ใจซ่อนรัก🌸...ตอนที่ 13 ขอนะ🤤
มายด์คว้ากุญแจจากมือของเอกภพไป🔑 ใบหน้าเล็กๆ มึนตึงขึ้นมาจนเห็นได้ชัด แต่อีกคนกลับไม่สนใจมือใหญ่ดึงกุญแจกลับไปเก็บใส่กระเป๋าเสื้อ แล้วลุกขึ้นเดินออกไปไม่เหลียวหลัง ปล่อยให้มายด์ต้องเดินโซซัดโซเซตามหลังไปแบบงงๆ
ที่จริงก็พอจะรู้อยู่แล้วว่ายังไงก็คงไม่รอด แต่ก็ไม่คิดว่าจะขวานผ่าซากขนาดนี้😏 ❌ไม่ขอ❌ไม่รอ ❌ไม่ถาม❌ไม่โรแมนติกเลยแม้แต่น้อย
(ให้ตายสิ นี่ฉันรักคนแบบนี้ไปได้ยังไงเนี่ย)
" นอนนะจะได้หายเวียนหัว"
พอถึงบ้านพักคนที่เดินก่อนโดยไม่รอก็ออกคำสั่งให้มายด์นอนลง เพื่อที่เค้าเองจะได้เก็บเสื้อผ้าใส่ตู้และอาบน้ำเปลี่ยนชุด
...เสียงคลื่นทะเลซัดชายฝั่งดังซู่ซ่าๆ 🌊🌊🌊🌊
อาทิตย์กำลังจะอัสดงลงสูห้วงทะเลลึก นกน้อยบินคล้อยมาตามสายลม🕊🕊 หวนคืนสู่รวงรังน้อยๆที่แสนอบอุ่น
แล้วสาวน้อยผู้หลับไหลก็ได้ตื่นขึ้นมา ทันได้เห็นความสวยสดงดงามนี้
สายลมเย็นๆพัดโชยผ่านร่างบอบบางที่ออกมายืนอยู่ที่ระเบียง เกลียวคลื่นพาความสุขพัดเข้ากระทบกับหาดทรายสีขาวๆ สวยราวกับอยู่ในความฝัน
...หรือนี่จะเป็นความฝัน🌊😴
ชายหนุ่มในชุดสีขาวสะอาดตาที่ยืนยิ้มกริ่มอยู่ตรงหน้านี้เป็นเทพบุตรที่ตกลงมาจากสวรรค์อย่างนั้นหรือ ใยจึงยิ้มหวานบาดลึกไปถึงห้วงหัวใจขนาดนี้
😊แล้วไหนจะช่อดอกกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์นั้นคงจะเป็นนกพิราบสื่อสารที่สวรรค์ส่งความสุขมาให้เธอสินะ🕊🌸🕊🌸🕊
" ตื่นนานแล้วเหรอ"
เอกภพเดินเอาช่อดอกไม้มายื่นให้ 😊 เธอรับมันไว้ด้วยความเต็มใจ ผ้าคลุมไหล่บางๆถูกคลุมลงที่ร่างกายพร้อมๆกับอ้อมกอดที่อบอุ่น กอดนั้นแนบแน่นซะจนคนในนั้นรู้สึกร้อนวูบวาบ😳
" ไม่อยากปล่อยเลยเดี๋ยวหาย"
เสียงออดอ้อนถูกเปร่งออกมาเบาๆ แต่กลับดังก้องเข้าไปถึงส่วนประสาทที่อยู่ลึกที่สุด 😳 นานเท่าไหร่แล้วนะที่เราทั้งสองต่างปล่อยกันและกันให้ห่างไกลจนเกือบจะไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ ...
