9 ก.ย. 2020 เวลา 13:47 • ปรัชญา
คืนวันที่จันทร์หนาว
“The Moon Represents My Heart”
ยิ้มให้สายลมหนาว
หัวเราะพราวสู้แสงอาทิตย์ฉาย
ห่อกายล้อเล่นกับเม็ดฝนที่โปรยปราย
ฝันเมื่อคืนบรรเจิดพรายหวนคำนึง
เธอกอดฉันให้ไออุ่น
หอมละมุนพานคิดถึง
เสียงแห่งความเงียบยังซาบซึ้ง
ดวงจันทร์รำพึงกระซิบถามดาว
หัวใจแนบหัวใจ
น้ำตาไหลถะถั่งกระทั่งฟ้าสุกสกาว
หนาวอะไรกับลมหนาว
นะ หนาวอะไรกับลมหนาว
ฟ้าสุกสกาวและแสงจันทร์ยังพราว ในหัวใจ
ขุดกรุเก่าที่เขียนขึ้นในวันหนาว
ไร้แสงจันทร์ในนภา
หากมีจันทราในหัวใจ
จู่ ๆ ก็คิดถึงบทกวีเก่าเก็บ เขียนไว้ร่วมสิบปี
บทเรียนที่เข้าเรียนในวันนี้
เติมเต็มจิตวิญญานเราได้ดี
ในหลายมุม
มุมละมุนละไม
มุมหนาว
มุมอบอุ่น
ก่อเกิดความสมบูรณ์แห่งจิตใจ
ยอมรับกับสิ่งที่ผ่านเข้ามา
ให้อภัยตนเอง
ให้อภัยผู้อื่น
คนของชีวิต
ซึมซับความสงบ
ความสุข
มันเป็นเช่นนี้
และจะเป็นอย่างนี้
ไปอีกนานเท่านาน
ตราบวันจากลา
ส้ม

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา