11 ส.ค. 2020 เวลา 16:56 • ประวัติศาสตร์
อิเหนา....นิทานปันหยีEp.18
แอหนัง...ละคร...ลักพาตัวย่าหรัน
เรื่องราวการติดตามหากันระหว่างอิเหนากับนางบุษบา ใกล้เข้ามาแล้ว สียะตราออกจากเมืองดาหาปลอมเป็นย่าหรันจนมาพบกับอิเหนาปันหยี และได้กับนางวิยะดา ตุนาหงันของตน แต่อยู่กันไม่ทันนาน ท้าวมะงาดา ก่อเหตุมาลักตัวปันหยี แต่ลักผิดตัวมาฉกเอาย่าหรันไป
ฝ่ายระตูเมืองมะงาดาต้องการสะการะหนึ่งหรัดเป็นมเหสีของน้องชายตน แต่เกรงฝีมือปันหยีจึงส่งให้คนไปลักปันหยีมา ปรากฏว่าลักผิดตัวได้ย่าหรันมาแทน
ย่าหรัน
มาจะกล่าวบทไป ถึงระตูมะงาดาเรืองศรี
ท้าวมีพระราชบุตรี ทรงโฉมเป็นที่จำเริญตา
ชื่อว่าระเด่นระดาหวัน ทรงธรรมแสนสุดเสน่หา
ท้าวกะระบูหมีราชา ตุนาหงันกัลยาให้โอรส
ชื่อระเด่นดาหยนมาหงัน รูปโฉมโนมพรรณปรากฏ
จะแต่งงานให้งามตามยศ ระตูยังงดวิวาห์ไว้
ด้วยองค์พระราชอนุชา ชื่อสุหราปาตีศรีใส
ยังมิได้ครอบครองกรุงไกร ตุนาหงันนางใดยังไม่มี
ระตูมะงาดาและบ้านเมืองอยู่สุขสบายดี ลูกเต้าก็กำลังจะมีครอบครัว เหลือแต่น้องชายที่ยังตัวเปล่า คิดจะหาคู่ให้ แต่ทำไมต้องเลือกเอาที่เกินตัว ดันไปเลือกธิดาของท้าวกาหลัง แต่ติดขัดที่ปันหยีผู้เป็นที่ครั่นคร้ามของเมืองต่างๆ ระตูมะงาดาวางแผนตัดกำลังของเมืองกาหลัง โดยส่งมือดีไปแอบจับตัวปันหยีมา แผนการณ์ดำเนินไปด้วยดี สามารถเข้าเมืองกาหลังง่ายดาย เสียแต่ว่าไปลักคนมาผิดตัว กลับได้ตัวย่าหรัน สามีของน้องปันหยีมาแทน ปันหยีตัวสำคัญไม่ได้มา เลยต้องจำขังย่าหรันไว้ในคุกก่อน
เมื่อนั้น โฉมยงองค์ระเด่นระดาหวัน
สถิตที่แกลแก้วแพรวพรรณ เห็นย่าหรันรูปทรงโสภา
ให้คิดพิศวงสงสาร เยาวมาลย์มีจิตเสน่หา
ดูทำนองท่วงทีกิริยา จะมิใช่โจรป่าน่าปรานี
นี่ก็เพราะหลงแก่หนุ่มรูปงาม ในนามของโจรป่า นักโทษคนสำคัญของบิดา แต่นางหาคิดไม่ จึงหาทางไปช่วยเหลือ และเพราะความโลภเป็นตัวนำทาง ฝ่ายผู้คุมที่ได้รับการกำชับกำชา ใช้เฝ้าระวังนักโทษให้แน่นหนา แต่กลับผ่อนคลายง่ายดาย ด้วยเห็นแก่สินบน ระเด่นระดาหวันให้พี่เลี้ยงไปดำเนินการแทนตน
หยิบข้าวของทองเงินออกทันใด ยื่นให้แล้วกระซิบว่าพลัน
เอ็นดูเถิดนักโทษที่จับมา เห็นพันธนาตรากตรำจำมั่น
จงทำคุณเอาบุญด้วยกัน ช่วยผ่อนผันแต่พอให้เคลื่อนคลา
งานใหญ่ๆเสียหายไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เพราะการให้และรับสินบนนี่แหละ เมืองมะงาดาก็เช่นเดียวกับเมืองอื่นๆ ในปัจจุบัน ที่คอรัปชั่นทำกันง่ายๆ
บัดนั้น ทำมะรงดีใจเป็นหนักหนา
ต่างรับสิ่งของทองเงินตรา ว่าจะแก้ไขเป็นไรมี
รีบถอดโซ่ตรวนฉับพลัน กำชับกันมิให้อึงมี่
แอบพาย่าหรันมาทันที ให้อยู่ที่เรือนริมตรุนั้น
จากนักโทษสำคัญกลายเป็นนักโทษชั้นดีไปเลย ได้ปลดโซ่ตรวน อยู่เรือนพักสบายใจ แถมยังมีลูกสาวเจ้าเมืองแอบมาเยี่ยมยามค่ำคืนเสียด้วย ย่าหรันโชคดีจริงๆ
