20 ก.ย. 2020 เวลา 00:12 • ไลฟ์สไตล์
เคยนึกสงสารตัวเองบ้างใหม..
ตั้งแต่เกิดมา เราเป็นทารกน้อยหิวก็ร้องอุแว้ๆ ป่วยไข้ก็ร้อง งอแงมีคนดูแลเพราะน่าเอ็นดู..พ่อแม่คอยทนุถนอมอย่างดี...เมื่อเลยวัยมาเป็นผู้ใหญ่ทำงานหน้กบ้างเบาบ้าง กินเที่ยว เมาหยำเปบ้าง บางคนใช้ชีวิตอย่างสุรุ่ยสุร่าย จนชีวิตผุพ้งก่อนเวลาอันควร พาตัวเองไปแขนขาหัก ต้องนอนเป็นผักเน่าอยู่ในบ้าน มีคนดูแลก็ดีไป แต่ถ้าไม่มีคนดูแลก็แย่ลงทุกวัน จนในที่สุดสิ้นลมหายใจตามอายุขัย หรือไม่ก็ฆ่าตัวตาย คนที่น่าสงสารคือพ่อแม่ที่ให้ร่างกายที่สมบูรณ์แก่เรามา และเลี้ยงดูทนุถนอมดั่งดวงใจมดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม เจ็บไข้ก็รีบพาไปหาหมอ อาหารก็ให้กินแต่ของดีๆเพี่อให้เราเจริญเติบโตอย่างแข็งแรง อวัยวะของเราที่มันเจ็บหรือปวดนั่นคือมันร้องบอกว่าสงสารฉันด้วยดูแลฉันเถอะ พักฉันบ้าง อย่าใช้งานฉันเกินเวลา อะไรคือการพักผ่อน การได้หยุดงานแล้วนั่งดื่มเหล้าเฮฮาสามวันสามคืนคือการพักผ่อน หรีอการได้อยู่กับธรรมชาติที่เงียบสงบ ร่างกายที่ทำงานมาหนักควรได้พักแบบใหนกัน
โฆษณา