1 ก.ย. 2020 เวลา 13:56 • นิยาย เรื่องสั้น
เรื่องสั้น คั่นเวลา ลำดับที่ 8
"ล็อตเตอรี่ในฝัน"
หมายเลขประจำตัวประชาชนนำโชค😁
"ถ้ากรูเป็นนายกฯ นะ เรื่องล็อตเตอรี่
กรูจะปรับรูปแบบใหม่"
เสียงผมพูดที่ออกแนวเพ้อเจ้อ
ด้วยสีหน้าและหัวใจอันห่อเหี่ยวกับเพื่อนในวงเหล้า
หลังความหวังถูกทำลายด้วยผลสลากกินแบ่งรัฐบาลที่เพิ่งประกาศไปเมื่อตะกี้
"เป็นยังไงวะ ไอ้รูปแบบใหม่ที่มรึงว่านะ"
เพื่อนคนหนึ่งที่นั่งตรงข้ามถามขึ้นมา ขณะยกแก้วกระดกน้ำละมุดย้อมใจ
"กรูก็จะใช้หมายเลขบัตรประชาชนไง
หมุนแม่มสิบสามตัวเลย
ไม่ต้องพิมพ์สลากออกมาให้เปลืองกระดาษ
ไม่ต้องกลัวว่าจะขายเกินราคา
และไม่ต้องกลัวใครมาเปิดหวยใต้ดินมาแข่ง"
"อ้าว แล้วรัฐบาลจะเอาเงินจากไหนมาให้ล่ะวะ"
เพื่อนที่นั่งติดกับผมถามขึ้นมา
"ก็เงินจากเจ้าของหมายเลขบัตรฯ นั่นแหล่ะ
งวดไหนไม่จ่าย 80 บาท แล้วเกิดได้รางวัลขึ้นมา
ก็อดไง
พวกมรึงคิดดูนะ เอาแค่ประชาชน 10 ล้านคน
จ่ายคนละ 80 บาทต่อสัปดาห์
เดือนหนึ่งรัฐบาลแม่มได้ 3.2 พันล้านแล้วนะเฟ้ย"
"แล้วมรึงจ่ายรางวัลให้ประชาชนเท่าไหร่ล่ะ"
เพื่อนที่เอ่ยปากถามผมคนแรก ถามขึ้นมาอีก
"ก็มีรางวัลให้ 11,166 รางวัลต่องวด
หรือพูดง่าย ๆ ใน 10 ล้านคน
จะมีคนถูกรางวัล ประมาณหมื่นในสิบล้านคนต่องวด
เดือนหนึ่งก็สี่หมื่นคน
จะรัฐจ่ายแค่ 27 ล้านต่องวด
กำไร 700 กว่าล้านเชียวนะเว้ย"
ผมพูดจากความคิดที่คิดไวปานเด็กเกรดสี่วิชาคณิต
"เออดี มันช่วยกระจายรายได้ดีกว่าแบบเดิมเยอะเลยว่ะ มรึงลงเลือกตั้งเมื่อไหร่ แค่นโยบายนี้นโยบาเดียว พวกกรูจะเลือกมรึงเป็นนายกฯ ละ"
"แด่ว่าที่นายกฯ เอ้าาา
ตอนนี้มายกแก้วมาชนแก้วกันก่อน
วันนี้ไม่เมาไม่เลิก..."
1
ป.ล. เชื่อเหอะ พรุ่งนี้ตื่นมา ที่ผมเพ้อเจ้อมาทั้งหมดเนี่ยมันก็หายหมดละ
ก็แค่เขียนด้วยความเพ้อเจ้อ...
พร้อมกับใบหน้าอันเหี่ยว ๆ
ณ วันหวยออก(ล่า)
นายเฉื่อย
1 ก.ย. 63

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา