27 ก.ย. 2020 เวลา 00:37 • ปรัชญา
4 ระยะ สู่หายนะในชีวิต
ผมเพิ่งดูคลิปตลกฝรั่งอายุราว ๆ 40 ปีคลิปหนึ่งมี่ชื่อ "The Four Stage Strategy" ที่คนเขาอามาล้อเลียนรัฐบาลอังกฤษเกี่ยวกับการรับมือกับ COVID-19 ครับ
เลยอยากขอเอามาแบ่งปัน
ผมดูแล้วก็ได้แง่คิดนะว่า คนเราก็มักจะล้มเหลวกับปัญหาชีวิตต่าง ๆ เพราะดำเนินชีวิตตาม 4 ระยะ แบบนี้จริง ๆ
ระยะที่ 1 - "ตอนนี้ไม่มีอะไรจะเกิดขึ้น ไม่ต้องกังวลหรอก"
อันนี้พูดง่าย ๆ คือ มองไม่เห็นปัญหา หรือใช้ชีวิตอย่างประมาทนั่นแหละ
วิธีแก้ง่าย ๆ คือเอาคำพระท่านมาใช้เตือนตัวเองเสมอ ๆ ว่าความเปลี่ยนแปลงของสิ่งต่าง ๆ มันเป็นเรื่องปกติ อย่าใช้ชีวิตด้วยความประมาทคิดว่าอะไร ๆ จะเป็นเหมือนเดิมตลอดไป
ระยะที่ 2 - "อะไรบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น แต่เรายังไม่ต้องทำอะไร"
ระยะนี้ก็ดีกว่าระยะที่ 1 นิดหน่อยตรงที่เริ่มเห็นเค้าลางของปัญหาแล้ว แต่ยังติดนิสัยผัดวันประกันพรุ่งครับ ซึ่งอันนี้ผมว่าลึก ๆ มันมาจากความ "ขี้เหนียว" ของคนเรามากกว่าความ "ขี้เกียจ" นะ
ขี้เหนียวเพราะ กลัวเสียเงิน เสียเวลา เสียแรง ที่ทำไปล่วงหน้า แล้วไม่ได้ใช้
ผมก็เคยบางคนที่คิดว่า ถ้าทำอะไรล่วงหน้ามากไปมันไม่ Cool มันดู "ตื่นตูม" แต่ถ้าทำแล้ว Just in time ทำแล้วพอดิบพอนี่ดีมันดู Lean ดูเท่สุด ๆ
คือ "หน้าบาง" ไม่อยากทำอะไรล่วงหน้ากระโตกกระตากให้คนอื่นเขารู้
วิธีแก้นิสัยแบบนี้คือ ดีที่สุดคือต้องให้เจอบทเรียนหนัก ๆ สักครั้งครับแล้วความขี้เหนียว ความหน้าบางมันจะหายไป เหมือนคนไม่ซื้อประกันชีวิต แล้วมีเหตุต้องใช้นั่นแหละ
ระยะที่ 3 - "เราควรทำอะไรบางอย่างนะตอนนี้ แต่เรายังไม่มีความสามารถพอ"
ระยะนี้ต่างจากระยะที่แล้วนิดหน่อยตรงที่เห็นปัญหา และยอมรับว่ามันถึงเวลาต้องลงมือ
แต่ใจคนเราก็ยังหาข้ออ้างต่อไปได้อีกว่า เรา "ทำไม่ได้" "ไม่กล้า" หรือ "ไม่อยากเปลี่ยน"
คนเราบางทีก็แปลกตรงที่ ไม่ชอบเปลี่ยนแปลงอะไร ๆ เพื่อตัวเองด้วยฝีมือของตัวเอง แต่กลับก้มหน้าก้มตารับการเปลี่ยนแปลงโดยปัจจัยภายนอก
ของแบบนี้ ต้องแก้ที่ทัศนคติครับ จะทำอะไรก็ต้องเริ่มที่ขั้นตอนแรก พยากรณ์ล่วงหน้าไปซะแล้วว่าตัวเองทำไม่ได้มันก็จบตรงนั้นแหละ
ระยะที่ 4 - "เราน่าจะทำอะไรมาก่อนหน้านี้บ้างนะ น่าเสียดายที่มันสายไปแล้ว"
ถึงจุดนี้มันพังไปแล้วหล่ะครับ แต่แทนที่จะนั่งบ่นว่า "รู้งี้ ..." หรือ "ขอแค่มี ..." หรือกล่าวโทษคนอื่น
เราควรจะใช้เวลาทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยสติปัญญา แล้วถอดบทเรียนออกมาแทน น่าจะดีกว่า
ชีวิตคนเราถ้ายังไม่หมดลมหายใจ มันก็ยังจะมีอะไร ๆ เข้ามาใหม่อีกแหละ แต่ถ้าเราไม่เรียนรู้แล้วทำให้มันดีขึ้น ปัญหาเดิม ๆ ก็จะวนกลับมาอยู่ดี
ของมันแก้ไขไม่ได้แล้ว ยังไงก็ต้องอยู่กับมันให้ได้
ทิ้งท้ายอีกหน่อย ... ที่จริง 4 ระยะข้างต้นนี้ ถ้าลองย้อนกลับไปอ่าน ก็จะพบว่านำไปปรับให้เข้ากับปัญหาเรื่องความเสี่ยง หรือเรื่องการทุจริตขององค์กรได้เหมือนกันนะครับ
ก็วกกลับเข้าไปหาเรื่องที่ใช้ทำมาหากินจนได้ครับ
ขอบคุณมากครับ
โฆษณา