29 ก.ค. 2020 เวลา 08:16 • ประวัติศาสตร์
อิเหนา . ..นิทานปันหยี Ep.14
ลมหอบนาง.,.อัยกาพิโรธบันดาลผล
ลมหอบนางบุษบา
ฝ่ายอิเหนาเมื่อเข้าไปแสดงตน กลบเกลื่อนร่องรอย และนำน้องน้อย คือนางวิยะดามากับตนด้วย เพราะเหตุแห่งความกลัวว่า จะมีใครมาทำกับน้องสาวของตน อย่างที่ตนเคยทำกับหญิงอื่น นางวิยะดาต้องพลอยระหกระเหิน ไปตามนางบุษบาร่วมกับอิเหนาด้วย
จะให้พาวิยะดาไปส่งนั้น คิดพรั่นอยู่ไม่ไว้ใจได้
เพราะน้องเป็นหญิงจะทิ้งไว้ ครั้นจำเริญวัยวัฒนา
เกลือกจะมีเหตุเภทภัย ตัวพี่อยู่ไกลขนิษฐา
แล้วจะเป็นเช่นครั้งจรกา พาราจะเกิดจลาจล
จะไว้ใจสียะตราหนึ่งหรัด ยังไม่สู้สันทัดจะขัดสน
พี่จะต้องเป็นสองกังวล จนจิตผิดชอบจะพาไป
จะได้ตั้งใจหาไปหน้าเดียว ท่องเที่ยวไปตามอัชฌาสัย
แม้นมิพบดวงยิหวายาใจ จะสู้ม้วยบรรลัยไม่กลับมา
เพราะความสะใจขององค์ปะตาระกาหลา แกล้งให้พายุหอบพัดพานางบุษบาให้พรากจากไป ปล่อยให้อิเหนาต้อง “มะงุมมะงาหรา” ติดตามหานางบุษบาไปทุกแดน
แม้นได้ดวงยิหวามาด้วยพี่ จะชวนชี้ปรีดิ์เปรมเกษมสอง
เห็นการะเกดสีเหลืองเรืองรอง เหมือนผิวเนื้อน้องที่ต้องใจ
พระเหลือบแลดูดอกสร้อยฟ้า ยิ่งย้อยระย้างามไสว
เหมือนสร้อยห้อยมวยนางทรามวัย ฤๅน้องน้อยห้อยไว้กระมังนา
จะให้รู้ว่าอยู่ที่ป่านี้ ให้พี่มาติดตามหา
เห็นเล็บนางบานตระการตา เหมือนนขายิหวาของเรียมเอย
ภุมรินบินร่อนเร่หา ชมรสมาลาอันผายเผย
เหมือนพี่เตร่เร่ตามเจ้าทรามเชย ไม่รู้เลยว่าจะไปแห่งใด
ครวญพลางพระทางคิดคะนึง ถวิลถึงนวลน้องแล้วร้องไห้
กลัดกลุ้มคลุ้มเคลิ้มสติไป ภูวไนยชวนซบสลบลง
ป่านฉะนี้จะอยู่แห่งใด ทำไฉนจึงจะรู้นะอกเอ๋ย
หรือเทวาพาน้องไปชมเชย ใครเลยจะบอกเหตุร้ายดี
สองกรพระข้อนอุราร่ำ ชะรอยเววรากรรมของพี่
ได้สมน้องแต่สองราตรี หรือมิ่งมารศรีมาจากไป
พระยิ่งเศร้าสร้อยละห้อยหา จะสรงเสวยโภชนาก็หาไม่
แต่ครวญคร่ำกำสรดระทดใจ สะอื้นไห้โศกาจาบัลย์
ชีวิตของอิเหนาได้รับการออกแบบจากผู้หลักผู้ใหญ่ที่ทรงอำนาจยิ่ง หวังให้มีความสมบูรณ์แบบ ตามที่ใจตัวเองต้องการ แต่เอาเข้าจริง “การขีดเส้นเกณฑ์ชะตาคนอื่นทำได้จริงหรือ” ขนาดองค์ปะตาระกาหลา เทวาผู้เรืองฤทธิ์ วาดฝันแผนในอนาคตให้หลานรักของตัวเองยังไม่ค่อยจะสำเร็จเลย องค์เทวาสร้างคู่ตุนาหงันให้แก่อิเหนามาตั้งแต่เกิด