25 ก.ย. 2020 เวลา 17:20 • ปรัชญา
หยิบกล่องโกหกออกมาหนึ่งใบ จะทำให้กล่องที่เหลือหล่นลงมา
.
ฉันเบื่อกับการเจอญาติ. คนรอบข้าง. เพื่อนมากมาย. ฉันช่างไม่ได้เรื่องจนไม่อยากคุยกับใครเพื่อให้คนอื่นรู้ว่าชีวิตฉันไม่สดใส
ฉันจึงเริ่มสะสมกล่องโกหก!
.
เมื่อเจอญาติ ฉันจะโกหกถึงความสำเร็จในชีวิต
.
เมื่อเจอเพื่อน ฉันจะโกหกให้ดูดี
.
เมื่อเจอสังคมรอบข้าง ฉันจะโกหกว่าเริ่ดหรู
.
.
จนกระทั่งกล่องโกหกที่สะสมไว้ มากมายและสูงขึ้นท่วมหัว
.
.
ยิ่งร้ายไปกว่านั้น เพื่อนๆมาขอให้ฉันช่วยเพราะคิดว่าชีวิตฉันดูดี
ฉันต้องหยิบกล่องโกหกที่เคยโกหกเพื่อนออกมาดู
.
กล่องนั้นอยู่ตรงกลาง ฉันค่อยๆหยิบออก โดยไม่ยอมรับว่ากล่องโกหกด้านบนมีอยู่
.
ฉันเลื่อนออกมา จนกล่องที่ต้องการใกล้หลุดออกมา
.
.
ทันใดนั้น!
กล่องโกหกที่หนักหน่วง. ที่ถลำลึกลงไปเรื่อยๆก็หล่นลงมาทั้งกอง. พังพินาศในพริบตาเดียว
.
.
ทั้งญาติ ทั้งเพื่อน ทั้งคนทั่วไปต่างรู้ความจริง
ฉันไม่กล้าสู้หน้าใครอีก
.
ฉันมองเห็นเจ้าหมา มันยังคงดีใจที่เจอคนโกหกแบบฉัน
.
แล้วฉันก็นึกออก
.
ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่บนความหลอกลวง
ฉันไม่อยากกลัวความลับแตกทุกคืน
ฉันอยากมีความสุขและสบายใจในทุกวัน
ฉันไปขอโทษทุกคนที่เคยโกหก
ฉันอาจไม่ใช่คนประสบความสำเร็จเหมือนที่คนอื่นนิยาม
ฉันอาจไม่ดูดีแบบใคร
ฉันไม่เริ่ดหรูอะไร
แต่ฉันจะเป็นคนที่มีความสุขในแบบของฉัน
ฉันจะไม่อ่อนไหวต่อคำพูด ค่านิยมของคนอื่นๆ
ฉันเลือกที่จะมีความสุขในแบบของฉัน
ฉันซื่อสัตย์ต่อจิตใจ ต่อความสุขของฉัน
.
ไม่นานกล่องโกหกทั้งหลายก็หายไป
เหลือแต่จิตใจที่ใสสะอาด...
โฆษณา