"ชีวิต..มีหนทางเสมอ"
Life is the way.
🚗🚕🚙
🚔🎢🎡"วันหนึ่ง..เป็นวันเข้าพรรษาแล้ว..ก็ตั้งใจไปทำบุญตักบาตร..และไหว้พระเพื่อเป็นมงคลชีวิตให้แก่จิตใจ
เมื่อผ่องใส ย่อมมีปัญญาส่องสว่างไสว พบหนทางที่เฝ้าฝึกฝนค้นหามายาวนาน หวังว่าจะได้เห็นแสงสว่างความสงบเย็นให้เดินรอยตามแสงนั้นไป
หนทางยังเช้าและยาวไกลนัก...ขับรถมาพร้อมด้วยแสงตะวัน ระหว่างทางพบเจออุปสรรคเล็กๆด้วยสายฝนโหมกระหน่ำมาแบบมืดครึ้ม...จนกระทั่งฟ้าโล่งหลังฝน
วนเข้าตลาดหวังซื้อดอกไม้สด..เพื่อถวายความสดชื่น...บังเอิญมีกิเลสกวนกระเพาะให้ปั่นป่วน..เกิดความอยากทั้งกาแฟเจ้าเดิมและขนมไข่เจ้าเก่า
เหลือเชื่อเมื่อความกระหายเข้าครอบงำ..มาช้านิด ขนมไข่หมดเตา ต้องนั่งเฝ้ารอบใหม่ใช้เวลารอประมาณ20นาที ก็ยังยอมได้!!!55555
ใครรู้เข้าก็คงน่าเขินพอควร วิจารณ์ว่าเป็นเห็นแก่การกินเป็นสำคัญ เพราะอุตส่าห์ขับรถจากกรุงเทพไปถึงแปดริ้วเพื่อซื้อขนมไข่และดื่มกาแฟนี่นะ..!!!!อย่าบอกใครนะครับ55555
ร้านขนมไข่นี่เป็น"ธุรกิจSME"แบบไทยๆนะครับ...มาจากรุ่นพ่อเขาที่เริ่มต้นจาก"Start up"..ไปเรียนวิชามาจาก.."ลุงขาวไขอาชีพ"(เด็กสมัยนี้คงไม่รู้ว่าสมัยก่อนเขามีการฝึกอาชีพให้คนด้วยหลักสูตรทำจริงเลยนะ")แล้วนำมาประกอบอาชีพ
ทำไปพัฒนาไปจนชำนาญและสามารถพัฒนาสูตรนุ่มหยุ่น แบบลงตัวใครได้กินครั้งแรกก็ต้องวนเวียนกลับมาซื้อเช่นผมนี่แหละ..ถือเป็น"ร้านขนมไข่..ที่ผมรับรอง"นะครับ5555อยู่ตรงหัวมุมตลาดฝั่งโรงหนังเก่า
แต่ขอให้ทำใจไว้ว่า..ไม่ได้มาปุ๊บก็จะซื้อได้ปั๊บ..ทันทีขึ้นอยู่กับจังหวะเพราะลูกค้ามาเข้าคิวสั่งไม่ขาดสาย..เรียกว่า"จะกินทั้งทีอาจต้องพกดวงมาด้วย"นะครับ!!
อาชีพนี้ของคุณพ่อของเธอ..กลายเป็นมรดกตกให้ลูกสาวได้สืบทอด ที่สำคัญพ่อเขาเป็นนักสะสมพระเครื่องรุ่นน้องๆลายครามของแปดริ้ว จึงมีพระดีๆมากพอให้ตั้งแผงเช่าพระได้
เมื่อสิ้นยุคพ่อไป พระเครื่องที่มีจึงกลายเป็นมรดกสำคัญที่จับต้องได้ และตกแก่ลูกหลานถึงสิบกว่าคน ซึ่งต้องใช้วิธีจับฉลากกัน ว่าใครจะได้พระอะไรกันไป ดูยุติธรรมดีนะ
บังเอิญแม่ค้าขนมไข่ของผมนั้น เธอจับได้แต่พระใหม่ๆ พระเรือนแสนไม่ได้ไป ตกไปอยู่กับพี่น้องคนอื่นหมด
จึงเหลือแต่แผงร้านขนมไข่"เงินล้าน"นี้เท่านั้น!!!!
