Challenge ช่วงที่ยากลำบากที่สุด
.. Challenge จากคุณส้ม เพจ คิดถึงความคิดถึง
เลยอยากจะเขียนเล่าช่วงที่ยากลำบากที่สุดให้ฟังค่ะ
.. ย้อนไปเมื่อปี 2561 เรายังจำเรื่องราวนี้ได้ดี .. คุณตาถูกนำส่งโรงพยาบาลด้วยอาการถ่ายหนัก ถึงขั้นถ่ายเป็นเลือด และอาเจียนเป็นเลือด .. อาการไม่สู่ดีนัก .. ประกอบกับอายุมากแล้ว .. ส่งผลให้กระเพาะรั่ว .. ซึ้งจะมีเลือดปนอยู่ตลอด .. และทำการรักษาเร่งด่วน .. เราจึงเป็นคนไปเฝ้าที่โรงพยาบาลที่อยู่ต่างจังหวัด
.. แน่นอนค่ะว่า บรรยากาศในห้องพักผู้ป่วยไม่ได้
รื่นรมณ์ และอยู่ห้องผู้ป่วยรวม .. ต้องอยู่ในความดูแลของคุณหมออย่างใกล้ชิด .. เรามองไปรอบๆ
มีผู้ป่วยหลายหลากอาการ .. ความรู้สึกไม่ต่างจากเป็นคนป่วยเสียเอง .. เราต้องคอยดูอาการคุณตาตลอด เช็ดตัว ป้อนข้าว เปลี่ยนผ้าอ้อม ต้องคอยดู
ว่ามีอาการแทรกซ้อนอะไรรึป่าว .. เวลานอนนอนที่
ใต้เตียงคุณตาเลยค่ะ .. หลับๆตื่นๆ ทั้งคืน
.. ส่วนคุณยายในตอนนั้นไม่ได้ไปโรงพยาบาลด้วย ฝากให้ญาติช่วยดูแลให้ก่อน .. ยายมีอาการหลงลืม และยายลืมว่าตาเข้าโรงพยาบาลเดินตามหาจนทั่ว ญาติโทรบอก .. เราเลยต้องฝากพยาบาลช่วยดูตาให้ก่อน .. และกลับมาหายาย .. ในเวลาต่อมาคุณหมอให้พักที่ห้องพิเศษได้ .. จึงพายายไปนอนด้วยกันที่โรงพยาบาล .. ต้องดูแลทั้งตา และยายเลย
.. ในขณะเดียวกัน .. เรื่องเรียนก็น่าเป็นห่วง .. เราต้องทำรายงานส่งอาจารย์ในช่วงนั้นพอดี .. ก็หอบหิ้วโน๊ตบุ๊คไปทำตรงนั้น .. ความยากคือ ไม่สะดวกต่อการทำงานเป็นอย่างมาก .. เพราะไม่ใช่สถานที่ ที่มานั่งทำงาน .. ตาก็ต้องดูแล ยายก็ต้องดู .. งานก็ต้องส่ง .. ท้อแท้มากๆ เลยช่วงนั้น .. มีความคิดที่จะดรอปเพราะกลัวจะทำไม่ทัน และไปนำเสนอไม่ได้
.. ท้อแต่ไม่ถอยค่ะ .. อาศัยช่วงกลางคืนตอนทุกคนนอนกันหมด อดนอน และทำงานส่งจนได้ .. และต้องไปนำเสนองานกับอาจารย์ .. ไปๆมาๆระหว่างโรงพยาบาลกับที่เรียน .. ที่อยู่ไกลกันมากๆ ต้องต่อรถหลายต่อเลยทีเดียว .. แอบร้องไห้ตลอด
.. อยู่โรงพยาบาลกันเกือบเดือน .. จนอาการก่อนหน้าของคุณตาดีขึ้น .. แต่ด้วยความนอนเตียงตลอด .. ส่งผลให้คุณตากลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง .. ไม่สามารถ ช่วยเหลือตัวเองได้ .. ถึงแม้หมอจะอนุญาตให้กลับบ้านได้ก็ตาม .. แต่เราก็ยังต้องดูแลเช่นเดิม
.. เราพาตากับยายกลับมาอยู่บ้านสวนที่อยู่อีกจังหวัด .. ทีนี่ก็จะหนักขึ้นกว่าเดิม เพราะต้องคอยดูหลานอีกคน .. ทุกคนคงจะสงสัยว่ามีเราคนเดียวหรอที่ต้องคอยดูแล .. คนอื่นไปไหนหมด .. คำตอบคือ
ใช่ค่ะ มีคนอื่นๆด้วย .. แต่ติดภาระกิจ .. ซึ่งเราเป็นคนสระซึ่งทุกๆอย่างทำสิ่งนี้แทนทุกคนในบ้าน และไม่มีทุนทรัพย์ในการจ้างคนมาดูแล .. และถึงแม้ว่าจะมีกำลังจ้าง .. ก็ไม่เท่ากับการที่เราได้ดูแลด้วยตัวเอง
.. ตากับยายเปรียบเสมือนพ่อกับแม่อีกคน .. ตอนเรายังเล็กท่านทั้งสองยังดูแลเรามาได้ .. ถึงเวลาที่เราต้องตอบแทนท่านบ้าง .. ไม่ใช่เพียงแค่การกระทำ แต่คือทั้งใจที่มี .. ดูแลท่านเมื่อมีโอกาส .. และให้ดีที่สุดเท่าทีจะทำได้
.. สิ่งที่เกิดขึ้นในเวลาต่อมา .. จากที่ตาติดเตียง ..
รุกนั่ง .. หรือยืนไม่ได้ .. กินข้าวเองไม่ได้ .. เราช่วยทำกายภาพอย่างต่อเนื่องมาตลอดระยะเวลาสองปี จนร่างกายตาตอบสนองดี .. และดีขึ้นตามลำดับ
.. จนกระทั่งตอนนี้ ตารุกนั่ง ยืน เดิน จับช้อนกินข้าวได้ .. นี่คือสิ่งที่ดีใจเป็นที่สุด .. ตาหายดี ยายมีตา หลานเข้าโรงเรียน และเรากำลังจะเรียนจบ .. ถ้าตอนนั้นเราท้อถอนใจคงไม่มีวันนี้ได้เลย ♥️
.. เชื่อว่าคนเราย่อมมีช่วงเวลาที่ยากลำบากกันทั้งนั้น .. ไม่ง่ายเลยที่จะผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ .. แต่ก็
ไม่ยากเกินกว่าที่คนอย่างเราๆจะทำได้
.. หวังว่าเรื่องนี้จะเป็นเหมือนกำลังใจที่ส่งถึงผู้อ่านทุกคนนะคะ .. ดูแลรักษาคนในครอบครัวให้ดีๆเมื่อมีโอกาส
.. และขอให้ความทุกข์ยากลำบากที่ทุกคนได้ประสบ พบเจอทุเลาเบาบาง และจางหายในที่สุดค่ะ 😊
- อุ่นไอดิน -
ภาพแห่งความประทับใจ ตากับยาย สุขภาพแข็งแรงดี กินข้าวกันหน้าบ้าน : )
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
