11 ก.ค. 2020 เวลา 07:29
“เพลงที่บังเอิญได้ยิน”
มีคนเป็นล้านคน...ช่างไร้เหตุผลจริงๆที่เราเจอกัน 🎵
บังเอิญเพลงนี้ผ่านหูเข้ามาให้ผมได้ยิน...เพลงจากร้านไหนสักร้านนึง...ผมจำไม่ได้ละ แต่มันวนอยู่ในหัวมาหลายวัน
นั่นสิ...มีคนเป็นล้าน ทำไมเราต้องมาเจอกัน หลายๆเหตุการณ์ในชีวิตเข้ามาทำให้ผมได้คิดอีกครั้งนึง
📍เวียงจันทน์...ตอนที่ไปคนเดียว ผมได้เจอเพื่อนกลุ่มนึง นิสัยดี น่ารักมาก กลุ่มที่พาผมขับรถไปกินข้าวเปียกตอนดึกๆ หลังจากทริปนั้น ผมก็ได้กลับไปเที่ยวอีกครั้ง ทุกอย่างอบอุ่นเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้รู้จัก(อีก) ทุกคนล้วนเข้ากันกับผมได้ดี เราพากันเที่ยวจนถึงเช้า(พระบิณฑบาตอ่ะ) เป็นการเที่ยวกับคนแปลกหน้าที่เหมือนรู้จักกันมานาน ทุกวันนี้เรายังติดต่อกันอยู่ และยังชวนผมไปเที่ยวเวียงจันทน์อีก (หลังCovid19)😑
📍ไต้หวัน...ฉายเดี่ยววันเดียว ก็ได้เพื่อนเป็น 10 คน เพราะเผอิญได้คุยกับคนไทยคนนึง ที่ยืนต่อแถวถ่ายรูปกัน ผมวานพี่เขาถ่ายรูปให้ จากนั้น ก็ชวนกันเที่ยวในไต้หวัน พี่เขาพาไปเจอเพื่อน มีเพื่อนของเพื่อน เพื่อนของเพื่อน หลายทอดมากๆมารู้จักกัน รวมกันเป็น 10 เที่ยวกันถึงเช้า(อีกแล้ว)🤣 แล้วเราสนิมกัน เข้ากัน เหมือนรู้จักกันมานานหลายปีอีกแล้ว...แปลกมาก แน่นอนเรายังติดต่อกัน คุยกัน นัดกันเที่ยว เหมือนเป็นเพื่อนกันจริงๆไปแล้ว
📍หรือแม้แต่ในบีดี...ที่แห่งนี้ ช่วงที่ผมเริ่มเปิดเพจได้ 1 อาทิตย์ก็บังเอิญได้รู้จักพี่ๆเพจต่างๆที่เข้ามาแวะพูดคุยกัน แล้วจากนั้นเราก็มีกลุ่มเล็กๆไว้คุยกัน จากวันนั้นถึงวันนี้เราคุยกันสนุกมาก คุยกันทุกวัน เหมือนเป็นครอบครัว และที่มันบังเอิญสุดๆ คือเราชอบอะไรเหมือนๆกัน นิสัยคล้ายๆกัน ทั้งๆที่เรายังไม่เคยเจอตัวจริงกันด้วยซ้ำ...เป็นเหมือนความผูกพันแปลกๆ ที่งงๆ แต่เราสัมผัสกันได้ทางใจจริงๆ💙
แค่ท่อนเพลงนั้น...ท่อนเดียว จาก “เพลงที่บังเอิญได้ยิน” ก็ดึงเหตุการณ์ต่างๆมาทำให้ผมได้คิด5555 อืมมมม ผมว่า...ผมเหงาแหละครับ ดูออก ไม่ก็ว่าง...ที่คิดอะไรได้เรื่อยเปื่อยขนาดนี้ ~ 🤣
รึกฎแห่งแรงดึงดูด...จะดึงคนที่คล้ายๆเราให้เข้ามาเจอกัน ตามที่เขาว่าจริงๆ....😊
โฆษณา