24 ส.ค. 2020 เวลา 15:42 • นิยาย เรื่องสั้น
🎯เรื่องสั้นขนาดยาวชุดนทีแห่งชีวิต
..
อิยะ..กับควาหมายที่หายไป ซีซั่น2
เรื่อง..เด็กชายในกระจก
ตอนที่3..บ้าน(White house)
"พี่พิมพ์เด็กหายไปไหนกันครับ..หรือยังไม่ตื่นนอนกัน" ชายหนุ่มมองไปรอบๆบ้าน
สูดหายใจพร้อมบิดขี้เกียจ อืม..สบายจังที่ไหนจะสบายเท่าอยู่บ้านเราเอง
ก่อนหน้านี้ที่นี่ ยังเป็นบ้านหลังเล็กๆ แต่บริเวณหน้าบ้านกลับกว้าง พ่อกับแม่ชอบปลูกต้นไม้โดยเฉพาะต้นเฟิร์น เราช่วยกันจัดเรียงหินทำน้ำตก สี่คนพ่อแม่ลูก
"เด็กๆตื่นมาช่วยจัดร้านกันแต่เช้า อาโปกับนาวะไปช่วยพ่อเค้าซื้อข้าวของทำขนม เดี๋ยวคงมา"พี่สะใภ้ตอบ ขณะง่วนกับการจัดขนมเค้กที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ๆเรียงเข้าชั้นวางกระจก
Little walk_.
"กลายว่าผมนอนตื่นสายคนเดียว" ชายหนุ่มหัวเราะร่วน
หลังจากไปสวนป่าดอยบัวหลวง และอุทยานแห่งชาติออบหลวง เพื่อไปทำสารคดีกึ่งท่องเที่ยว ต้องเดินเท้าแม้ใช้เวลาไม่นาน ก็ทำเอาเหนื่อยอาจเป็นเพราะการเดินทางจากกรุงเทพไปทำงานที่กระบี่แล้วยิงยาวเข้าเมืองเชียงใหม่ ยิ่งมีอาคันตุกะไม่คาดหมาย3ตัวไปด้วย เป็นใครก็ต้องเพลียเป็นธรรมดา..ป่วนซะอย่างนั้น เขายิ้ม
"เอาชานะเดี๋ยวพี่ชงให้"หญิงสาวหันหน้ามายิ้มให้กับชายหนุ่ม
"รบกวนพี่สาวคนสวยอีกแล้ว" ชายหนุ่มเย้า
"แหมๆไม่ต้องเกรงใจจ้า นี่..พี่ได้ชาใหม่ จากเชียงรายรสชาติละมุนเชียว"หญิงสาวเทน้ำร้อนลงกาที่มียอดใบชา กลิ่นไอชาลอยปะทะโสตประสาท สดชื่นอย่างประหลาด ชาอัสสัมเขาคุ้นกับกลิ่นนี้ดี เมื่อคราวไปทำสารคดีเกี่ยวกับชาที่เชียงราย เป็นชาแท้ๆที่เกิดโดยธรรมชาติ ต้องผ่านกรรมวิธีการหลายขั้นตอนเพื่อเก็บกักรสชาติและกลิ่น ยิ่งนานยิ่งมีราคาแพงโดยเฉพาะ ยอดใบชาgolden tip
Little walk_.
