< ภิกษุบรรลุธรรมในปากเสือ >
สมัยหนึ่ง ภิกษุจำนวน ๓๐ รูป เรียนกัมมัฏฐานในสำนักพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว พากันไปอยู่จำพรรษาในวิหารในป่า บอกตกลงกันไว้ว่า...
"ดูก่อนอาวุโส พวกเราควรทำสมณธรรมตลอดราตรี ๓ ยาม และไม่ควรไปมาหาสู่ซึ่งกันและกัน" แล้วอยู่ในวิหารในป่านั้น ครั้นภิกษุเหล่านั้นทำสมณธรรม (ตลอดคืน) แล้ว ตอนเช้ามืดก็ออกไปพักผ่อน เสือตัวหนึ่งมาจับภิกษุไปกินทีละรูป ๆ แต่ไม่มีภิกษุรูปไรๆ เปล่งวาจาออกมาแม้แต่คำเดียวว่า "เสือกัดผม" โดยทำนองนี้เสือกินภิกษุไปแล้ว ๑๕ รูป
ครั้นถึงวันอุโบสถ (พวกพระภิกษุมาประชุมกัน) จึงถามกันขึ้นว่า "ดูก่อนอาวุโส พวกภิกษุนอกนี้หายไปไหน ?" ครั้นทราบเรื่องแล้วจึงตกลงกันว่า "คราวนี้ ภิกษุที่ถูกเสือจับ ควรบอกว่า ผมถูกเสือจับแล้ว"
หลังจากนั้น ภิกษุหนุ่มรูปหนึ่งก็ถูกเสือกัดเช่นเดียวกับคราวก่อนๆ ท่านจึงร้องว่า "เสือ ! ขอรับ" ภิกษุทั้งหลายจึงถือไม้เท้าและถือคบเพลิงพากันติดตามไปช่วย เสือก็ (ลากภิกษุนั้น) ขึ้นไปบนภูเขาที่ลาดชันเป็นทางที่พวกภิกษุผู้ติดตามขึ้นไปไม่ได้ แล้วเสือก็เริ่มกัดกินภิกษุนั้นตั้งแต่นิ้วเท้าไปก่อน พวกภิกษุที่ติดตามไปจึงบอกภิกษุหนุ่นนั้นว่า "นี่แน่ะท่านสัปบุรุษ! บัดนี้เราไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว ในฐานะเช่นนี้ ธรรมวิเศษจะปรากฏแก่ภิกษุทั้งหลาย"
ภิกษุหนุ่มนั้น นอนอยู่ในปากเสือนั่นแล ข่มเวทนานั้นไว้แล้วเจริญวิปัสสนา
พอเสือกัดกินถึงข้อเท้า ท่านก็บรรลุโสดาปัตติผล
พอเสือกัดกินถึงเข่า ท่านก็บรรลุสกทาคามิผล
พอเสือกัดกินถึงท้องท่านก็เป็นอนาคามี
ขณะที่เสือยังไม่ทันกินหัวใจนั่นเองท่านก็บรรลุพระอรหัตต์พร้อมด้วยปฏิสัมภิทา แล้วเปล่งอุทานว่า !
สีลวา วตฺตสมฺปนฺโน ปญฺญวา สุสมาหิโต
มุหุตฺตํ ปมาทมนฺวาย พยคฺเฆรุทฺธมานโส
ปญฺชรสฺมึ โส คเหตฺวาน สิลาย อุปนีตโก
กามํ ขาทตุ มํ พฺยคฺโฆ ภกฺโข กาโย อเจตโน
ปฏิลทฺเธ กมฺมฏฺฐาเน มรณํ โหติ ภทฺทกํ
แปลว่า
ข้าพเจ้าเป็นผู้มีศีล สมบูรณ์ด้วยวัตร มีวิปัสสนา ปัญญา มีสมาธิดี ประมาทไปชั่วครู่เดียว ไม่มีใจโกรธเคืองเสือ ถูกเสือจับไว้ในกรงเล็บ พาขึ้นไปบนภูเขา เสือจงกัดกินข้าพเจ้าตามสบายเถิด ร่างกายหาจิตใจมิได้ จงเป็นภักษา (ของเสือ) ไปเถิด เมื่อข้าพเจ้าได้กัมมัฏฐานแล้ว ความตาย(ของข้าพเจ้า) ก็เป็นสิ่งประเสริฐ
ที่มา : สุมงฺคลวิลาสินี ทุติยภาค, น. ๔๖๐
"ภิกษุบรรลุธรรมในปากเสือ... ได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