" คงต้องปล่อยแล้วแหละ "
" ฮื้อออออ ทำไมอ่ะ"
" หิวมากกกกก"
" หืม...ก็ได้ๆ"
เอกภพพามายด์ไปยังอีกฝั่งของบ้าน ที่มีโต๊ะอาหารที่ถูกเตรียมไว้อย่างสวยงาม 🥩 สเต็กเนื้อหอมๆ ที่วางอยู่บนจานเรียบหรูดูจะไม่ค่อยเข้ากับทะเลเท่าไหร่ แต่สายลมกลับเป็นใจพัดม่านสีขาวบางปลิวไสวถ้วนทั่ว🍾 ขวดเชมเปญที่วางอยู่ข้างๆนั้นก็เช่นกันคนที่สั่งมาคงกะจะมอมสาวน้อยผู้ไม่เคยได้ลิ้มลองเป็นแน่🥂
" เชิญครับคุณผู้หญิง"
เอกภพขยับเก้าอี้ออกและผายมือเชื้อเชิญมายด์ให้นั่งลง มายด์จับกระโปรงยกขึ้นเล็กน้อยแล้วถอนสายบัวให้ชายที่อยู่ตรงหน้า รอยยิ้มสดใสบวกกับชุดสีขาวฟูฟ่องสวยงามราวกับตุ๊กตา แล้วจะไม่ให้ใครบางคนหลงรักหัวปักหัวปำได้อย่างไร❣
อาหารมื้อนี้ที่มีวิวทะเลสวยๆเป็นฉากหลังสวยงามช่างเป็นอะไรที่อิ่มเอมทั้งกายและใจ💗
หลังอาหารมื้อค่ำก็เป็นเวลาที่ควรแก่การพักผ่อนหย่อนใจ มายด์ไม่ได้พักแบบนี้มานานแล้วตั้งแต่น้องชายฝาแฝดเข้าโรงเรียน เธอแทบจะไม่มีเวลาหายใจเพราะพ่อก็ไม่ได้ทำงานที่ได้เงินเดือนเท่าเดิมแล้ว เธอจึงต้องช่วยแบ่งเบาภาระทุกสิ่งทุกอย่าง วันนี้จึงถือเป็นวันพักผ่อนจริงๆวันแรกในรอบหลายปีเลยล่ะ
เอกภพเดินมานั่งลงข้างๆและโอบกอดมายด์เข้ามาแนบกาย อกกว้างๆของเค้าคงพอจะทำให้มายด์หายเหนื่อยได้ไม่มากก็น้อย
🌤⛅🌥แสงสีทองที่ปลายฟ้ากำลังเลือนหายไปจนกลายเป็นค่ำคืนที่มืดสนิท แต่สายลมเย็นๆกลับไม่ทำให้มายด์รู้สึกเย็นดั่งว่า เพราะคนบางคนกำลังเริ่มประทับรอยจูบตรงนั้นทีตรงนี้ทีจนเธอร้อนไปทั้งตัว😳
" หอมจัง☺"
เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยออกมาในขณะที่คนเอ่ยกำลังซุกไซร้ซอกคอเพื่อสูดดมและลิ้มชิมรสกายของมายด์
(จะทำอะไรน่ะไม่นะ 😳ตรงนี้เลยเหรอไอ้บ้านี่)
มายด์ได้แต่ต่อว่าในใจแต่กายกลับปล่อยให้โอนอ่อนไปตามอารมณ์ความรู้สึก
แขนแข็งแรงของเอกภพช้อนอุ้มมายด์ไปกอดไว้แน่นบนตักของเค้า
" ขอนะ"
" (ฉันจะซ้ำอยู่แล้วพึ่งจะมาขอเหรอห๊ะ) ไม่ ไม่ให้"
" ไม่ทันแล้ว🤤"
เมื่อความรักมันถ้วมท้นจนล้นอกออกมา💖💗💞แล้วไหนจะแรงปราถนาที่ห่วงหามานานเนา
ถึงตอนนี้ถึงจะห้ามถึงจะไม่ให้ก็คงไม่ได้ไม่ทันซะแล้ว
เอกภพอุ้มมายด์ขึ้นและพาเข้าห้องไปโดย ไม่สนใจคำห้ามปรามของมายด์ ส่วนจะไปถึงไหนต่อไหน ก็คงเป็นดั่งที่ใจปราถนาและลมฟ้าที่เป็นใจ ⭐
รักมากแค่ไหนก็คงมากเท่านั้น ห่างกันมาเนิ่นนานเท่าไหร่มายด์คงต้องชดใช้ให้เค้าทั้งหมดแล้วล่ะคืนนี้...
