“ผู้ให้...ความหวัง”
ทุกคนล้วนมีความหวัง...บางหวังดูเป็นไปได้ บางหวังดูไกลความจริง
ผมเคยเจอความหวังมาหลายรูปแบบ จากคนหลายรูปแบบเช่นกัน
แต่ความหวังจากคนกลุ่มนึง ที่ดูผมจะคุ้นเคยที่สุด คงเป็นความหวังจากกลุ่มผู้ป่วยอัมพฤกษ์-อัมพาตที่ผมต้องดูแล
ตาจะเดินได้ไหม?
ยายจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมรึเปล่า?
ลุงอยากหายแล้ว...
ทุกคำพูด...มีความหวังซ่อนอยู่ในนั้นเสมอ...
สำหรับผม นอกจากการรักษาต่างๆที่ผมจะให้ได้ ก็ต้องให้ความหวังนั่นแหละ คำพูด การสื่อสาร กำลังใจ...ล้วนเป็นแรงให้ความหวังจุดประกาย
ทำยังไงก็ได้ให้คนที่กำลังจะหมดหวัง...มีแรงฮึดสู้มาลุกขึ้นยืนอีกครั้ง!
แต่จากประสบการณ์หลายปี...พบค้นพบว่า “ผมเอง” ไม่ใช่ผู้ที่ให้ความหวังหลัก(เลย)...แต่หากคือ “ครอบครัว, คนใกล้ชิด” ต่างหาก...ที่เป็นตัวแปรสำคัญ และเป็นแรงผลักดันที่แรงที่สุด สำหรับคนที่ต้องการความหวัง อย่างเช่นผู้ป่วยเหล่านี้
หลายครั้งที่ครอบครัวส่งเสริมให้ความหวังมีมากขึ้น แต่หลายครั้งครอบครัวก็บั่นทอนความหวังเช่นกัน...
ดูแลคนข้างกายให้ดี เติมกำลังใจให้กันมากๆ ในตอนที่เรายังมีกันและกันเถอะนะครับ สิ่งเหล่านี้ บางทีเราอาจมองข้าม แต่ความจริงแล้ว “ครอบครัวนั่นแหละ...คือผู้ให้ความหวังที่แท้จริง” ผมเป็นแค่คนรองลงมาเท่านั้นเอง...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