พี่เป็นนักโทษเจ้าโปรดปราน สารพัดจัดประทานมามากหลาย
ได้ผ่อนผันพันธนาเคลื่อนคลาย เหมือนโฉมฉายต้องชูชีวิตไว้
ว่าพลางทางถดเข้าหา อนิจจาถอยหนีพี่ไปไหน
สัพยอกหยอกยุดชายสไบ ถูกต้องลองใจกัลยา
การแสดงออกของนางระดาหวัน มีท่าทางไว้ตัวพอเป็นที แต่กิริยาหาเป็นดั่งคำพูดไม่ เรื่องแบบนี้ท่าทีสำคัญกว่าวาจา สียะตรา
(ย่าหรัน) เข้าใจเป็นอันดี
อย่ามือไวใจด่วนลวนลาม ใช่จะตามมาด้วยเสน่หา
นางผลักไสใส่กลโกรธา อนิจจาทำได้ไม่ควรคิด
วาจาที่ออดอ้อน ผ่อนปรน รับปากจะให้โน่นให้นี่ แต่ตอนนี้ตกยากไม่มีอะไรให้ มีแต่ร่างกายที่จะแทนคุณ คำหวานลุ่นๆ ตรงๆ และมือไม้ที่ไม่อยู่สุข รุกไปทั่ว
ดวงเอยดวงสมร อย่าสลัดตัดรอนไมตรีจิต
พี่รักนางพ่างเพียงชีวิต หวังคิดจะประกอบตอบไมตรี
ตัวเป็นโจรไพรแต่ใจตรง ไม่จำนงจงร้ายหน่ายหนี
เจ้าทำคุณพี่ยาไว้ครานี้ จะทดแทนโฉมศรีคุ้งวันตาย
ถ้าแม้นมีแก้วแหวนเงินทอง จะสนองคุณนางให้มากหลาย
นี่ตกยากพรากพรัดมาเดียวดาย มีแต่กายจะแทนคุณน้อง
ว่าพลางพระทางโลมเล้า หยอกเย้าสัมผัสพระหัตถ์ต้อง
อิงแอบแนบเนื้อนวลละออง กรตระกองฉวยฉุดยุดยื้อ
ถึงตอนที่สาวน้อยระดาหวัน หวั่นไหว แต่ใจนั้นตอบสนองไปก่อนแล้ว เรื่องแบบนี้เลยไม่แคล้ว ต้องได้บทอัศจรรย์มาสะสมอีกตอนแล้ว ...เฮ้อ....
จะทำเล่นเช่นชู้ให้ช้ำจิต อย่าพึงคิดว่าจะอวยลงด้วยง่าย
ไม่พอที่มีกรรมมาจำอาย นางชายนัยน์เนตรค้อนคม
ย่าหรันแสดงบท ทั้งการเจรจาและท่าทีสมกันกับโจรป่าจริงๆ วาจาแบบดิบๆ ท่าทีแบบปากว่ามือถึง เรื่องจึงจบลงแบบนี้แล
อันวิสัยโจรป่าพนาลี เช่นนี้แลเรียกว่ารักใคร่
จะแทนคุณโฉมงามตามตกไร้ สิ่งไรมิให้อนาทร
ว่าพลางกุมกรกัลยา เข้ามายังที่บรรจถรณ์
ถนอมแนบแอบองค์บังอร ตระกองกรช้อนชมด้วยยินดี
คลึงเคล้าเย้ายวนชวนชิด จุมพิตปรางเปรมเกษมศรี
เชยทรวงดวงปทุมมาลี ภุมรีเอาซาบอาบละออง
พระพายพัดตามฤดูกาล ฝนสวรรค์บันดาลตกต้อง
ขยายแย้มผกามณฑาทอง ทั้งสองชื่นชมภิรมยา
หลังจากนั้นไม่นาน พี่เลี้ยงของปันหยีและย่าหรัน ตามมาช่วยเหลือ พาย่าหรันแหกคุก และย่า
หรันนำนางระดาหวันหนีกลับไปเมืองกาหลังด้วย ท้ามะงาดาจึงต้องยกทัพไปรบกับเมืองกาหลัง จนถูกย่า
หรันจับตัวได้ ท้าวกาหลังสั่งประหาร แต่ย่าหรันขอให้ประทานอภัยโทษเพื่อเห็นแก่นางระดาหวัน ท้าวมะงาดาจึงรอดตายเพราะลูก
นี่แหละ “อยู่ดี ไม่ว่าดี” เสียทั้งลูกเสียทั้งเมือง เพราะเหตุแห่งการทำอะไรที่เกินตน ไม่ประเมินกำลังตัวเอง และทั้งหลายทั้งปวง เหตุเกี่ยวเนื่องเพราะเรื่องรักๆ ใคร่ๆ นั่นแหละ
ติดตามตอนต่อไปนะคะ
ขอบคุณhttps://www.wekipedia.org
ขอบคุณนิทานเล่าเรื่องอิเหนาฉบับชวา
ขอบคุณสังคีตนากรมศิลปกร
ขอบคุณนิราศอิเหนาสุนทรภู่

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา