4 ก.ย. 2020 เวลา 05:00 • นิยาย เรื่องสั้น
ประสบการณ์สยอง ตอน เหตุเกิดในเพจฉัน
คำเตือน บทความต่อจากนี้เป็นเรื่องราวที่ถูกสร้างมาจากเรื่องจริง และบุคคลที่มีตัวตนอยู่จริงบนโลกใบนี้ โปรดใช้จักรยานในการปั่นไปซื้อกับข้าวครับ
วันนี้มีเรื่องสยองขวัญอยากจะมาเล่าให้กับเพื่อน ๆ ในบล็อกดิทฟังกันครับ
เป็นเหตุการณ์ที่ค่อนข้างหลอนประสาทพอสมควรเลยทีเดียว ไม่แนะนำให้สตรีมีครรภ์ อ่านบทความต่อจากนี้นะครับ(ล้อเล่นครับ)
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ตลอด 3 เดือนที่ผมเล่นบล็อกดิท เวลามีเพจเปิดใหม่เข้ามา ผมก็มักจะเข้าไปให้กำลังใจพวกเขาอยู่เสมอโดยการไปคอมเม้นว่า “แวะมาให้กำลังใจเพจเปิดใหม่ครับ” และบ่อยครั้งครับที่เพจใหม่เหล่านั้นยังไม่ทันได้โพสอะไรเลย แต่ก็ขอร้องให้ผมช่วยกดติดตามเพจของพวกเขาให้หน่อย
ซึ่งด้วยความที่ผมเข้าใจความรู้สึกของเพจเปิดใหม่ดี เพราะผมก็เคยผ่านจุดนั้นมาก่อน การที่มีผู้ติดตามเพิ่มขึ้นเพียงแค่ 1 คน ยอดไลค์เพิ่มขึ้นเพียงแค่ 1 ไลค์ มันส่งผลต่อจิตใจเป็นอย่างมาก ผมจึงมักจะพิมพ์คำว่า “จัดไปครับ” และกดติดตามพวกเขาอย่างง่ายดาย
ผมก็ติดตามทุกคนที่ขอให้ผมติดตามนั่นแหละครับ รวมทั้งคนที่ไม่ได้ขอแต่น่ารัก ผมก็กดติดตามเช่นกัน แล้วในเดือนกรกฎาคม ผมก็ได้เข้าไปดูใน account ส่วนตัวของผม พบว่าผมกดติดตามเพจไปถึง 400 กว่าเพจเลยทีเดียว
แต่แล้ววันหนึ่ง ผมได้เจอกับเพจทำพอดแคสต์ คุณภาพ ชื่อเพจ Brief a Book แน่นอนว่าผมกดติดตามอย่างรวดเร็ว แล้ววันหนึ่งผมก็อยากกลับไปฟังพอดแคสต์ในเพจนั้นอีกครั้ง แต่ผมจำชื่อเพจเขาไม่ได้ ผมก็เลยต้องกลับไปดูใน account ส่วนตัวเพื่อเช็ครายชื่อเพจที่ผมเคยกดติดตาม และในทันใดนั้นเรื่องสยองขวัญก็เกิดขึ้น
ยอดเพจที่ผมเคยกดติดตามกว่า 400 เพจ มันกลับเหลือเพียง 236 เพจเท่านั้น…….
เพจในบล็อคดิทสูญหายไปโดยที่ผมไม่รู้ตัวเกือบ 200 เพจ พวกเขาหายไปไหน โดนใครลักพาตัวหรือเปล่า ไปลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์อะไรเข้า หรือโดนผู้มีอิทธิพลอุ้มตัวไป เรื่องนี้ยังคงเป็นปริศนามาจนถึงวินาทีนี้
ระหว่างที่ผมกำลัง ผวากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมพยายามดึงสติและได้แวะเวียนเข้าไปในเพจของเพื่อน ๆ หลาย ๆ คน ที่ผมเคยกดติดตาม แต่แล้วผมกลับพบว่า…….
พวกเขากว่าครึ่ง ไม่ได้อยู่ในบล็อกดิทอีกแล้ววววว บางคนโพสต์ล่าสุดเดือนพฤษภาคม บางคนโพสต์ล่าสุดเดือนมีนาคม ความรู้สึกผมตอนนี้เหมือนกำลังเดินอยู่ในหมู่บ้านที่เต็มไปด้วยบ้านร้างปราศจากผู้คน บรรยากาศช่างมืดมนและแสนเปล่าเปลี่ยว
ผมรีบวิ่งไปเคาะประตูบ้านของน้องปิงปอง ที่แสนจะร่าเริง และ Comment คนอื่นไปทั่วราวกับปืนกล แต่กลับพบว่า น้องเขาแวะมาร้องเพลงในวันที่ 12 สิงหาคมแล้วก็ไม่เข้ามาในหมู่บ้านบล็อกดิทอีกเลย
สถานการณ์เริ่มผิดปกติขึ้นทุกที ด้วยความร้อนรนผมวิ่งไปทั่ว เคาะประตูบ้านโน้นที บ้านนี้ที "มีใครอยู่หรือเปล่าครับ"..."ถ้าได้ยินช่วยตอบด้วย"...แต่ผ่านไปแค่ครู่เดียว ผมก็ได้ยินเสียงกระซิบจากเงามืด พลังอำนาจบางอย่างที่เกินกว่าที่ผมจะขัดขืนได้ มันขึ้นเป็นภาษาไทยเตือนว่า คุณได้ทำผิดกฎแล้วจะถูกระงับการใช้งาน 3 ชั่วโมง
ตอนนี้ผมโดนมัดมือมัดเท้าและโดนอุดปาก ในขณะที่ความจริงก็ยังไม่กระจ่างชัด เพื่อน ๆ หายไปไหนกันนะ ทำไมทุกคนค่อย ๆ หายไปทีละคนสองคน แล้วเรื่องที่หลอดดาวมันลดได้ หรือค้างอยู่กับที่ ก็ยังไม่มีใครหาคำตอบได้ ปริศนาในเงามืด พลังเร้นลับที่เราไม่อาจต่อกรได้…..
ถ้าใครได้อ่านบทความฉบับนี้ นี่คือประโยคสุดท้าย(ก่อนจะไปกินข้าวเที่ยง) มันอาจจะช่วยไม่ได้มากนัก แต่ก็หวังอย่างยิ่งว่าจะเป็นประโยชน์กับคนรุ่นใหม่ที่เข้ามาในหมู่บ้านแห่งนี้ ประโยคนั้นก็คือ..
.......อย่าบูสเยอะะะ
อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาก
#บทสรุปฉบับแฮมแฮม
โฆษณา