ครอบครัวของฉัน เริ่มแล้วสินะ !
โอ้ว ! ที่นี่สวยจัง ในความรู้สึกของเด็กหญิง 8ขวบ มีบ้านหลังเดี่ยวมีรั้วล้อม ส่วนฝั่งตรงข้ามเป็นบ้านปูนเป็นแถวติดกันมีรั้วและประตูรั้วกั้นแต่ก้อสวยในความคิดของเด็กหญิงตัวผอมบางทั้งสอง
ฉันและน้องสาวเดินตามหลังพ่อเข้าบ้านฝั่งที่เป็นแถวๆติดกัน ในบ้านดูกว้างดี พ่อบอกให้ไหว้ย่า จำได้ว่าย่าหาข้าวกับน้ำพริกกะปิ ปลาทูทอด และผักกาดดองมาให้กิน ซึ่งมันกลายเป็นของโปรดจนเราโต
พ่อค้างคืนอยู่ด้วยเพียงคืนเดียวพ่อก้อกลับกรุงเทพไป เราก้ออยู่กับย่าและปู่มีน้องผู้หญิงเป็นลูกพี่ลูกน้องอยู่มาก่อนเราเป็นลูกของอาเล็ก เราชื่อเอ น้องสาวชื่อจิบและลูกพี่ลูกน้องชื่อโอ๋
ในตอนแรกๆเราและน้องสาวนอนร้องไห้คิดถึงแม่มากๆ แต่เวลาผ่านไปเราทั้งคู่ก้อเริ่มชอบบ้านย่ากับปู่ ย่าใจดีแต่ก้อดุมากๆและเสียงดังตีเก่งมาก ส่วนปู่ใจดีมากไม่เคยตีหลานๆเลย
เราสามสาวจะมีหน้าที่รับผิดชอบงานบ้านที่พอจะทำได้ เอซักผ้า กวาดบ้านถูบ้าน จิบล้างจาน โอ๋คนเล็กกรอกน้ำกินใส่ขวดพลาสติก
และเมื่อทำงานบ้านเสร็จเราก้อจะออกไปเล่นได้ ที่โปรดของเด็กๆแถวนี้คือต้นมะขามเทศยักษ์ถัดจากบ้านเราไปเพียง 3 ล็อกเท่านั้น ตรงนี้ล่ะสวรรค์ของเด็กๆทั้งปีนเล่นทั้งเก็บมะขามเทศมันกินอย่างเอร็ดอร่อย ที่นี่ใกล้บ้านถ้าย่าตะโกนเรียกใช้ใครพวกเราก้อจะได้ยินจะได้วิ่งไปทัน เพราะถ้าช้าโดนหวดแน่ มีหลายครั้งที่บ้านมีนกเอี้ยงมันพูดได้มันจะส่งเสียงเลียนแบบย่าเป๊ะมาก แต่มันเรียก จิบ น้องเราวิ่งไปแทบไม่ทันดีนะไม่เรียกชื่อเรา 555 คงเพราะจิบใช้ง่ายย่าเรียกบ่อยๆ มันได้ยินบ่อยเลยจำไปร้อง จิบ จิบ จิบ ...
