4 ก.ย. 2020 เวลา 15:15 • ปรัชญา
ปกปิด
การทำผิดพลาดเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้กับทุกคนตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ แต่อยู่ที่ว่าเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว
เราเลือกที่จะยอมรับหรือปกปิดมัน
คนเรายอมทำความผิดเพราะปล่อยให้ความต้องการบางสิ่งบางอย่างเข้ามามีอิทธิพลจนทำให้ต้องทำใน
สิ่งที่ผิด เมื่อเราทำสิ่งใดที่ขัดกับความรู้สึกผิดชอบ
ชั่วดี ความผิดนี้ก็จะกัดกินใจของเรา ทำให้เกิดความละอายใจ และเมื่อทำผิด เราก็มักจะพะวงและถาม
ตัวเองว่า “จะมีใครรู้หรือจะมีใครเห็นหรือไม่ตลอดเวลา” เหมือนกับขโมยที่โดนตำรวจจับได้ ไม่ใช่เพราะจำนนกับหลักฐาน แต่เกิดจากการที่แสดงพิรุธให้ตำรวจ
เห็นตั้งแต่ต้นแล้วต่างหาก
ความลับไม่มีในโลก อย่างไรเสียก็ต้องเจอขยะที่ซ่อนไว้ใต้พรม เราอาจสามารถปกปิดความผิดจากคนอื่นได้
แต่เราไม่สามารถปกปิดความผิดนั้นจากตัวเราเอง
โดยเฉพาะเมื่อทำผิดพลาดกับคนสำคัญในชีวิตจนทำให้ได้รับความเจ็บปวดจากสิ่งที่ทำ
คนแต่ละคนมีท่าที ความรู้สึกและมุมมองต่อความผิดนั้นแตกต่างกัน แต่สิ่งที่สำคัญคือ การมองถึงผลที่จะเกิด
ตามมาจากการกระทำนั้นๆ คนบางคนเลือกที่จะปกปิดเพียงเพราะไม่อยากให้คนที่เรารักเจ็บปวด โดยปล่อยให้ตัวเองเจ็บปวดแทน
เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วได้ และ
การยอมรับผิดในสิ่งที่ทำโดยพยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่จะแก้ไขก็ไม่ใข่เรื่องง่ายเช่นกัน แต่สิ่งหนึ่งที่ควรจดจำ
คือ การกระทำดังกว่าคำพูด คำขอโทษไม่ควรถูกนำมาใช้เพียงแค่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้น แต่ควรแสดงให้เห็นถึงความสำนึกผิดและเสียใจกับการกระทำของเราอย่าง
แท้จริง เราสามารถพูดขอโทษได้ตลอดเวลา แต่มันจะไม่มีความหมายอะไรเลยหากปราศจากความจริงใจ
ทุกคนย่อมผิดพลาดและอาจเดินหลงทางจากเข็มทิศทางศีลธรรมของตัวเราเองไปบ้าง แต่ถ้าเราใช้
สติ ปัญญา ไตร่ตรองเราก็จะมองเห็นทิศทางที่จะเดินกลับมาอย่างถูกต้องได้
Pexels
โฆษณา