น่าคิดนะถ้าเลือกได้เราจะเลือก.."พระเครื่องหรือแผงร้านขนมไข่"อย่างไหนดีหนอ?
ชีวิตคนเราต่างกันตรงการเลือกเช่นนี้เองนะ...
ไม่มีใครรู้อนาคตล่วงหน้าว่าแค่แผงร้านนี้จะมีพลังจนสามารถส่งลูกๆเรียนจบมหาวิทยาลัยดังๆได้นะจะบอกให้
คุยกันเพลินคิวก่อนผมยังไม่มา..เขาเลยจะให้คิวนั้นแก่ผมก่อน..แอบดีใจนิดๆและเรียนรู้ว่า"ถ้าคนเราคุยกันได้ถูกคอเข้าใจกัน...ก็ลัดคิวได้นะ!55"
แต่ทว่าชีวิตคนเราก็ไม่ได้ลงตัวแบบมีอะไรเข้ามาในชีวิตง่ายๆเสมอไปนะ..พอผมบอกโอเคและขอบคุณที่จะได้ขนมไข่ก่อน..เท่านั้นเอง
เชื่อไหมว่า..ปาฏิหาริย์นั้นมีจริง!!!!ปรากฏว่าลูกค้าที่สั่งไว้เขามาทันเวลาพอดี..ผมเลยอดกัน..แต่ผมไม่กินแห้วนะ ยังรอกินขนมไข่ได้อยู่!!!
เมื่อได้ขนมไข่ก็อร่อยไม่เต็มที่..ยังขาดคู่เคียงเพิ่มอรรถรส คือต้องกินพร้อมกาแฟเจ้าเดิม...จะได้ไหลลื่นลงคออย่างเกินบรรยาย
จึงไปร้านกาแฟเก่าแก่..วันนี้เจ๊อยู่พอดี เจ๊เห็นผมรีบยกมือไหว้ทักทายบอกลูกน้องว่า"ผู้จัดการมาแล้ว(เขาตั้งตำแหน่งให้ผม) เอากาแฟที่ชงใหม่ๆเมื่อกี้มาเลยนะ.."วันนี้เอากี่ขวดค่ะ"555...(เพราะผมชอบซื้อกลับบ้าน)
กาแฟนี้ต่างกับ"คาปูชิโน"เมื่อวันก่อน..เพราะเป็นกาแฟสูตรโบราณ..กินมาตั้งแต่สมัยเป็นหนุ่ม...นี่ก็เป็นธุรกิจSMEเช่นกันระดับหลักร้อยล้านเป็นอย่างน้อยนะ แต่มีลูกหลานเยอะจึงแบ่งๆกันดูแลไป
คุยเพลินเลยว่า..วันนี้ตั้งใจจะมาทำบุญนะนี่!!!55555...ผิดแผนเล็กน้อย เลยปรับไปทำบุญ ที่วัดปิตุลา ฯอ.เมือง ฉะเชิงเทรา เดี๋ยวนี้พัฒนาไปมากกว่าสมัยก่อน..
