14 ก.ย. 2020 เวลา 23:09 • ครอบครัว & เด็ก
🌸บุพเพสันนิวาส (ภาคพิเศษ) ตอนที่ 4🌸
 
🎈ฝากท้องที่ไหน?🎈
 
หลังจากวันที่เกศสุรางค์ได้ไปคุยและทดลองอุ้มลูกของนางจุก เธอก็ดูจะขลุกอยู่แต่ในห้อง นั่งเขียนบันทึกบ้าง วาดรูปบ้าง เตรียมตัดผ้าฝ้ายเป็นผืนใหญ่ก็มี เล็กๆก็มี บางทีก็นั่งคิดเหม่อลอยเป็นพักๆ
แล้วก็เรียกให้หาไอ้จ้อยมาคุยซุบซิบๆ ยกมือยกไม้ เอารูปให้ดูอยู่เป็นพักใหญ่
“คุณพี่ขา ที่นี่เขาไม่ต้องฝากท้องกันหรือคะ?”
นางผินกับนางแย้มพยายามเอนตัวเงี่ยหูฟังจนเกือบหน้าคะมำ ก็ยังจับไม่ได้ความว่าคุยกันเรื่องอันใด จำต้องเก็บความสงสัยไว้ ยังไม่กล้าถาม
ไอ้จ้อยกับสุ่มไก่...จะเอามาทำอะไร?
ความเป็นไปในเรือนของออกญาโหราธิบดียังคงดำเนินไปตามปกติ เพลาชายบ่ายคล้อยที่พระยาวิสูตรสาครไม่ต้องไปราชการ ก็ได้นั่งสบายๆคุยกับคุณหญิงทั้งสองคนที่ชานเรือน อากาศเย็นสบาย ลมโชยโปรยกลิ่นดอกไม้หอมอ่อนๆอบอวลชวนฝัน
“ฝากท้อง!……ใช่แล้ว ฝากท้อง.…คุณพี่ขาที่นี่เขาไม่ต้องฝากท้องกันหรือเจ้าคะ “ อยู่ๆเกศสุรางค์ก็ทำท่าตกใจโพล่งขึ้นมา
กลางวง เหมือนเพิ่งนึกอะไรได้ ท้องมาตั้งนานจวนจะคลอดอยู่รอมร่อ ไม่เคยเจอหมอเลยสักครั้ง
“เจ้าหมายว่ากระไร ข้าฟังไม่รู้ความ” พระยาวิสูตรสาครตามไม่ทันอีกเช่นเคย
“จะไปฝากที่ไหน ท้องใครก็ต้องอุ้มกันเอาเอง”คุณหญิงจำปา”เก็ต” ได้เร็วกว่า
คุณหญิงส่ายหน้าไปมาช้าๆ ปากเผยอยิ้ม ขำคำพูดและกิริยาของลูกสะใภ้ แต่ในดวงตามีแววตำหนิอยู่เล็กน้อยที่หญิงสาวไม่เป็นกุลสตรีศรีอยุธยาเอาเสียเลย
ดวงตามีแววตำหนิ ที่ลูกสะใภ้ไม่เป็นกุลสตรีศรีอยุธยา
“ข้าหมายความว่า จะให้ใครมาช่วยทำคลอด …เอ๊ย… มาช่วยตอนข้าออกลูก …เออ…หมอตำแยน่ะเจ้าค่ะ ข้าต้องไปพบเขาก่อนไหมคะ?”…คนท้องที่นี่เขาไม่ต้องเจอหมอทำคลอดก่อนเลยเหรอ เจ็บท้องแล้วค่อยเจอหน้ากันหรือกระไร
“แม่ว่าให้แม่หมอมาแลดูท้องแม่การะเกดบ้างก็ดีหนา ท้องใหญ่เหลือเกิน พอจะคะเนวันออกลูกได้หรือมิได้ วันมะรืนพ่อเดชไปรับมาที ผ่านบ้านแม่นมแก้วก็รับมาด้วยกัน “ คุณหญิงจำปาเอ่ย
