7 ก.ย. 2020 เวลา 04:13 • ความคิดเห็น
บทเรียนราคาแพงจากบ้านข้างๆ การกู้ยืมเงินมาลงทุน ตัวอย่าง
การที่ประเทศต้องพึ่งพากระแสไฟฟ้าที่มาจากประเทศเพื่อนบ้าน มาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน ภายใต้การบริหารของเจ้าของประเทศ และเมื่อในที่สุดเจ้าของประเทศนั้นอาจถูกยึดสิทธิประโยชน์เพราะการติดหนี้ไป และการที่เราไปอาศัยการสร้างเขื่อนด้วยสัญญาที่ยาวนาน อาจต้องหาช่องทางดูแลตัวเองให้อยู่รอด
cr:ข่าวMCOTHD
เพราะไม่สามารถชดใช้หนี้สินก้อนโตให้กับนายทุน และจะซื้อคืนก็ไม่สามารถทำได้เพราะถูกกำหนดราคาขายจากนักธุรกิจที่เก็งกำไรเงินเท่าไรถึงจะพอซื้อคืน บทเรียนของข้างบ้านและผลกระทบที่จะเกิดกับบ้านเรา
การพัฒนาประเทศมีความสำคัญและการอาศัยเงินทองผู้อื่น มาสร้างความเจริญและสุดท้าย การผิดเวลาการชำระคืนจะด้วยเหตุผลใด
เมื่อตกลงหลุมแล้วก็รอการฝังกลบ ถือว่าได้ทำการฌาปนกิจให้อย่างสมศักดิ์ศรีไม่มีเจ้าของเก่ามาเกะกะอีกต่อไป เพราะเจ้าของใหม่ได้ยึดหมดแล้ว
และนี้คือการกำหนดประวัติศาสตร์การย้ายถิ่นฐานในปัจจุบัน การกลืนกินที่สมเหตุผลเพราะมันคือการซื้อขายจากคนที่พยายามทำให้ตัวเองดีขึ้นด้วยการพัฒนาให้เท่าเทียมคนอื่น
cr:BBC.COM
ต่อไปเราจะกลายเป็นคนพื้นเมืองที่รอคอยการแบ่งปันจากผู้ยึดครอง และมีพื้นที่จำกัดสำหรับการขยายเผ่าพันธุ์ เพราะการกลับมาของยุคสมัยการล่าอาณานิคมบนพื้นที่ ที่ต้องการคือการดูดกลืนทรัพยากรและแบกกลับบ้านให้หมด เมื่อสิ่งที่ไม่สามารถเปลี่ยนรูปร่างหรือแปรสภาพได้ก็จงเป็นเจ้าของมัน และดูดทุกอย่างให้หมดเกลี้ยง
เราคงไม่มีปัญหาถ้าเรายังคงมีเงินซื้อหรือยังสามารถซื้อหาสิ่งที่ต้องการได้ และในวันนี้ที่เรายังรักษาสัมพันธภาพดีๆไว้ การที่เราไปสร้างเขื่อนสัญชาติไทย เพื่อพยุงโอกาสการเติบโตด้วยตัวเราเองอาจต้องหาทางป้องกันภัยไว้ล่วงหน้า การปรับราคาก็อาจช่วยให้รับได้ แต่ถ้าไม่ได้ แบตเตอรี่ที่หมดสภาพแล้ว เราจะไปหาพลังงานมาจากที่ใด ผลกระทบที่เกิดขึ้นเมื่อขาดแบตเตอรี่แท่งใหญ่ ไปเราจะหาแบตเตอรี่สำรองมาจากที่ใด ต้องพยายามตัดการพึ่งพาที่ไม่จำเป็น
cr:BBC.COM
เมื่อเวลานั้นมาถึง ประเทศแสนรักของเราอาจจะต้องกลายเป็นแหล่งทรัพยากรเช่นเดียวกับข้างบ้านและสุดท้าย คำปลุกใจให้รักชาติบ้านเกิด
เพราะว่า" เราถอยไปไม่ได้อีกแล้ว"คงดังลั่น หยุดการสร้างหนี้ที่สุดท้ายเป็นการยืมจมูกผู้อื่นหายใจ เพราะบทเรียนบางอย่างอาจเกิดขึ้นและเราใช้ประโยชน์ในการศึกษาเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองต้องตกอยู่ในสภาพเดียวกัน ในท้ายที่สุด
สิ่งที่คาดหวังคือ เราต้องยืนด้วยตัวเอง ปกป้องในสิ่งที่เป็นของเราการพัฒนาอาจดีแต่สุดท้ายมันกลายเป็นของคนอื่น เราในฐานะที่เป็นเจ้าของกลับต้องซื้อจากผู้อาศัยและเขาเป็นผู้กำหนดราคา
บทเรียนความเจ็บปวดที่เกิดกับข้างบ้านอาจสะเทือนถึงเราในด้านใดด้านหนึ่งในวันที่เราไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้
ประเทศไทยเราจำเป็นต้องยึดหลัก เศรษฐกิจพอเพียงเพื่อให้รู้จักพื้นฐานการดำรงชีวิตที่ประหยัดอดออม และการหาทางพี่งพาตัวเองแบบพอเพียง หยุดการยืนอยู่ได้เพราะการยืมจมูกผู้อื่นหายใจ เปิดโอกาสให้ตัวเองมีชีวิตที่พึ่งพาตัวเอง เตรียมพร้อมกันอย่างมีระบบแบบแผนก่อนที่เรื่องนี้จะกลายเป็นเรื่องจริงไม่ใช่แค่เรื่องที่เป็นแค่ความคิด เมื่อแบตเตอรี่เราเหลือไม่ถึง40%แล้ว
reference
โฆษณา