จำความรู้สึกแรกตอนจะเข้าโรงเรียน เราตื่นเต้นสุดๆ ย่าพาไปเลือกซื้อชุดนักเรียน กระเป๋านักเรียน รองเท้านักเรียน ในสมัยนั้นจะมีของแถมที่เป็นของเล่นด้วยนะเด็กทุกคนก้อว่าได้ต่างมีความสุขในช่วงเวลานี้โดยเฉพาะเรา เพราะเราฐานะไม่ยากจนแต่ก้อไม่มั่งมีอะไร ของเล่นเหล่านี้จึงเป็นของขวัญอันล้ำค่าก้อว่าได้
เล่าถึงปู่บ้างดีกว่า ปู่เราชื่อ ชอบ ปู่เป็นช่างไม้ ปู่นั่งรถเมล์ไปทำงานไกลๆบ้านทุกวันแต่ก้อกลับบ้านทุกวัน พวกเราชอบไปรอปู่บ่อยๆที่ปากซอยบ้านซึ่งมีร้านขายของชำ พอปู่กลับมาพวกเราจะวิ่งกรูกันเข้าไปหาปู่ ปู่จะแจกสตางค์ให้พวกเรากินขนมกันคนละบาทสองบาท อ้อปู่เราจะลงรถที่ปากทางหมู่บ้านที่ถนนใหญ่ห่างจากปากซอยบ้านเราน่าจะประมาณ3-5กิโลเมตรได้นะ ปู่จะฝากจักรยานคู่ใจไว้ปากทางและขึ้นรถเมล์ไปทำงานที่กรุงเทพ ปู่ประหยัดเงินไม่ขึ้นรถสองแถวนะไว้ให้หลานๆได้กินขนม ปู่น่ารักที่สุด และปู่ไม่เคยลืมวันเกิดหลานสาวทั้งสามเลยพวกเราจะรอปู่ไม่ว่าจะดึกแค่ไหนเพราะวันเกิดไม่ว่าจะของใครปู่จะให้ของขวัญกับหลานสาวทั้งสามทุกคน ของขวัญที่ปู่ให้คืออะไรรู้ไหม? ยาสีฟันแถมกระเป๋าพลาสติกใสสีสวยๆบ้าง สบู่บ้าง ส่วนใหญ่จะเป็นของใช้จำเป็นที่แถมของแถมหลากหลายรูปแบบแต่ก้อถูกใจเด็กๆนะ เราบอกเลยว่าชอบของขวัญจากปู่มากและมีความสุขมาก
ตอนปิดเทอม เป็นช่วงเวลาที่สนุกสนานมาก เด็กจะปีนต้นไม้บ้าง ทำบ้านจากกิ่งไม้ใบไม้บ้าง วิ่งเล่นกันบ้าง แต่ที่จำไม่ลืมคือ ตอนสายๆที่ย่านอนงีบเราและน้องสาวจะหนีไปกับเพื่อนๆแถวระแวกบ้านไปเล่นน้ำคลองที่คลองเปรมประชา คลองที่ไหลมาจากคลองรังสิต หลังหมู่บ้านเราจะเป็นสถานีรถไฟของหมู่บ้านชื่อไวท์เฮาส์ เลยไปเป็นทุ่งนาชาวบ้านถัดจากทุ่งนาคือคลองเปรม พวกเด็กๆโดดน้ำคลองเล่นน้ำคลองกันสนุกสนานรวมทั้งเรากับน้อง แต่เมื่อได้ยินเสียงย่าตะโกนด่ามาแต่ไกล เราพี่น้องรีบขึ้นจากคลองและจำใจเดินกลับไปหาย่า ในมือย่ามีไม้เรียวที่เราต่างก้อเคยลิ้มรสมันมาแล้ว น้ำตาไหลพรั่งพรูด้วยความเจ็บเมื่อไม้เรียวตีเข้าที่ก้นและขา ย่าส่งเสียงดุและห้ามวิ่งตลอดทาง จำได้ว่าโดนตีไปจนถึงบ้านกันเลยทีเดียว จะยังไงล่ะ เข็ดไปอีกนานเลยเชียว ย่ากลัวเราจะจมน้ำถึงตีเกือบตาย เราจะได้ไม่กล้าหนีไปอีก
ถึงย่าดุมากแต่หลานๆก้อรักย่า ย่าทำกับข้าวอร่อย ย่าคอยดูแลเวลาป่วยไข้ ย่าแต่งตัวทำผมผูกโบว์และย่าทำโบว์เองให้หลานๆด้วยนะ ย่าสอนให้เราตื่นแต่เช้า สอนทำงานบ้าน สอนให้เราเข้มแข็ง ขยัน ขอบคุณย่ากับปู่มากค่ะที่มอบความรักและเติมส่วนที่ขาดให้เด็กๆที่ครอบครัวไม่สมบูรณ์อย่างเรา รักย่ารักปู่เสมอ ตราบนิรันดร์
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