แต่อิเหนาดันเตลิดไปหลงนางจินตะหรา จนองค์เทวาต้องออกแรง แผลงฤทธิ์ให้อิเหนาต้องมาเจอนางบุษบา คู่ตุนาหงันที่ทรงเลือกไว้ให้ แล้วก็ไม่วายที่ต้องเดือดร้อนอีกครา เพราะอิเหนามาทำสิ่งที่เกินกว่าองค์ปะตาระกาหลาต้องการ เมื่อผู้ใหญ่ไม่ได้ดั่งใจ ก็แกล้งเด็กให้ต้องระทมทุกข์ในการที่ต้องพรากจากกันอย่างน่าเวทนา ปล่อยให้หลานรัก “มะงุมมะงาหรา” ตามหาคนรักไปทุกทิศ
อิเหนาตอนลมหอบ
ป่านฉะนี้จะอยู่แห่งใด
น่าสงสารอิเหนานะ
แต่เดี๋ยวก่อน มาดูพฤติกรรมของคนที่คร่ำครวญหวนไห้อาลัยแทบเป็นแทบตายของอิเหนากันหน่อยเป็นไง เดินทางตามหาคนรักยังไม่ทันไร ด้วยอิทธิพล อิทธิฤทธิ์ที่ติดตัวมา แม้ปลอมเป็นปันหยีโจรป่า เหล่าระตูเมืองเล็กเมืองน้อย ยอมสิโรราบ ส่งเครื่องบรรณาการมาอ่อนน้อมตลอดรายทาง หนึ่งในเครื่องบรรณาการที่ยั่วยวนอิเหนามากคือสาวนางหนึ่ง
พระคนึงถึงระเด่นกันจะหนา ละม้ายเหมือนบุษบาศรีใส
ให้คิดปฏิพัทธ์กำหนัดใน จึงตรัสใช้บาหยันกัลยา
จงไปบอกบุตรีวังกัน ว่าหลงหนึ่งหรัดนั้นคะนึงหา
ให้เชิญทรามวัยไปพลับพลา พูดเล่นตามประสาสตรี
อิเหนาวางแผนให้คนรับใช้ไปตามนางเชลยมา โดยบอกว่าน้องสาวของตน (คือนางวิยะดา ที่แปลงชื่อมาเป็นเกนหลงหนึ่งหรัด) อยากพบเจอ
พระหยุดแฝงม่านทองมองเห็น โฉมยงองค์ระเด่นกันจะหนา
กับพระน้องนั่งเล่นเจรจา สรวลสันต์หรรษาทั้งสององค์
ให้กระสันต์รัญจวนป่วนจิต ยิ่งคิดพิสมัยใหลหลง
จึงค่อยย่องเข้าไปด้วยใจจง พระหัตถ์ซ้ายเท้าลงที่ตักนาง
พระหัตถ์ขวาคว้ากอดเกนหลง โฉมฉายอายองค์อางขนาง
พระแย้มยิ้มหยอกน้องประคองคาง ชำเลืองแลดูนางเทวี
ลีลาเข้าพระเข้านางของอิเหนา ต้องมีตัวช่วยมากมายทั้งน้องสาวตัวเอง และนางพี่เลี้ยง ที่ทั้งขู่ทั้งปลอบ มีรึที่ระเด่นกันจะหนา ที่เปรียบเหมือนลูกไก่ในกำมือ จะรอดพ้นไปได้ ยกข้อความมาให้อ่านกันชัดๆ
บัดนั้น บาหยันจึงทูลกันจะหนา
โฉมยงจงถวิลจินดา อันตกมาอยู่ในเงื้อมมือ
แม้นจะขืนขัดขวางอยู่อย่างนี้ ใช่ว่าปันหยีจะฟังหรือ
จะทำโดยหยาบช้าคร่ายื้อ ยิ่งจะรื้ออัปยศอดอาย
ฝ่ายนางกันจะหนาก็อิดเอื้อนแต่พองาม อ่อนน้อมถ่อมตน และผลก็ลงเอย แบบที่เราเคยอ่านกันมา
ถ้าว่าเป็นคู่ตุนาหงัน จึงจะควรผูกพันเสน่หา
อันน้องนี้เชลยลอยมา จะขอเป็นแต่ข้าช่วงใช้
....
