6 ก.ค. 2020 เวลา 22:22 • ปรัชญา
| แต่แรก _อ ดี ต |
ใต้ถุน นอกชาน บ้านไม้
เห็นได้ ทั่วไป ในสวน
ต้นยาง พารา พารวน
ลมหวน พัดพา น่าแล
 
ใต้ถุน นอกชาน บ้านเรา
ขี้กรา เบาเบา เสาแผ่
ราดลง ใต้ถุน นั้นแล้
ข้อแม้ ไม่มี ที่มา
ตี้ไฟ ใครเห็น เหม็นนัก
เป็นปลัก ขี้แมว แสนหนา
ก่อไฟ ใครเห็น อุรา
ทุกครา เป่าปาก ยากจริง
วันวัน เฉียงฟืน กันเหนื่อย
ปวดเมื่อย เจ็บหมด ทุกสิ่ง
เหงื่อไหล ใครย้อย จริงจริง
อยู่นิ่ง ไม่หอน ไปไหน
วันวัน นั่งหัว นอกชาน
เบิกบาน ลับมีด แก้ไข
ถูแล้ว ถูเล่า พอใจ
อันไหน ไม่กิน ลับต่อ
ไม่ปรือ เรื่องที่ มีทำ
ประจำ ทำโหยะ นั้นหนอ
ตัดยาง เฉียงฟืน เกินพอ
ไฟก่อ หุงข้าว เฝ้าพรุ่ง
ชีวิต แต่แรก อยู่บาย
ของใช้ เงินไม่ ถลุง
เก็บผัก ข้างเริน มาปรุง
รุ่งรุ่ง มุ่งสู่ อาหาร
ประชา อยู่มา บายใจ
อ้ายไหร ใจเรา อาจหาญ
แต่แรก ที่แสน เบิกบาน
สำราญ เป็นสุข ทุกวัน
โรคร้าย คล้ายคลึง โควิด
เมืองปิด ไม่มี แข็งขัน
แหลงใต้ ได้หรอย ทุกวัน
แบ่งปัน เพื่อนบ้าน บานใจ
วันวัน ทำไร่ ทำสวน
เชิญชวน โหมเรา สดใส
ผักปลอด สารพิษ กินไป
ทำไหร ได้ดี ทุกวัน
ตื่นเช้า เข้าสวน พรวนดิน
ทำกิน ชินแล้ว สุขสันต์
แย่งชิง ยิ่งน้อย เช่นกัน
ทุกวัน หันหน้า ปรองดอง
#เสียงกระซิบจากคนแต่แรก
———
ทำ ไ ม
———
ทำไมหนา พาเศร้า เฝ้าคอยรัก
ทำไมหนา เอ่ยทัก มักสับสน
ทำไมหนา นำพา มาอับจน
ทำไมหนา คิดกังวล หนทางตัน
ทำไมหรือ คือเรา เขาไม่รัก
ทำไมหรือ ใจพักตร์ รักแข่งขัน
ทำไมหรือ ซื่อสัตย์ ชั่วชีวัน
ทำไมหรือ แบ่งปัน ไม่เมตตา
ทำไมหนอ เฝ้ารอ ขอความสุข
ทำไมหนอ ความทุกข์ สุขไม่หา
ทำไมหนอ รีรอ คอยให้มา
ทำไมหนอ ชีวา พาเศร้าจัง
ทำไมเรา คอยอยู่ ผู้รักจริง
ทำไมเรา ประวิง สิ่งคอยหวัง
ทำไมเรา ปัดไป ไม่จริงจัง
ทำไมเรา พลัง หวังปรองดอง
รักแสนทุกข์ สุขหาย มลายสิ้น
รักโบยบิน ไปหา พาเป็นสอง
รักแสนเศร้า เร้าราน ไม่สมปอง
รักเกี่ยวข้อง หายไป ใจสุขเอย
| เ ม ฆ |
ปุยขาวขาว ราวขน ปนไอน้ำ
เคลื่อนคล้อยตาม ยามบ่าย สายก็เห็น
ขาวสดใส ใจชื่น ดาษดื่นเป็น
ซาบกระเซ็น เห็นอยู่ สู่นภา
ขาวเคลื่อนคล้อย รอยริ้ว ปลิวทั่วฟ้า
แสนเพลินตา ยามเห็น เด่นหรรษา
ฟ้ากระทบ สบส่อง คล่องนัยน์ตา
วันเวลา น่าชม เหมาะสมจริง
เมฆก็แค่ ไอน้ำ ยามระเหย
ใคร่เปิดเผย ทั่วหล้า มาทุกสิ่ง
เมื่อความเย็น ลดลง ส่งประวิง
มิอยู่นิ่ง ดิ่งลง ตรงกลางป่า
เมฆกลับกลาย ปรายโปรย โรยสู่ดิน
ร่วงระริน ถิ่นฐาน นานนักหนา
ท้องฟ้ามืด จืดจาง ห่างนภา
ขาวทั่วฟ้า มามืด จืดหายไป
เมฆเป็นฝน ปนน้ำ ชื่นฉ่ำนัก
แสนน่ารัก นักหนา พาสดใส
พงศ์พนา ป่าเขา ลำเนาไพร
นกกาไก่ เรียกร้อง ก้องกังวาล
|เ ม ฆ|
ภาพ : Meenal Kubror
สุ ริ ยุ ป ร า ค า
Cr.https:www.Pixels.com /ch-ch/
| สุ ริ ยุ ป ร า ค า|
สามอย่าง วางเรียง เคียงกัน
ดวงจันทร์ พลันแทรก แหวกหา
อาทิตย์ จันทร์ปิด แสงมา
โลกมืด นั้นหนา ตาดู
สามอย่าง วางเรียง เคียงคู่
หากดู สู้แสง แรงหนา
ฟิล์มฝ้า พามอง จ้องตา
กั้นมา ป้องกัน นั้นดี
สามอย่าง วางเรียง เคียงใกล้
จันทร์ไป บดบัง แสงสี
เลือนหาย จากโลก ทันที
ราตรี มิใช่ กลางวัน
สามอย่าง วางเรียง เคียงตรง
ค่ำลง ตรงหน้า พาฝัน
เรื่องจริง ดิ่งสู่ กลางวัน
เป็นอัน มือมัว ทั่วไป
สามอย่าง วางเรียง บดบัง
พลัง แสงส่อง สดใส
ครั้นมืด ขึ้นมา ทันใด
ดวงจันทร์ นั่นไง บังมัน
Cr.https:www.Pixels.com /ch-ch/
| ค รู |
ครูนะหรือ คือใคร ใจย่อมรู้
ครูเชิดชู ผู้เชื่อ เพื่อสั่งสอน
ครูคือใคร ใครคือครู ดูเฝ้าวอน
ครูออดอ้อน ต่อศิษย์ นิมิตดี
ครูคือใคร ใจสอน อ่อนวอนสั่ง
ครูจริงจัง พลัง ไม่หน่ายหนี
ครูพร่ำสอน วอนขอ พ่อคนดี
ครูเจ้านี้ อยากให้ ได้เจริญ
ครูใครหรือ คือสอน วอนให้เกิด
ครูกำเนิด เปิดสอน ไม่เขอะเขิน
ครูทุกคน สนใจ ศิษย์ เพลิดเพลิน
ครูบังเอิญ เชิญมา พาศิษย์ดี
ครูคนไหน อยากให้ ได้ศิษย์ดี
ครูคนนี้ คนไหน ใจสุขขี
ครูได้เห็น เป็นทั่ว ปฐพี
ครูมีศิษย์ ได้ดี ที่กล่าวมา
ครูย่อมยิ้ม แก้มปริ ติชมได้
ครูเรียงราย ได้ชม เหมาะสมหา
ครูมีศิษย์ ที่ดี ทุกเวลา
ครูนั้นหนา พายิ้ม ปริ่มยินดี
#ครูผู้รอดู
โฆษณา