“เมื่อใช้ชีวิตช้าลง...เราจะเห็นชีวิตชัดขึ้น”
เมื่อก่อนรักสนุก...เดี๋ยวนี้รักสงบ
ผมว่าตัวผมเปลี่ยนไป....
ในวัยยี่สิบปลายๆที่ผมคิดว่าแก่แล้ว...แต่พี่ๆบางคนบอกว่ายังเด็ก ผมก็ไม่รู้ว่าจะแก่? หรือจะเด็กดี? แต่ที่แน่ๆ มันมีเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในตัวเอง
เมื่อก่อนชอบเที่ยวเมืองใหญ่ๆ ใช้ชีวิตรวดเร็ว ไปนู้น โผล่นี่ แต่งตัว ถ่ายรูป เพื่อเอาไว้อวดเพื่อนไปในโซเชี่ยล ใช้ชีวิตแบบเหมือนคนไม่เหนื่อย...อะไรที่ช้าๆ นิ่งๆ ผมว่ามันน่าหงุดหงิด
ผ่านมาจนถึงตอนนี้....
กลายเป็นทุกอย่างตรงกันข้ามหมดทุกสิ่ง มันเกิดขึ้นตอนไหน ผมก็ไม่รู้ ว่ามันมาได้ยังไง?
ชอบเที่ยวเมืองเล็กๆ คนน้อยๆ ชอบสัมผัสวิถีการใช้ชีวิตของคนในพื้นที่ ชอบเข้าเขา เดินป่า นอนเต็นท์ ตัดตัวเองออกจากโลกโซเชียล ชอบแช่อยู่ที่เดิมนานๆ เพื่อซึมซับเอาบรรยากาศรอบๆเก็บไว้ให้ได้มากที่สุด ถ่ายรูปเก็บวิว ไม่เน้นถ่ายตัวเอง...ชีวิตช้าลงทุกอย่าง กลายเป็นว่าจะหงุดหงิดเมื่อต้องทำอะไรเร็วๆแทน...
“เมื่อใช้ชีวิตช้าลง...เราจะเห็นชีวิตชัดขึ้น”
ประโยคนึง จากหนังสือของ นิ้วกลม ที่ผมอ่านแล้วเห็นด้วยที่สุด
พอชีวิตช้าลง ผมก็เห็นทุกอย่างชัดขึ้นจริงๆ เห็นความสวยงามอยู่ในแววตาของผู้คน เห็นความสุข เห็นความทุกข์ เห็นทุกคนที่เดินเข้า-ออกร้านกาแฟ เห็นสายน้ำไหลช้าๆในลำธาร ได้ยินเสียงลมบนภูเขาชัดขึ้น ชัดจนแทบมองเห็นสายลมสายนั้น บางทีนั่งมองท้องฟ้านิ่งๆ ก็รู้สึกสงบในใจแล้ว
พอช่วงชีวิตเปลี่ยนไป...ความรู้สึกนึกคิดมันก็เปลี่ยนตาม
หรือผมมันแก่แล้วจริงๆ...ก็เลยต้องช้าลงตามอายุ🤣
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