ขออานิสงส์บุญนี้จงส่งไปยัง"ผู้ที่ตั้งใจ..ร่วมบุญกับผมมา..ตลอดจนกัลยาณมิตรทั้งหลาย..จงพบความสุขความเจริญ..และสำเร็จทุกประการ
เนื่องจากวันนี้แวะมาหลายจุดจนหมดไปครึ่งวัน..ข้าวเช้าข้าวกลางวันไม่ได้กินอีกแล้ว...เวลาไปทำบุญทีไรลืมทุกทีเพราะอิ่มบุญตลอด..ใครไปกับผมมักจะหิวโหยเสมอ!!!..เข็ดขยาดกัน!!55555
ตั้งใจว่าจะไปทำบุญต่อที่วัดหลวงพ่อโสธร..แต่ประเมินสภาพการจราจรแล้ว ยากมากที่จะเข้าถึงโดยผ่านพลังศรัทธามหาชน..รถติดยาวเหยียด เลยต้องถอนกำลังกลับก่อน..ค่อยยกพลมาใหม่วันหน้าดีกว่า
ชีวิตคนเรานั้นบางทีก็ต้องประเมินทุกระยะ..อย่าคิดว่าเราตั้งใจทำเรื่องดีๆแล้วต้องวิ่งสู้ฟัด..กัดไม่ปล่อยไปให้ถึงให้ได้โดยไม่Careใครๆทุกครั้งไป
การเดินสายกลางคือการจัดการเรื่องราวต่างๆที่มาในชีวิตให้"Balance "มีดุลยภาพไม่มากไปและก็ไม่น้อย...จนเกินไป
การรู้จักทำให้ชีวิต"ตกอยู่ตรงจุดพอดี"นี่คือสิ่งสำคัญ...ของความสุข
บางคราวชีวิตที่ดูเผินๆและด่วนสรุป"คิดว่าเราทำอะไรไม่สำเร็จ..แต่ความจริงแล้วอาจจะคือความสำเร็จที่เกิดจากการไม่ได้ทำ.."
ชีวิตที่เหนือธรรมดา...คือชีวิตที่เป็นไปตามธรรมดานี่แหละ!!!...สุดยอดแล้วนะ
"เมื่อใดที่คนเราเปลี่ยนเส้นทางใหม่...เราจะมีจุดหมายใหม่เกิดขึ้นเสมอ"...สำหรับผมจึงได้ไปที่ตลาดจตุจักร..
ตลาดนี้ผมชอบมาก..ตรงที่เป็น"วิถีของผู้คนเมือง...ที่มีอิสระ และเสมอภาค ทางโอกาส"
หลายปีมานี้...ผมได้มีส่วนสร้างโอกาสให้คนหลายคนให้เขามีงานทำตามศักยภาพของเขา
หลายชิ้นงานที่หามาให้เขาทำ ได้ผ่านจากงานฝีมือของคนที่ตลาดแห่งนี้..."ผมเลือกที่จะให้โอกาสแก่คนที่ซื่อตรงต่อตนเอง"
หากเขาไม่ซื่อตรงต่อคุณค่าของตนเองแล้ว...ชีวิตย่อมไม่มีพลังดึงดูดสิ่งดีๆเข้าสู่ชีวิตเขา..ได้เลย
เป็นเรื่องน่าประหลาดเสมอ..เมื่อผมเลือกให้โอกาสแก่ใครที่นี่...ชีวิตเขาเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้นทุกราย
มีเด็กหนุ่ม5-6รายที่มีอาชีพที่ดีขึ้น..เขาพูดคล้ายๆกันทั้งหมดว่า"เมื่อพี่เมตตาผมมานั้น...ผมมีงานเข้ามาตลอด..ช่วยครอบครัวผมให้มีรายได้..ขอบคุณพี่มาก"
การเดินตลาดนี้ของผมจึงไม่ใช่ต้องมีธุระที่จะทำเท่านั้น...แต่บางครั้งเพียงแค่เดินทักทายพูดคุยยินดีกับผู้คน..ที่เขาดีขึ้นอย่างมีความสุขขึ้น แค่บางคนนะครับ..ไม่ใช่คนทั้งตลาดนะครับ!!!555555 เดี๋ยวเข้าใจว่าผมเป็นเจ้าพ่อ55555
กลับบ้าน.ซะบ่ายแก่...แต่ก็สุขใจไปกับวันนี้อย่างเต็มเปี่ยมจนร่างกายอ่อนล้า..จนยื่นหนังสือประท้วงขอ"พักขา..6ชม" ในฐานะหัวหน้าก็ต้องยอมอนุมัติให้ตามที่ขอโดยไม่ต้องพิจารณา...
แต่ก็หวังว่า..ขาทั้งสองจะร่วมทุกข์ร่วมสุขออกเดินทางไปกับผมอีกในทุกๆวัน...ตลอดเส้นทาง...
ขอบใจนะเจ้าขาน้อยคู่ใจ!!!!!555555"🏃🏻🏃🏻🏃🏻LL&L 10/7/63
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