"ขอบคุณครับ พี่พิมพ์ดีกับผมเสมอ"ชายหนุ่มรับถาดน้ำชา
"นั่นไงมานั่นแล้ว"หญิงสาวผู้เป็นพี่สะใภ้ชะเงิกหน้าไปทางหน้าบ้าน ขณะที่รถยนต์เทียบจอดรั้วหน้าประตูบ้าน
ชายหนุ่มรีบเดินไปช่วยขนของเครื่องใช้ในการทำขนม
"ซื้อแป้งมาเยอะจัง" ชายหนุ่มทำตาโต
"วันนี้มีออร์เดอร์ลูกค้าเยอะ เขาไม่ค่อยออกจากบ้าน รับส่งถึงบ้านก็สะดวกดี ตอนนี้ก็เพิ่งเปิดให้ลูกค้าเข้าร้านได้เมื่อต้นเดือนนี้คนยังน้อยอยู่ เน้นส่งตามบ้านเอา"ริวจิพี่ชายกล่าว
ชายหนุ่มพยักหน้ารับทราบ
"ป๊า..อาอิยะ..ผมไปอาบ ก่อนวันนี้มีนัด" เด็กรุ่นลูกกล่าว ไม่รอคำถามจากผู้เป็นอา ที่กำลังจะถาม
"นาย..นายหิวยัง.." ผู้เป็นพี่ชายถาม
"ยังเลยพี่ อยู่กทม.กินเที่ยง"ชายหนุ่มตอบพลางรินน้ำชาให้พี่ชาย
"แต่นี่เชียงใหม่..ต้องกิน "พี่ชายยิ้ม
"เดี๋ยวกินอะไรง่ายๆ เดี๋ยวเราทำเอง นายนั่งเล่นไปก่อน"
พี่ชายพูดพร้อมกับลุกเข้าครัว
เขาเดาได้เลยว่า เมนูนั้นต้องมีไข่เจียว ก็ไอ่เจียวมันชอบกินไข่เจียว..เมนูถนัดเขาหล่ะ
ชายหนุ่มจิบชาทั้งที่ปากยังเปื้อนยิ้มอยู่
หลังจากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน มูลนิธิต้องปิดตัวเนื่องจากพิษโควิด
ก็ต้องปรับตัวกันใหม่ ใช้เวลาที่ว่างรีโนเวท ทาสีและจัดสวนใหม่ แต่ต้นไม้ใบหญ้าและน้ำตกเล็กๆ ยังคงสภาพไว้เช่นเดิม
Little walk_.
ภาพวันเก่าๆยังจำได้สองคนพี่ชายไปเอาว่าวที่ติดบนกิ่งไม้
แต่กลับลงไม่ได้ ร้องไห้ขี้มูกโป่ง สะอึกสะอื้น มีพี่ชายนั่งข้างๆคอยเอามือปัดมดแดงออก ทั้งที่ตัวเองก็โดนกัดเหมือนกัน
ก็แม่โดนน้ำตกเปี๊ยะไปคนละทีสองที ยังไม่พอยังจับปลาคาร์ปไปอุ่นบนเตาดีแต่แม่กลับมาทัน ไม่งั้นได้เป็นปลาคาร์ปต้มแซ่บแน่ๆ นัยว่ากลัวปลาจะหนาว แม่น้ำตกทราบเหตุผล ถึงกับอึ้งตีไม่ลง อดขำไม่ได้ อธิบายกันอยู่นาน
Little walk_.
ส่วนตัวบ้านภายนอกและภายในทาสีขาว ชั้นล่างทำเป็นร้านขนม และอาหารเช้าง่ายๆ ภายในร้าน จะเป็นของสะสมเก่าๆของแม่ โต๊ะเก้าอี้ทุกอย่างขาวหมด เปียโนหลังเก่าของแม่ ที่ยังคงใช้ได้ดี ว่างๆพี่ชายก็จะเล่นให้บรรดาลูกค้าฟัง
ส่วนด้านนอกเป็นม้านั่งไม้ทรงเตี้ยให้ลูกค้าเอนหลัง มีหมอนใบเล็กปักด้วยผ้าทอมือได้อารมณ์กลิ่นอายล้านนา ของเมืองเชียงใหม่
Little walk_.
เขายิ้มด้วยรู้สึกดีที่ทุกอย่างยังอบอุ่นเช่นเดิม
และ..จริงดังคาด ไข่เจียวก็มา เบคอนก็มี
ความสุขก็พรั่งพรูเช่นเดิม
ขอบคุณนะไอ่เจียว..พี่ชาย
Little walk_.
ติดตามตอนเก่า ซีซั่น1กดตรงนี้ขอรับ😊👇
โฆษณา