วาเอยวาจา ช่างว่าพี่ชอบอัชฌาสัย
ถึงมิใช่คู่ขอสู่ไว้ เป็นบุญจึงได้เจ้าดวงตา
เนื้อละมุนอุ่นอ่อนดังสำลี กระนี้ฤๅจะใช้เป็นทาสา
พี่ก็ไม่มีการสิ่งใดมา จะใช้ตามวาสนานงเยาว์
สุดแต่จะเป็นเพื่อนนอนพี่ การสิ่งนี้แลจะใช้เจ้า
ว่าพลางอิงแอบแนบเคล้า สัพยอกหยอกเย้ากัลยา
จุมพิตชิดเชยปรางทอง ค่อยประคองพุ่มพวงดวงยิหวา
ภุมรินรนร่านนานช้า พึ่งมาพบรสเสาวคนธ์
พระพายชายพัดเฉื่อยฉ่ำ พรำพรำพร่างพร้อยฝอยฝน
นาคราชผาดเผ่นเล่นชล เลื้อยเลี้ยวตามวนวารี
มัจฉาชมชื่นฝืนระลอก กลับกลอกกลางน้ำดำหนี
สองกษัตริย์สุขเกษมเปรมปรีดิ์ อยู่ในแท่นที่ไสยา
เมื่อนั้น โฉมยงองค์ระเด่นกันจะหนา
ได้ร่วมรมย์สมศรีปรีดา ด้วยปันหยีสุกาหราฤทธิรงค์
แรกเริ่มรสรักประจักษ์จิต แสนสนิทพิสมัยใหลหลง
หมอบเมียงเคียงข้างไม่ห่างองค์ โฉมยงเยื้อนยิ้มพริ้มพราย
เรียบร้อยโรงเรียนอิเหนาไปอีกราย แล้วอิเหนาก็มานั่งฟูมฟาย คิดถึงนางบุษบาต่อ อิเหนา หนอ อิเหนา ทำได้ไงนี่
เจ้าจะอยู่แห่งหนตำบลใด ทั่วทุกกรุงไกรพี่เที่ยวหา
จนสิ้นแผ่นดินแดนชวา ไม่ได้ข่าวดวงยิหวายาใจ
จะข้ามไปเมืองมะละกาเกาะ สืบเสาะให้สิ้นสงสัย
เรื่องราวของอิเหนายังคงดั้นด้นตามหานางไปทั่วทั้งเกาะ เลาะเลยไปต่างแดน อิทธิฤทธิ์และความหล่อเหลา เล่นเอาสาวๆ พล่าน วุ่นวายไปทั่ว
เห็นปันหยีขี่ม้ามากลางพล งามจริงยิ่งคนในใต้หล้า
เหมือนหนึ่งเทวัญชั้นฟ้า มิใช่โจรป่าพนาลี
ชะรอยกษัตริย์สุริย์วงศ์ หากแกล้งแปลงองค์เป็นปันหยี
บรรดาสาวสาวชาวธานี ยินดีปรีดาด้วยรูปทรง
บ้างชม้อยช้อยชายหางตา เสน่หาอาลัยใหลหลง
ทำเอียงอายชายสไบเลื่อนลง ต้องจิตพิศวงวิญญาณ์
......
มาจะกล่าวบทไป ถึงนางหวันยิหวาสาวศรี
เป็นบุตรตำมะหงงเสนี เคหาอยู่ที่ทางไป
ได้เห็นปันหยีทั้งไปมา กัลยาประดิพัทธ์พิสมัย
ให้แสนเสน่หาอาลัย รัญจวนครวญใคร่เป็นไมตรี
นอนนั่งตั้งแต่ตะลึงหลง ในรูปทรงมิสาระปันหยี
ครั้นค่ำย่ำฆ้องก็จรลี มาอาบน้ำขัดสีกายา
ลักษณะพฤติกรรมแบบนี้ มีมาแต่ไหนแต่ไร คงเป็นนิสัยถาวรของคนไทยจำนวนหนึ่งมาตั้งแต่ครั้งกระโน้นกระมัง ความคลั่งไคล้ความหล่อ ความรวย ความสวย เหมือนในยุคนี้ไม่มีผิด ยอมติดตามแห่ แถมยอมทอดกายทอดใจให้แบบง่ายดาย และบางครั้งแทนที่จะได้เจอกับนักร้องนำ หัวหน้าวง กลับมาเจอเอาลูกน้องเข้าให้ อย่างนางหวันยิหวา คนนี้ไง ที่อิเหนาไม่ได้สนใจ เลยยกให้สังคามาระตา รับหน้าแทน
ข้าเห็นสตรีขี่เรือน้อย มาจอดลอยคอยอยู่ข้างกำปั่น
ใครกระไรไว้บ้างเมื่อกลางวัน จึงรักใคร่ผูกพันตามมา
.....
เมื่อนั้น ปันหยียิ้มพลางทางว่า
รำคาญวานไปบอกอนุชา จงรับมาอย่าให้เปล่าไป
.....
