหลัง...เจ้าไม่ต้องกังวลหรอก”...
...แล้วเจอเปก็ยื่นธนูของตน พร้อมลูกธนูทั้งหมด แถมม้าคู่ขาที่ตนขี่...”ลูกเจ๋ง เจ้ารับเอาไว้ แล้วรีบหนีไป”...
“แล้วทหารใต้บังคับของท่านล่ะ เค้าจะยอมปล่อยข้าตามที่ท่านสั่งเหรอ”...
“ทหารเหล่านี้ เคยเป็นทหารในกองทัพที่เจ้านำทั้งสิ้น...ลองเข้าไปหาพวกเค้าสิ”...
ก้วยเจ๋งเดินเดี่ยวเข้าไปยังกองทหารม้าของเจอเป...ทหารทุกคนไม่มีใครเข้ามาจับกุม แต่กลับลงจากหลังม้า คุกเข่าให้กับก้วยเจ๋ง...ทหารรองคนนึงกล่าวออกมา...”ข้าขอน้อมส่งท่านแม่ทัพ เดินทางลงใต้”...
เป็นอันว่า เจอเปคุมกองทหารม้าแทนที่จะจับตัวก้วยเจ๋ง กลับยอมฝืนคำสั่งเจงกิสข่าน ส่งก้วยเจ๋งเดินทางต่อไป...
ก้วยเจ๋งขอเวลาฝังศพแม่ครู่นึง พอเสร็จกำลังจะจากไป...ก็มีกองทหารมงโกลอีกกลุ่มนึง วิ่งฝุ่นตลบเข้ามา...
กองทหารของเจอเปรีบแปรขบวนเตรียมป้องกันเจ้านายเก่า...
ปรากฏว่ากองทหารที่มาใหม่ ก็หยุดอยู่ในระยะไกลเช่นกัน...หัวหน้าที่คุมทหารกองนี้ก็เดินเข้ามาหา เขาคือบุตรคนที่สี่ของเจงกิสข่าน...หลุย...
“อานต้าก้วยเจ๋ง...เจ้าใช้ม้าแดงตัวนี้ดีกว่า”...หลุยจูงม้าแดงคู่ขามาให้ก้วยเจ๋ง แล้วยังยื่นถุงทองหนึ่งพันตำลึงให้ด้วย...
ซาบซึ้งร่ำลาฝากฝังกันแล้ว...ก้วยเจ๋งก็ควบม้าแดงลงใต้ โดยไม่มีใครติดตามมาอีก...
...แม่ก็ตายแล้ว แฟนก็ตาย ตนเองก็กระเซอะกระเซิงหนีมาจากมงโกล ที่เคยใช้ชีวิตอยู่เกือบทั้งชีวิต...ก้วยเจ๋งรู้สึกท้อแท้เลื่อนลอยยิ่งนัก...
สะเปะสะปะมาระยะนึง...ก็มาเจอคิวชู่กี นักพรตคิวก็ชวนให้เดินทางร่วมกัน...ก็ไปเจอคนนั้น ปะทะคนนี้ สู้กับคนโน้น...ก้วยเจ๋งอยู่ในอารมณ์ต๊อแต๊เต็มแก่...ใครมาทำร้ายก็แค่หลบๆไม่สู้ด้วยเต็มที่...แต่ขนาดหลบๆ ยังพลั้งมือทำโจทย์เก่าตกหน้าผาตายไปอีกคน...
เลยแยกตัวมา กะจะตุหรัดตุเหร่ไปเรื่อยเปื่อยคนเดียว จนไปถึงยอดเขาแห่งนึง...ก็มีเสียงก๊อกๆแก๊กๆดังขึ้นอยู่ไม่ไกล...หันไปดู ปรากฏเป็นอาวเอี๊ยงฮง...แล้วคราวนี้ยิ่งมาแปลก แกเอาหัวทิ่มลงตีนชี้ฟ้า แล้วใช้มือเดินต่างตีนเว้ย...
เดินแบบกลับหัว แล้วก็พึมพำอยู่คนเดียว...”เออ ใช่เว้ย เฮ้ยไม่ใช่เว้ย”...ดูไม่นานก็รู้ว่าตอนนี้อาวเอี๊ยงฮงเพี้ยนไปแล้วล่ะ...
ฉับพลันก็ได้ยินเสียงสั่ง...”ท่านต้องหมุนตัวไปทางซ้ายสองรอบก่อนสิ แล้วค่อยเอาหัวแม่ตีนยัดปาก”...
...เฮ้ย นี่มันเสียงอึ้งย้งนี่หว่า...ก้วยเจ๋งกระโดดพรวดออกไปดู...อึ้งย้งจริงๆด้วย นางยังไม่ตาย...
...จะเข้าไปกอดให้หายคิดถึงซะหน่อย...อึ้งย้ง หรือคนที่คล้ายอึ้งย้งก็ไม่รู้ ก็ถอยหนี...”แกเป็นใคร จะมากอดชั้นได้ไงเนี่ย”...
ก้วยเจ๋งจะดูมุมไหน มองซ้ายมองขวา ฟังเสียง...ยังไงก็เป็นอึ้งย้งนี่หว่า...แต่อึ้งย้งไม่ยอมคุยด้วย เดินหนี อ้างอย่างเดียวว่าไม่รู้จัก...
ก้วยเจ๋งหอบชีวิตตัวเองมาอย่างไร้จุดหมาย พอมาเจอแฟนที่พอจะเป็นความหวังให้หน่อย กลับถูกปฏิเสธว่าไม่รู้จักกันซะนี่...อาการซึมเศร้าก็กำเริบ เดินไปที่หน้าผา (อยู่ดีๆมันก็มีหน้าผามาได้ไงวะ)...จะฆ่าตัวตายซะเลย..
...กำลังจะโดดอยู่แล้ว ก็มีมือเล็กๆมาเหนี่ยวไหล่...เจ้าของมือโดดข้ามตัวก้วยเจ๋ง ไปยืนอยู่ริมหน้าผาแทน...
“ตัวทำกับเค้าสารพัด ปล่อยให้เค้าลำบากเลือดตาแทบกระเด็น โดนไอ้เฒ่าอาวเอี๊ยงฮงมันคุมตัวเนี่ย ไม่สนุกเลย...ต้องคิดหาอุบายเอาตัวรอดอยู่แทบทุกลมหายใจ...แล้วตัวไปอยู่ที่ไหน ปล่อยให้เค้าลำบากยังงี้...คราวนี้เค้าของอนตัวเองบ้างหน่อยนึง ตัวเองกลับทำน้อยใจจะโดดหน้าผาตาย”...
“ถ้าตัวเองตายแล้ว คิดเหรอว่าเค้าจะมีชีวิตอยู่ได้”...พูดเสร็จ อึ้งย้งก็ร้องไห้โฮ...
โฆษณา