...แสงแดดยามเช้าทองแสงประกายไปทั่วผืนน้ำ สวยงามระยิบระยับจับใจ สายลมเย็นๆพัดโชยผ่านร่างขาวบอบบางที่ตอนนี้ไร้สิ่งใดห่อหุ้ม ไออุ่นจากชายผู้เป็นที่รักนั้นช่างอุ่นจนไม่อยากจะถอยห่าง มายด์ลืมตาขึ้นมาพบกับรอยยิ้มแสนหวานที่ดูมีความสุขและซ่อนไปด้วยสะใจ ย้ำยีเธอจนหนำใจขนาดนี้แล้วยังจะมาแอบขำเธออีก
" ตื่นแล้วเหรอ😉"
" อื้อ "
คนตอบๆขณะที่กำลังลุกขึ้นดึงผ้าห่มมาพันตัวเพื่อจะไปอาบน้ำ จึงตอบออกไป แต่ทว่าคนถามกลับดึกผ้าห่มออกและฉุดมายด์ลงไป จัดการแทะโลมเธออีกรอบ...หรือหลายรอบ((พอแล้วๆคนอ่านน่ะหยุดคิดได้แล้ว🤭))จนแทบจะกระอักรักออกมา
" หิวแล้วนะ"
เวลาล่วงเลยมาจนเกือบเที่ยงวันมายด์ก็เริ่มหิวซะแล้ว ก็ข้าวเช้ายังไม่ได้กินเลยหนิเนาะ มายด์ดึงเอกภพขึ้นจากเตียงไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนที่เธอจะโมโหหิวทั้งที่อีกคนกลับยังนอนออดอ้อนอยู่เลย
...สองคนเดินริมหาดเพื่อไปยังร้านอาหารที่อยู่ไม่ไกลนัก หยอกเย้ากะหนุงกะหนิงตามประสาคนรักกัน 💟 เมือนกับว่าโลกนี้ทั้งใบเป็นสีชมพู💟
" อ้าว บังเอินจังเลยนะภพ"
" ภา😧"
หญิงสาวที่แต่งตัวไม่เข้ากับทะเลคนนี้มาได้ยังไงกัน หรือว่าเธอจงใจมา
ภาวิตรีเอ่ยถามคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่เดินกอดกันมา ให้ต้องหยุดชะงัก
" มาเที่ยวเหรอคะ😀ภาก็มาเที่ยวเหมือนกันค่ะ"
" ค่ะ คุณภามาคนเดียวเหรอคะ"
" อ๋อใช่ค่ะ ภามาคนเดียว แล้วนี่จะไปทานข้าวกันเหรอคะ "
" ค่ะ"🙂
"งั้น ถ้าไม่รบกวนเกินไปภาขอไปด้วยนะคะ ภามาคนเดียวมันเหงาๆยังไงไม่รู้ค่ะ นะคะภพ"
ภาวิตรีทำตาใสขอไปกินข้าวด้วยคน การมาครั้งนี้ของเธอมันคือการตั้งใจมา ไม่ใช่เรื่องบังเอินอย่างที่ปากว่า คนรับใช้ในบ้านของเอกภพนี่ยังเห็นแก้เงินเหมือนเดินเลยนะให้เงินนิดๆหน่อยถามอะไรก็ตอบได้หมด🤐🤫
เอกภพหันไปมองหน้ามายด์ด้วยสายตาที่บอกแล้วว่าเธอมีสิทธิ์ขาดในตัวเค้าและกำมือเธอไว้แน่น เรื่องที่เธอควรรู้เค้าก็บอกเธอไปหมดแล้ว จากนี้ไปก็ขึ้นอยู่กับเธอแล้วว่าจะทำยังไงต่อ มายด์ที่สบตาเอกภพและรับรู้แล้วนั้นหันไปมองภาวิตรีและส่งยิ้มให้เธอ
" ได้สิคะ😄"
" ขอบคุณนะคะ"
" ค่ะ😁 ...แต่ว่าวันนี้ก็ร้อนเหมือนกันนะคะเนี้ย"
" ค่ะ"
มายด์ตอบตกลงแล้วเดินนำไปก่อน แต่กลับหยุดและหันมาพูดเรื่องที่ฟังดูธรรมดาๆ แต่ก็ไม่ได้ธรรมดาอย่างที่ปากว่า ในขณะที่พูดอยู่นั้นมายด์ก็ดึงเสื้อสายเดี่ยวให้ต่ำลงจนเห็นเนินอกเล็กน้อย ทำหน้ายิ้มตาใสเหมือนกับที่ภาวิตรีทำก่อนหน้า😃
แต่ภาวิตรีก็ต้องกัดฟันตอบเมื่อเห็นรอยรักที่มายด์จงใจให้เธอเห็น มันคือการบอกอ้อมๆเพื่อถนอมน้ำใจหรือจงใจยิงเข้าที่กลางอกของภาวิตรีกันแน่
ภาวิตรีฝืนยิ้มแล้วเปลี่ยนไปเดินนำหน้า เพื่อที่จะไม่ให้เค้าทั้งสองเห็นหน้าเธอที่กำลังโมโห 😠 (นี่อะไรกันฉันเฝ้าตามรักเค้ามาสองสามปีแค่มือไปจับเค้ายังดึงออก แต่กับยัยนี่ที่เหมือนจะพึ่งเจอกันแต่กลับได้เค้าแล้วทั้งตัวแล้วยังมาเย้ยฉันอีก😡)
" รีบไปกันเถอะ"
เอกภพที่มองดูเหตุการณ์อดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่ได้ที่มายด์แสดงความเป็นเจ้าของๆเค้า แต่ก็ต้องรีบปั้นหน้าแล้วชวนพวกเธอเดินต่อ
พอไปถึงภาวิตรีก็พยายามจะนั่งข้างๆเอกภพแต่เธอก็ทำไม่สำเร็จ เพราะทั้งที่นั่งลงแล้วแต่มายด์กลับเรียกเอกภพให้ลุกขึ้นไปดูแค่ลายแก้วเก่าที่วางอยู่ในร้าน
อาหารถูกวางตรงหน้าสี่ห้าเมนู ทั้งสามลงมือทานอาหารเหมือนไม่เคยบาดหมางกันมาก่อน
มายด์เองยังคงยิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนกับว่าไม่ได้มีมารผจนนั่งอยู่ข้างหน้าเธอ บรรยากาศรอบข้างเต็มไปด้วยท้องทะเลแสนสวย โต๊ะอาหารในมุมโรแมนติกที่ยื่นออกมาทะเลนี้ดูไม่ค่อยจะเหมาะกับการมีหนึ่งชายสองหญิงเลยแม้แต่น้อย🌴
" ภพไปห้องน้ำแปบนึงนะ"
เอกภพลุกขึ้นและขอตัวไปเข้าห้องน้ำทั้งที่ไม่อยากจะทิ้งมายด์ไว้กับภาวิตรีแต่ก็กลั้นไม่ไหวแล้ว หวังว่าคงไม่มีใครฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจับมีดมาปากคอกันซะก่อนนะ
" เธอยังไม่รู้จักภพดีหรอกนะ ถ้าเค้าเบื่อเค้าก็จะทิ้งเธอเหมือนกับที่ทิ้งผู้หญิงคนอื่นๆนั่นแหละ😌"
" อ๋อ🙂 ค่ะ"
คนที่เดินไปห้องน้ำยังเดินไม่ทันจะหายไปจากสายตา คนที่รอโอกาสนี้มานานจึงรีบพูดขึ้นทันที
สายตาดูถูกดูแคลนแบบนี้มันช่างดูไม่เหมาะกับหน้าสวยๆที่หมอตั้งอกตั้งใจทำมาเลย
มายด์ได้แต่ตอบสั้นๆออกไปและยิ้มให้กับคนที่พูดเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร
" และที่สำคัญเค้าเป็นของฉันผู้ใหญ่เค้าคุยกันไว้แล้ว อย่างเธอก็เป็นได้แค่นางบำเรอเท่านั้นอย่าได้คิดได้ฝันว่าจะได้เป็นเมีย😏"
" เหรอคะ😄"
ภาวีตรีที่เห็นอาการเมินเฉยของมายด์ก็รู้สึกโกรธที่ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรออกไปมายด์ก็คงยังยิ้มรับและตอบกลับแบบไม่ใส่ใจ ภาวิตรีจึงลุกขึ้นดึงแขนมายด์ออกไปที่สะพานไม้ของร้านอาหารที่ยื่นออกไปยังทะเล
" มานี่😠 "
" ปล่อย😦"
" ฉันบอกให้มานี่"
" ปล่อย"
" ทำไม กลัวฉันผลักเธอตกทะเลเหรอ"
ภาวิตรีพามายด์ไปยืนอยู่ริมขอบสะพานไม้จับแขนเธอแน่น มายด์พยายามสบัดออกแล้ว แต่ฝ่ายตรงข้ามเหมือนจะแข็งแรงกว่าผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอ
"😕 ปล่อยฉันนะ"
" กลัวเหรอ ทีแย่งของๆคนอื่นไม่เห็นกลัวเลย ฉันปล่อยก็ได้ ไม่ได้อยากจับผู้หญิงสกปรกแบบเธอนักหรอก"
" ว้ายยยยยยยยยย😰😱 ช่วยด้วยๆ"
" เธอตกลงไปเองนะ ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย "
ภาวิตรีปล่อยมายด์ที่ยืนเหยียบสะพานเพียงครึ่งเท้าให้ตกลงไปในทะเลโดนที่เธอหารู้ไม่ว่าอีกฝ่ายว่ายน้ำไม่เป็น เสียงร้องขอความช่วยเหลือของมายด์ดังขึ้นเป็นครั้งคราวก่อนที่พนักงานร้านจะวิ่งมาถึง ภาวิตรีเอาแต่ยืนยิ้มเย้ยสะใจ เพราะเมื่อเธอไม่ได้ใครก็อย่าหวัง
พนักงานสาวที่วิ่งมาเห็นคนจมน้ำรีบเข้าไปบอกเพื่อนพนักงานให้มาช่วย
ส่วนเอกภพที่ออกมาจากห้องน้ำนั้นพอมาถึงโต๊ะก็ไม่เห็นใครนั่งอยู่ เค้าเห็นพนักงานชายสองคนวิ่งไปยังสะพานอย่างตกใจจึงวิ่งตามออกไป สิ่งที่เห็นนั้นเกือบทำให้ใจสลาย มายด์ผู้เป็นที่รักกำลังจมน้ำ เอกภพรีบกระโดดลงไปก่อนที่เธอจะหายไปจากสายตา แต่...
(หมดแรงแล้ว ไม่ไหวแล้ว ภพช่วยมายด์ด้วย..ภพ)
น้ำทะเลที่เคยใสใยตอนนี้จึงได้มืดสนิท⬛ แขนขาอ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรง มีแต่น้ำเท่านั้นที่เข้ามาแทนที่ลมหายใจ
(😰 มองไม่เห็นอะไรเลยภพอยู่ไหน)
ร่างเล็กที่หมดแรงดิ่งลงสู่ผืนทรายที่อยู่ใต้ผืนทะเลกว้างใหญ่ นี่หรือที่เค้าว่าทะเลเป็นสีดำ ภาพตรงหน้าตัดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ หูไม่ได้ยินเสียงใดๆเลยในตอนนี้😵
" มายด์ๆ มายด์ มายด์ได้ยินภพไหม มายด์"
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🙏ขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน🙏
แล้วพบกันใหม่ในตอนต่อไปนะคะ✍💋
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