เมื่อนั้น สังคามาระตาโฉมเฉลา
จึงว่าภาษาไม่เหมือนเรา ข้างเขาเจรจามลายู
จะพาทีด้วยนางอย่างไร พรั่นใจให้คิดอดสู
จะพูดมาอย่างไรก็ไม่รู้ เอ็นดูจงขับให้กลับไป
ตอนแรก สังคามาระตาก็ไม่สนใจเท่าไหร่ แต่โดนแรงยุเข้า เลยจำรับหน้าที่นี้ไป มือใหม่หัดริเล่นเกมนี้ แรกๆ ยังขัดๆ เขินอยู่บ้าง แต่ก็ผ่านไปจนได้ ยกบทเข้าพระเข้านาง แบบมือใหม่มาให้อ่านค่ะ
บัดนั้น ประสันตาตอบตามอัชฌาสัย
ถึงว่าภาษามิเข้าใจ พูดมิได้ก็อย่าเจรจา
อาหารประทานมาถึงปาก ทำลำบากคนใช้ไยหนักหนา
ซื้อยังขอแถมเหน็บแนมมา ได้เปล่ายังว่ามิรับไว้
แต่ให้รบเร้าเฝ้าเตือน ทำบิดเบือนเหมือนเข้าหอใหม่
วิบากกรรมแล้วจำแข็งใจ ได้เช่นก็จะย่ามตามรอย
ภาษาสื่อสารกันอาจจะเป็นอุปสรรคอยู่บ้างในช่วงแรกๆ แต่เมื่อใช้ภาษากายเข้าร่วมด้วย เรื่องราวก็ดำเนินไปตามครรลองของมัน
อันชวากับนางมลายู พอจะรู้ภาษากันง่ายง่าย
อย่าทำขวยเขินสะเทินอาย เจ้าสายสุดที่รักจงเมตตา
ว่าพลางตระโบมโลมเล้า สัพยอกหยอกเย้าหรรษา
เชยคางชมปรางปรีดา กลิ่นมาลาฟุ้งจรุงใจ
นางสะบิ้งสะบัดปัดกร งามงอนจริตบิดผัน
ทำชม้ายชายตาเมียงมัน เกียดกันด้วยกลมายา
อย่ามายั่วเย้าเซ้าซี้ เป็นน่าบัดสีหนักหนา
พลั้งจิตผิดไปได้ลงมา เห็นนาวาแล้วจะลาไป
พี่จะสอนภาษาชวาให้ แจ้งใจเจ้าแล้วจึงผายผัน
จะทำให้เขินค้างอยู่กลางคัน ยังมิทันที่จะได้เป็นไมตรี
ว่าพลางจุมพิตชิดชวน อย่าหยิกข่วนหนักนักผลักมือพี่
พระสัมผัสพุ่มพวงดวงมาลี ยอกเย้าเซ้าซี้ด้วยปรีดา
พระอิงแอบแนยเนื้อนวลนาง เชยปรางปรีดิ์เปรมเกษมสอง
รสรักประจักษ์ใจในทำนอง ค่อยประคองเคียงชมภิรมย์ใจ
อัศจรรย์บันดาลพายุพัด คลื่นซัดสาครกระฉ่อนไหว
กำปั่นจอดทอดท่าชลาลัย ระลอกใหญ่ฟัดฝืนคลื่นแคลง
มัจฉาชมชลวนว่าย โบกบ่ายเข้าบังฝั่งแฝง
นาคราชผาดผุดพลิกแพลง สำแดงเดชาวราฤทธิ์
ทั้งสองเกษมสันต์หรรษา ดังอำมฤคฟ้ายาจิต
คลึงเคล้าเฝ้าแอบแนบชิด แสนสนิทชิดชมภิรมย์ใจ
เมื่อนั้น หวันยิหวานารีศรีใส
วันทาแล้วลาคลาไคล กลับไปยังบ้านบิดา
มือใหม่เจอกับสาววัยซ่า พายุพัดกระเจิดกระเจิงไปเหมือนกัน นางหวันยิหวาจะเป็นยังไง หลังจากกองเรือของอิเหนาถอนสมอไปแล้ว เรื่องราวไม่ได้แจ้งไว้
โอ้.............. หนุ่มสาวสมัยก่อนไวไฟดีแท้ๆ เหมือนกันนิ
อิเหนายังคงดั้นด้นค้นหาต่อไป จะเจออะไรเข้าอีก ขอยกไปตอนต่อๆ ไปนะคะ
ขอบคุณhttps://www.wekipedia.org
ขอบคุณอิเหนาเล่าเรื่องฉบับหลวง
ขอบคุณภาษาสวยเกาะชวาหนังสืออ่านท่องเที่ยวแดนอิเหนา
ขอบคุณหนังสือส่งเสริมการอ่านห้องสมุดแห่งชาติ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา