นอนไม่หลับ

วันนี้ขับรถไปรับคุณแม่ เปิดเพลงประมาณยี่สิบเพลงกว่าจะ reach destination เพลงแต่ละเพลงก็ช่างขยี้เสียเหลือเกิน ขากลับมีคุณแม่นั่งมาด้วยอินมากไม่ได้ ที่สำคัญแม่ชอบตะโกนแข่งกับเสียงเพลง เลยขอยอมแพ้ แม่มาร่วมแสดงความเสียใจกับเพื่อนที่สูญเสียสามี ซึ่งเท่าที่เรารู้คุณอาคู่นี้รักกันมากในบรรดาเพื่อนๆคุณพ่อ เป็นครอบครัวอบอุ่น เวลาจัดเลี้ยงรวมรุ่น เค้าก็จะมากันพร้อมหน้าพร้อมตา แม่คะคุณอาเป็นอะไรเสียอ่ะ แม่บอกว่าขับรถชนต้นไม้เสียชีวิต เรารู้สึกสงสารอาผู้หญิงจับใจ แต่แม่เล่าต่อไปว่า....

คุณอาที่เสียบอกภรรยาว่าจะไปเลี้ยงรุ่น พอคุณอาเสีย ภรรยาก็โทรศัพท์ไปหาเพื่อนๆ แต่ได้รับคำตอบว่าไม่มีการเลี้ยงรุ่นใดๆ เกิดขึ้นเลย จนกระทั่งภรรยาเปิดไลน์ในโทรศัพท์ คำตอบทุกอย่างอยู่ในนั้น คุณอามีบ้านเล็กมาเป็นเวลาห้าปีเต็มโดยที่ไม่มีใครรู้เลย ภรรยาร้องไห้หนักมาก แกบอกแม่ว่า ไม่รู้ว่าเสียใจอะไรมากกว่ากันระหว่างสามีตายกับสามีมีเมียน้อย ซึ่งเป็นวันที่รู้พร้อมๆ กัน เห้อออ....ชีวิตคนเราเนอะ

แล้วเราก็หันไปมองหน้าแม่ ถามแม่ว่า แม่คะแล้วตอนพ่อมีเมียน้อยแม่ผ่านมันมาได้ไงอ่ะ แม่บอกว่า ไม่รู้สิ รู้แค่ว่ามันก็ผ่านมาได้ "ไม่ตาย" อืมมม จริงแหละเนาะ....