เกศสุรางค์รับคำ “เจ้าค่ะ “ ……คุณหญิงจำปายังหาแม่นมเตรียมไว้ให้ นางน่าจะยังคงให้นมลูกอยู่ ดีเหมือนกัน จะได้ถามให้กระจ่างเลยว่าจะทำอย่างไรบ้าง ขออย่างเดียว คือ อย่าเอาลูกฉันไปกินนมของนางก็แล้วกัน
เกศสุรางค์ กับ พี่ผิน พี่แย้ม คู่หู
ถึงวันที่กำหนด แม่หมอขึ้นจากเรือ เดินคู่มากับแม่นมแก้ว ท่วงท่าการเดินและรูปร่างของทั้งสองคน ช่างเป็นความแตกต่างที่ดูลงตัว หญิงร่างใหญ่ผิวคล้ำกับหญิงร่างบางผิวเหลือง
แม่หมออายุราวกลางคน มีผิวหยาบคล้ำ รูปร่างใหญ่ไหล่กว้าง แขนขาดูบึกบึน กล้ามเนื้อขึ้นเป็นมัดๆ โหงวเฮ้งเหมาะที่จะเป็นหมอตำแยจริงๆ แกอาจจะใช้มือแค่ข้างเดียวก็ดึงเด็กออกมาได้สบายๆ
ส่วนแม่นมแก้วอายุราวสามสิบ หน้ากลมแป้น ยิ้มแย้มบ่งบอกว่ามีอารมณ์ดีอยู่เป็นนิจ รูปร่างสันทัด ผิวละเอียดขาวเหลือง เรียกว่าเป็นแม่นมชั้นดี ตรงตามตำรา “ประถมจินดา “ว่าด้วยลักษณะแห่งแม่นมที่ดีจำพวกที่ 2 คือ “หญิงที่มีกลิ่นตัวดังดอกอุบล :เสียงดังเสียงแตร ไหล่ผาย ตะโพกรัด แก้มพอง นิ้วมือและนิ้วเท้าเรียว แฉล้ม เต้านมดังบัวบาน ผิวเนื้อเหลือง น้ำนมมีรสหวาน”
เกศสุรางค์เตรียมคำถามจดไว้ในสมุด อย่างละเอียดยิบ เป็นต้นว่าใช้อะไรตัดสายสะดือ ลูกคลอดแล้วทำความสะอาดลูกอย่างไร อยู่ไฟอย่างไร กินอะไรหลังคลอด กินอะไรให้น้ำนมมามาก
หลังจากนั้นแม่หมอก็ให้เกศสุรางค์นอนลง และใช้มือคลำหน้าท้องทางซ้ายบ้างขวาบ้าง บอกว่าคลำได้หัวเด็ก และแขนขาหลายข้าง น่าจะมีเด็กสองคนดังที่คาดไว้
หมอตำแย สมัยโบราณ
ตอนเย็นเมื่อแม่หมอและแม่นมเดินกลับ ท่าทางดูอ่อนระโหยกว่าขามา บ่นเบาๆให้กันฟังว่า
“ตั้งแต่ข้าช่วยแม่หญิงออกลูกมาก็หลายนัก จักไม่เคยเห็นแม่หญิงผู้ใดถามมากเช่นนี้เลย “
“ข้าเห็นแม่หญิงจดตัวหนังสือไปด้วยหนา “แม่นมเอ่ยพร้อมหัวเราะเบาๆ
แม่หมอแต่ละคนก็จะมีสูตรสมุนไพรของตนเอง ไม่ยอมบอกใครง่ายๆ
“ข้าไม่หวงดอก แม่นางเป็นผู้มีจิตใจงาม ถ้าหากว่าใคร่จดใคร่จำได้ก็เอาไปเถิด “ แม่หมอได้สมัครเป็นแฟนคลับของแม่นางการะเกดตั้งแต่แรกพบเสียแล้ว
❣️ความโกลาหลในวันที่การะเกดคลอดลูกจะเป็นเช่นไร ลูกเธอจะได้ดูดนมแม่ หรือ นมของแม่นม?❣️
🌸โปรดติดตาม อ่านตอนต่อไปวันพุธ ที่ 16 กย63 🌸 เวลา 19.09 น ค่ะ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา