รับผิดชอบซะดี ๆ
ภาพปกจากpixabay.com
ช่วงต้นเดือนสิงหาคม ผมตัดสินใจว่าจะลองเขียนบทความใน Blog ดูบ้างแต่พอลองเขียนได้ไปสักระยะนึงก็เกิดติดใจ ดูเหมือนผมจะชอบระบบของบล็อกมากกว่าระบบของเพจเสียแล้ว
เนื่องจากระบบของบล็อกมีหลังบ้าน ทำให้เราสามารถจัดการกับบทความของเราได้ง่ายดาย และที่สำคัญระบบของหน้าบล็อกมันคล้ายกับเว็บไซต์ ทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับว่าผมมีเว็บไซต์เป็นของตัวเอง
ถึงแม้ว่าการเขียนบล็อกจะมีคนอ่านสู้เขียนในเพจไม่ได้ก็ตาม แต่ผมกลับรู้สึกอิสระอย่างประหลาดที่ได้เขียนที่นั่น ทำให้ผมเริ่มถอยห่างการเขียนบทความในเพจมากขึ้นเรื่อย ๆ รู้ตัวอีกทีก็ไม่ได้เข้าบล็อกดิทเกือบเดือนแล้ว
ซึ่งในตอนเดือนกรกฎาคม ผมได้ตั้งเวลาโพสบทความไว้ในเดือนตุลาคม ตั้งเตือนไว้ก่อน แต่ไม่คิดเลยว่าเผลอแป๊บเดียว มันก็เดือนตุลาคมเสียแล้ว บทความมันก็เลยโพสต์อัตโนมัติ ตอนแรกที่เห็น Comment เด้ง ผมก็คิดว่าคงมีใครสักคนกลับมาอ่านบทความเก่า ๆ ของผมละมั้ง แต่พอมันเด้งต่อกันเป็นเวลา 2-3 วัน ก็เลยเข้ามาดู จึงได้รู้ว่าบทความที่ผมเคยตั้งโพสไว้มันโพสอัตโนมัตินี่เอง
พอเห็นเพื่อน ๆ ที่ยังคอมเม้นผมอยู่ ถึงได้รู้เลยว่าแม้คนที่ติดตามผมเกือบทั้งหมดจะเลิกเล่นไปแล้ว แต่ก็ยังมีคนเล่นอยู่ ก็เลยถามตัวเองว่า อุตส่าห์มีคนมาติดตามเยอะตั้งขนาดนี้ แล้วอยู่ ๆ ผมก็เลิกเล่นซะดื้อ ๆ ได้ไงกันเนี่ย
จริง ๆ ที่นี่ไม่ใช่ที่แรกที่ผมเลิกเล่นกลางคัน ผมเคยทำ YouTube ประมาณ 3 เดือนแล้วก็เลิกทำไป มีคนติดตาม 1,500 คนเลยนะครับ แถมเมื่อเวลาผ่านไป 4 ปีตอนนี้เพิ่มเป็น 3000 คนแล้วด้วย ผมถ่ายรูปลงอินสตาแกรมจนมีผู้ติดตาม 2 พันกว่าคน แต่เพราะ covid ผมก็เลยเลิกเล่น แล้วหลังจากนั้น ผมก็มาเล่นบล้อกดิทแล้วพอมีคนเริ่มติดตามมากขึ้นผมก็จะเลิกเล่นอีก
ดูเหมือนผมจะไม่ค่อยมีความรับผิดชอบต่อสิ่งที่ได้สร้างขึ้นเลย สมัยตอนเริ่มทำสิ่งเหล่านั้นใหม่ ๆ ผมยังจำได้เลยว่า แค่มีคนแปลกหน้าติดตามผมสักคนสองคนผมก็ดีใจจะแย่แล้ว แต่เมื่อเวลาผ่านไปความรู้สึกนั้นก็หายตามไปด้วย เราควรจะมีความรับผิดชอบต่อสิ่งที่เราได้สร้างขึ้น ต่อสิ่งที่เราได้ทำลงไป สินะครับ
ถ้าเช่นนั้นเรามาเริ่มต้นกันใหม่ ขอจัดระเบียบเวลาในชีวิตของตัวเองอีกสักหน่อย แล้วจะกลับมา รับผิดชอบกับทุก Social Network ที่ได้เริ่มเอาไว้ให้หมด….และหวังว่าทุกคนจะไม่หายไปไหนนะครับ
#บทสรุปฉบับแฮมแฮม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
