4 ก.ย. 2020 เวลา 14:35 • ปรัชญา
ปกปิด
การทำผิดพลาดเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้กับทุกคนตราบใด
ที่ยังมีลมหายใจ คงไม่มีใครอยากทำให้คนที่เรารักรู้สึก
เจ็บปวด แต่อยู่ที่ว่าเมื่อเกิดขึ้นแล้ว เราเลือกที่จะยอมรับ
หรือปกปิดมัน
คนเรายอมทำผิดเพราะปล่อยให้ความต้องการบางสิ่งบางอย่างเข้ามามีอิทธิพลจนทำให้ต้องทำในสิ่งที่ผิด
เมื่อเราทำสิ่งใดที่ขัดกับความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ความผิดนี้จะเกาะกินใจของเรา ทำให้เกิดความละอายใจและเมื่อทำผิดเราก็มักจะพะวงและถามตัวเองว่า “จะมีใครรู้
หรือจะมีใครเห็นหรือไม่ตลอดเวลา” เหมือนกับขโมยที่โดนตำรวจจับ ไม่ใช่เพราะจำนนกับหลักฐาน แต่เกิดจากการที่แสดงพิรุธให้ตำรวจเห็นตั้งแต่ต้นแล้วต่างหาก
ความลับไม่มีในโลก อย่างไรเสียก็ต้องเจอขยะที่ซ่อนไว้
ใต้พรม เราอาจสามารถปกปิดความผิดจากคนอื่นได้แต่
เราไม่สามารถปกปิดความผิดนั้นจากตัวเราเองได้ โดยเฉพาะเมื่อทำผิดกับคนสำคัญในชีวิตจนทำให้ได้รับความเจ็บปวดจากสิ่งที่ทำ
คนแต่ละคนมีท่าที ความรู้สึกและมุมมองต่อความผิดนั้นแตกต่างกัน แต่สิ่งสำคัญคือการมองถึงผลที่จะเกิดตามมาจากการกระทำนั้นๆ คนบางคนเลือกที่จะปกปิดเพียงเพราะไม่อยากให้คนที่เรารักรู้สึกเจ็บปวด โดยที่ตัวเองก็ยอมที่เจ็บปวดแทน
เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นได้ และการยอมรับผิดในสิ่งที่ทำโดยพยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่จะแก้ไขก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกัน แต่สิ่งหนึ่งที่ควรจดจำคือ การกระทำมักดังกว่าคำพูด คำขอโทษไม่ควรถูกนำมาใช้เพียงแค่ทำให้ตัวเรารู้สึกดีขึ้น แต่ควรแสดงให้เห็น
ถึงความสำนึกผิดและเสียใจกับการกระทำของเราอย่างแท้จริง เราสามารถพูดขอโทษได้ตลอดเวลา แต่มันจะไม่มีความหมายอะไรเลยหากปราศจากการกระทำที่จริงใจ
ทุกคนย่อมผิดพลาดและอาจเดินหลงทางจากเข็มทิศ
ทางศีลธรรมของตัวเราเองไปบ้าง แต่ถ้าเราใช้สติ ปัญญา ไตร่ตรองก็จะมองเห็นทิศที่จะเดินกลับมาอย่างถูกต้องได้
Pexels
โฆษณา